De Zeeuwse Milieufederatie is, nu de Zeeuwse Staten het mes hebben gezet in de subsidiestroom, de weg even kwijt. Ook het beschadigde imago van de milieubeweging speelt de federatie parten. Flink wat Zeeuwen hebben het – door de ontpolderingsdiscussie en de slag om de mosselcultuur – helemaal gehad met de milieujongens in Goes. De laatste maanden mogen termen als klimaatverandering, Natura2000 regelgeving, nieuwe natuur of hekwerken op de zeewering niet gebezigd worden of de ZMF heeft het gedaan.
Binnen de milieufederatie wordt flink gepiekerd over de toekomst en de rol die de ZMF binnen de Zeeuwse samenleving moet gaan spelen. Werkgeversvoorman David Luteijn nam het vorige week in zijn nieuwjaarsspeech op voor de natuurbeweging. Op zich was dat al een opvallende stellingname, omdat de groot-industriëlen in het recente verleden zich wel eens anders uitlieten over de groene Goese rakkers.
Veel Zeeuwen weigeren echter vandaag de dag stil te staan bij het feit dat Zeeland er als Zeeland uitziet vooral ook door de ZMF.
Van diverse nieuwe natuurprojecten kan gesteld worden dat ze niet echt goed gelukt zijn, maar daar staat tegenover dat er wel percelen wildernis bijgekomen zijn die wel degelijk een meerwaarde geven aan de omgeving. De ZMF is als partner betrokken geweest bij verschillende grote projecten. Bijvoorbeeld bij de planontwikkeling voor de nieuwe zeesluis in Terneuzen. Was de federatie geen serieuze gesprekspartner geweest, dan zou er nu – volledig ten faveure van de Belgen – gesproken worden over een kanaalverbreding en een tweede grote nieuwe zeesluis buiten het sluizencomplex.
De ZMF had een functie en houdt die functie ook in de toekomst.
Zonder een kritische ZMF stevent Zeeland op flinke problemen af.
Dat neemt niet weg, dat enige zelfreflectie binnen de ZMF, geen kwaad kan.
