Januari 2010 loopt op z’n eind. Een mooi moment om even wat ervaringen met mijn volgers te delen over dit blog, Zeeuws-Vlaamse en Zeeuwse zaken. Op 5 januari vertrouwde ik mijn eerste stukkies toe aan de vrije wereld. Kort daarvoor had ik mijn oudste dochter uitgezwaaid die naar Londen vertrok voor haar studie en mijn jongste bij de bushalte gedropt. Vrouwlief was weer voor een paar dagen naar het westen getrokken en ik zat alleen achter mijn beeldschermpje te wachten tot de telefoon zou gaan. Vergeefs, die ging niet.
Ik begon dus maar te schrijven. Een blogje over de krimp, over burgemeester Ron enzoverder. Tot mijn verbazing bleek dat 14 mensen die eerste pennevruchten de eerste blogdag genuttigd hadden. Niemand wist dat ik iets had geschreven, niemand wist van dit blog af en toch… Ik besloot via Linkedin en andere kanalen wat aandacht voor mijn blog te genereren en verdraaid daags erop steeg het aantal views tot in de tachtig.
Drie weken zijn gepasseerd en zo’n 1600 mensen hebben inmiddels mijn stukkies, reacties en commentaren gelezen. Dat is erg leuk. Reden ook om verder te gaan met het volgen van Zeeuwse en andere zaken, maar ook met het volgen van andere bloggers die in onze contreien actief zijn. Dennis Rijsbergen, Flip Feij en Cees Maas bijvoorbeeld zijn de voorbije weken niet alleen steunpilaren, maar ook bronnen van inspiratie gebleken. En er zijn er meer..
Aschwin van de Abeele, een van mijn volgers van het eerste uur , vroeg me enige tijd terug of sociale netwerken en blogs een alternatief kunnen bieden voor de nieuwsvoorziening. Ik denk het niet, geen alternatief, maar wel een welkome aanvulling. Sociale netwerken zijn als uitwisselingsbron veel effectiever dan de traditionele media. Je kan, zo heb ik mogen ervaren, daadwerkelijk via die digitale netwerken nieuwe vrienden opdoen en je kennis verrijken op een verrassende wijze.
Via mijn blog heb ik verschillende keren zaken eerder gebracht dan de kranten of de omroep. Het niet doorgaan van de jachthavenplannen in Breskens en de kritiek aan het adres van CDA-fractievoorzitter Henk Siersema in Terneuzen meldde ik als gedreven verslaggever eerder dan de couranten. Goed gedaan jochie, dacht ik. Maar uit mijn statistieken valt op te maken dat mijn lezers die primeurs niet onderkennen. Sterker nog, deze blogbijdragen scoorden veel minder dan andere bijdragen.
Het verwarring veroorzakende stukje over Haiti en Tahiti was voor vele lezers gek genoeg de moeite waard. Ook het bericht dat de VVD in West-Zeeuws-Vlaanderen zo dom is geweest om de sociale-netwerkkoningin Petra de Boevere te passeren was goed voor een paar honderd hits.
De Checkpointbijdragen, die over ontpoldering en de Zeeuws-Vlaanderen-promotie werden redelijk goed gelezen en gepruimd.
Met het oog op de verkiezingen hebben ook politieke partijen dit blog gevonden. De PvdA in Terneuzen maakte er gewag van op de eigen site en ook Algemeen Belang Groot Hulst sloeg een linkje. Ook ontving ik veel persoonlijke reacties: van Groenen die deugen en die het blog als een podium willen gebruiken om hun verhaal uit te dragen en dat mag; want ook ik ben van mening dat de nuance en het fatsoen terug in de (politiek-maatschappelijke) discussies horen terug te keren; van oud-collega’s, die me aanmoedigen door te gaan; van onbekenden die mij het advies gaven om het blog verder op te tuigen.
Van Grem denkt daar nog even over na. Suggesties zijn evenwel welkom. Zo ook andere reacties. Wat kan Grem doen om Gremberghe’s blog nog interessanter te maken?
Beste Von Grem, als ik jou was, zou ik met voornoemde heren een eigen website opzetten waarin alle benoembare en niet-benoembare politieke en minder politieke zaken aan bod komen. Schuw daarbij de waarheid en het venijn niet, zolang je maar zeker bent van je zaak. Dat zal op termijn voor de inwoners van Zeeuws-Vlaanderen voordelen brengen, bv bestuurderen die het dan niet meer aandurven de bevolking een baal in de nek te slaan om maar wat te noemen. En fracties die in verkiezingstijd maar wat roepen, op gezette tijden om het vervolg vragen en aan het eind de afrekening presenteren enz. enz.
Gewoon lekker blijven schrijven op de manier zoals je nu doet: je vastbijten in onderwerpen die je aandacht vragen, schrijven over wat je bezighoudt, of het nu wel of geen nieuwswaarde heeft, maakt niet uit. Leef je uit op je eigen blog met de zaken waar je zelf het meest warm voor loopt. En dat is volgens mij: schrijven!
Dag Conny,
Ik ontdek dit weblog pas vandaag, na een tip van Flip Feij. Ik voeg de feed toe aan Netvibes en ga je met belangstelling volgen. Er valt voor mij nog veel te leren over het Zeeuws-Vlaamse.
Beste Edwin,
Dank voor je reactie. Veel leesgenot en schroom niet te reageren als je die behoefte hebt.
groet
Conny van Gremberghe
Ik sluit me bij de vorige spreker aan.
De behoefte aan berichtgeving van NGO’s neemt toe. Teveel belandt tussen kaai en schip. Ga dus door, intussen bedenk ik een paar thema’s voor een gesprek bij een kop warme chocola.
Graag een ander achtergrondkleurtje… Zwart kleedt af, maar het leest zo verdomd lastig.
Aan uw verzoek is onmiddellijk voldaan
Conny, het is leuk om jouw stukjes te over de Zeeuws-Vlaamse roerselen te lezen. Ga door, ik blijf je volgen.
Hm,
Dat zwart was behoorlijk saai, maar dit achtergrondje is ook niet alles, vind ik. Vind het wel leuk dat je wat meer beeld laat zien, zoals bij het stukje over Hulst.
Maar goed, de inhoud is belangrijker dan de vorm. En die inhoud kan mij wel boeien. Blijf vooral ook af en toe over lichtpuntjes in Zeeuws-Vlaanderen bloggen. Dat is een goede afwisseling tussen je cynische blogs.
En post je nieuwe blogs op Twitter, is goed voor je traffic.
Dank je jonge vriend voor je constructieve bijdrage. Maar hoezo cynisch?