Een echte fan van oud-burgemeester Arnold Vogelaar van Hontenisse ben ik nooit geweest. Hij was een echte ouderwetse CDA-bestuurder en daar kan ik niet altijd even goed mee door een deur. Dat kan, dat mag, daar is niks mis mee. Vogelaar stak in zijn laatste maanden in Hontenisse veel tijd en energie in het verwezenlijken van een lang gekoesterde wens in Terhole; een rondweg. In de tijd dat Perkpolder-Kruiningen nog voer was het kleine dorp om het half uur een kleine hellebaan met zwaar verkeer dat ongehinderd vlak langs de huizengevels denderde. Voor bewoners geen lolletje. Kwam nog bij dat de verkeerssituatie in het dorp zonder de half uurlijkse stroom al bijzonder onveilig was. Dat er uiteindelijke een rondweg kwam was voor een groot deel te danken aan Vogelaar, die samen met de ZLM een vrij unieke financieringsopzet voor het wegtrace uitdokterde, omdat de reguliere wegbeheerders (provincie en Rijk) weigerden met geld over de brug te komen. Dankzij de financiële injectie van de oorspronkelijke boerenverzekeraar en de inzet van Vogelaar kon kort voor de herindeling de rondweg in gebruik worden genomen. Een weg waaraan Vogelaars naam werd verbonden. Die naam prijkte dan ook op de witte bordjes die aan begin en eind van de heerbaan werden neergezet.
Tegen de zin van de provinciale wegbeheerders overigens, die de witte borden weg wilden hebben. Er moest blauwwitte staan en bovendien was het niet gepast een naam van een nog levende bestuurder te verbinden aan een wegtracé luidde de redenering. Half februari overleed Vogelaar op 67-jarige leeftijd en in plaats van de witte bordjes te laten staan hebben hersenloze wegbeheerders ze onlangs vervangen door blauwwitte met het opschrift “Rondweg Terhole”. Hoe lomp kunnen sommige mensen toch ziijn. Hoe verschrikkelijk lomp.
