Frans de Vries

Frans de Vries kwam de voorbije paar jaar als wethouder van Hulst belast met de pecuniahuishouding redelijk zelfverzekerd over. De laatste weken is zijn houding toch wat veranderd. Hij is minder aanwezig, minder nadrukkelijk, minder overheersend. Die onzekerheid heeft alles te maken met de aankomende stembusgang, met de vrees voor electoraal verlies.
Frans en partner Annelies haalden met hun Progressieve stemvereniging bij de vorige verkiezingen drie zetels binnen. Die drie stoelen bleken genoeg voor een plek in het dagelijks bestuur, maar dat kwam vooral omdat de gangmaker van de PvdA, Paul Weemaes, er alles aan gelegen was om de Hulster christen-democraten buiten spel te zetten. Het gevolg van dit alles was dat oud-CDA-wethouder Ben Pauwels de raad de rug toekeerde en zich ging richten op provinciale staten en Hulst een coalitie kreeg van vijf partijen die ieder een wethouder leverden, waarvan er twee parttime inzetbaar waren. Een echt gelukkige constructie was het niet. Weemaes gaf het zelf toe, toen-ie zelf vertrok. Met het vertrek van Weemaes was het voor Frans de Vries een fluitje van een cent om binnen dat college een hoofdrol voor zichzelf op te eisen.
Hij beschikte over voldoende bagage en politieke ervaring om anderen zijn wil op te leggen. Nu, in de aanloop tot de verkiezingen wordt De Vries dictatoriaal gedrag verweten, maar dat vind ik wat te kort door de bocht. Iedereen zat met De Vries aan tafel en iedereen had zijn mond kunnen opentrekken. Dat Frans dat wat brommerig zou hebben gereageerd was het enige dat men te vrezen had.
Frans de Vries was ooit, toen hij aan de hand van de toen al oude Ben Picavet de raad binnenkwam, een aardige, knappe, intelligente man die de gemeenschap wilde dienen. Na de breuk met Picavet verzuurde De Vries wat. Toen hij later aansluiting vond bij zijn partner Annelies Hegger, die op haar beurt de PvdA verliet, deed dat geen goed aan de politieke verhoudingen in Hulst. De Vries en Hegger gaan er nu prat op dat ze Hulst financieel weer op orde hebben gekregen. Tot ergernis van de andere coalitiepartijen, die menen dat ook zij daaraan hebben meegeholpen.
Ik houd het voorlopig maar op politieke kinnesinne.
Dat neemt echter niet weg dat de partijen in Hulst niet van enthousiasme staan te springen om straks met Progressief Hulst verder te moeten in een nieuw college. Frans doet er misschien goed aan de komende tijd nog eens terug te denken aan hoe hij vroeger was. Het knappe komt wellicht niet terug, het intelligente is niet verdwenen en een beetje aardiger zijn (en blijven) moet toch kunnen.