2010 even later

Het mooie van een blog is dat je altijd je ei kwijt kan. Op websites van diverse media is dat schier onmogelijk. Bij mijn oude werkgever halen mijn opmerkingen over artikelen die verschenen zijn al lang niet meer de site of de kolommen. Per slot van rekening past het niet dat een voormalige PZC-journalist zijn oud-collega’s ter verantwoording roept. Althans zo wordt gedacht door de huidige hoofdredactie die deze eertijds zo’n goede krant langzaam maar zeker naar de verdoemmenis helpt. Het aantal lezers liep het afgelopen derde kwartaal weer met drie procent terug. Officieel zouden er nog 52.000 Zeeuwen de krant lezen. Ik geloof daar geen snars van. Het abonnneebestand ligt vandaag de dag zeker onder de 50.000.
De neerwaartse spiraal zal de komende kwartalen niet doorbroken worden. Op de verschillende nieuwjaarsreceptie in Zeeland -geen verslaggever gezien trouwens – klonken, als de PZC ter sprake kwam, alleen negatieve geluiden. ’t is nix meer, een vodje en waarom moest alles weer eens veranderd worden. Ik hoorde het aan en vond het allemaal pijnlijk, in meerdere opzichten.