Venster op de wereld

Het venster op de wereld. Zo noemen de bewoners van Rapa Nui, Paaseiland, de uitgang van de grote grot die uitzicht biedt op de lege Grote Oceaan. Op paaszondag van het jaar 1722 zagen de Polynesische bewoners het schip van Jacob Roggeveen langs het eiland varen. Voor het eerst in vele jaren maakten de bewoners van het verre eiland contact met mensenvolk van andere oorden. De Rapa Nui, tegenwoordig door cultuurfilosofen graag omschreven als een volk dat de eigen cultuur om zeep hielp door niet duurzaam om te gaan met de levensbronnen die het eiland bood, hadden nog een venster op de wereld. In bepaalde Zeeuwse dorpen ontberen delen van de bevolking zo’n blik op het verre, op het vreemde. Willen ze ook niet zien wat er elders in de wereld, al is het maar in de buurgemeente, gebeurt. Zo kan het dat in Zeeuws-Vlaanderen alle dorpen zich toeristisch willen profileren (thematiseren heet dat dan), dat in alle kernen (ondanks schrikbarende leerlingprognoses) brede scholen moeten komen en dat bibliotheken absoluut niet dicht mogen gaan, dat alle dorpen minstens een sportcomplex moeten hebben en houden. Er moet bouwgrond aanwezig zijn in alle plaatsjes om bouwwensen van lokalen te kunnen vervullen. Er moet dit, er moet dat. Bestuurders hebben de mond vol over krimp en gevolgen, maar vergeten – omdat dat een moeilijke boodschap is – mensen realiteitszin bij te brengen. Een venster te bieden op een steeds veranderende wereld