Itempje over de sluiting van de Opelfabriek in Antwerpen eind vorige week op Omroep Zeeland. Ruim 2500 banen verloren en nog eens minstens een viervoud daarvan bij toeleveringsbedrijven. De verslaggever ondervraagt vervolgens wethouder Diana van Damme van Hulst naar de gevolgen. Niet echt een goede keus. De wethouder vreest voor grote gevolgen voor de lokale Hulster economie, omdat bestedingen van al die mensen zullen achterblijven. Vervolgens zegt ze: ,,Wij zullen er alles aan doen om die mensen weer aan het werk te krijgen…” Een dooddoener, want een wethouder in Hulst kan hoegenaamd niets doen.
De werkloosheid in Antwerpen neemt toe, dat is erg, maar niet minder erg is dat ook in Zeeland het leger werklozen steeds grotere vormen aanneemt. Ruim 8300 mensen stonden eind december als baanlozen geregistreerd. Bijna 21 procent meer dan een jaar geleden. In Terneuzen alleen al zijn meer dan 1700 mensen zonder baan. Van dat aantal zijn er 346 jonger dan 27 jaar. Dat is pakweg een vijfde.
Dat doet zich iets raars voor in de communicatie van het UWV werkbedrijf met de media. Het verhaal richt zich dan vooral op jongeren. Daar neemt de werkloosheid het meest toe, die groep wordt het zwaarst getroffen, daar moet een campagne voor gevoerd worden. Wie de jeugd heeft heeft de toekomst. Heho, denk ik dan. Heheeee, jullie cijfers UWV wijzen op andere kwalijke zaken. Het gros van de baanlozen in de grotere Zeeuwse steden is helemaal niet te vinden in de jeugdcategorie. Integendeel. Het zijn veelal 45 plussers, kostwinners, die uitkeringsafhankelijk zijn geworden. Het aantal ww'”ers is met zestig procent (bijna 2000 mensen) gestegen. Die groep vormt het grootste probleem en die mensen die tot die groep horen hebben (gezin, hypotheek, studerende kinderen etc) de grootste problemen.
De crisis treft Zeeland net zo goed als andere regio’s. Helaas, interpreteren we hier cijfers anders. De jeugd heeft er wellicht baat bij, maar ik vrees dat dit ten koste gaat van een groep mensen die beter verdienen.
