OM vs wietsupermarkt

Het is 0.10 uur dinsdag 2 februari 2010. Over ettelijke uren wordt in Middelburg de rechtszaak tegen Checkpointbaas Meddie Willemsen en zijn medewerkers hervat. Willemsen en zijn mensen worden ervan beschuldigd leiding te hebben gegeven aan respectievelijk lid te zijn geweest van een criminele organisatie. Houdt justitie die beschuldiging staande en acht de rechter wettelijk bewezen dat Willemsen als een mafiadon zijn wietsupermarkt heeft gerund, dan kan Nederland het (softdrugs) gedoogbeleid wel laten varen. Dan is in wezen elke coffeeshophouder een spil in een crimineel netwerk, omdat hij voor zijn leveranties afhankelijk is van een bedrijfstak die verre van officieel erkend is. Zonder achterdeur hoeft er ook geen voordeur (van een shop) open te worden gesteld.

De komende weken zal er in tal van kranten verhaald worden over hoe Meddie zijn zaak leidde, hoe zijn personeel joints rolde en hoe goed Checkpoint draaide (de zaak werd zo goed beschermd dat het uitblijven van criminele activiteiten rond de shop, geen ripoffs of overvallen, nu door justitie tegen Willemsen gebruikt wordt. Onder het motto: “Als dat kan, dan is er iets goed mis.”) en over het feit dat de eigenaar naarstig op zoek was gegaan naar investeringsmogelijkheden zoals de veelbesproken skihal.

De officier van justitie zal een horeca-exploitant die een goede nering tot een Europese groothandel in roesmiddelen wist uit te bouwen in een handvol jaar proberen zwart te maken als crimineel. De verdediging zal vervolgens aanvoeren dat die groei vooral mogelijk werd gemaakt door de gemeente Terneuzen. Bestuurders van Terneuzen op hun beurt zullen stellen dat Willemsen – tot aan de politie-acties – handelde volgens de gedoogregels die mid-jaren ’90 waren ingevoerd, dat dit nauwlettend in de gaten is gehouden en dat de gemeente bestuursrechtelijke actie ondernam op het moment dat Willemsen die regels geschonden had. Later in het jaar komen Willemsens bemoeienissen van de skihal aan bod, maar dan zal het eerst toch tot een veroordeling moeten komen van de man, die Terneuzen – wellicht niet persoonlijk, maar wel indirect , verloste van het belaste imago van moordstad.

Klaarblijkelijk zijn heel wat Terneuzenaars en anderen vergeten dat Terneuzen voor de invoering van het gedoogbeleid een zeer kwalijke reputatie had. Elk jaar wel enkele drugsgerelateerde moorden. In het Van Bovenstraat, de Nieuwe Diep, noem maar op. Een jongen uit Hoek werd neergeschoten toen hij een voordeur opende. De dader had zich, zo bleek later, in een deur vergist. Mensen die in de Noord- of Nieuwstraat liepen moesten dealers van soft-en harddrugs van zich af slaan. Op zeventig plekken in de stad werd gehandeld in narcotica, van de Zuidlandstraat tot in de Bomenbuurt, van ’t Schelpenhoekje tot aan de Grenulaan. Binnenstadbewoners, maar zij niet alleen, klaagden steen en been over onveiligheid, overlast en vuiligheid.

Niet Henk Siersema, de CDA’er die zich een iets te grote heldenrol toedicht, maar Alex Dijkwel en Fup Goudswaard en diverse andere leden van het politiekorps zorgden ervoor dat na de invoering van het gedoogbeleid door Barbé, de ellende geminimaliseerd werd. De twee coffeeshophouders in Terneuzen pasten zeker in de eerste jaren prima in dat nieuwe beleid. Ze hielden zich – op een kleine overtreding in het begin door Miami goed aan de gedoogregels, die zelfs begin deze eeuw iets werden aangescherpt. Ik vraag me dan ook af of er sinds de coffeeshops bestaan nog een drugsgerelateerde moord in Terneuzen heeft plaatsgevonden?

Goed, de gemeente heeft wellicht een inschattingsfout gemaakt door er niet -of liever te laat – bij stil te staan dat Checkpoint en Maimi wel eens als magneten zouden kunnen werken op Vlaamse en Franse gebruikers. Dat ze in grote horden kwamen heeft evenwel niet alleen met het bestaan van de shops in Terneuzen te maken, maar ook met het felle anti-drugsbeleid dat destijds in de buurlanden werd gevoerd.

De crimefighters in Middelburg azen op een succesje. Dat mag, ze hebben het recht.

Maar dat ze het recht hebben wil nog niet zeggen dat het recht ook niet krom kan zijn. En dan kun je al makkelijk in de buurt van onrecht komen, maar alla, we zullen zien…