Voor echte kunstliefhebbers biedt mijn header een eigen foto van het werk van de Britse beeldende kunstenaar Antony Gormley. De 60-jarige kunstenaar verwierf in de jaren ’90 wereldfaam met zijn levensgrote beelden, die hij -soms in grote aantallen – plaats in vreemde of liever vervreemdende plaatsen, van de zee bij Blackpool tot de woestijnen van Australië. Ruim twee jaar geleden exposeerde hij in en om the Hayward Gallery in Londen. Dit jaar loopt er een grote expositie van Gormley in New York in en om Madison Square Park. Er staan dan meer dan dertig beelden. De expo loopt tot begin augustus.
Voor meer info over Gormley verwijs ik naar zijn website; http://www.antonygormley.com/
In de jaren ’90 heb ik eens een installatie (of moet ik zeggen: ‘gevulde zaal’) van hem bezocht in Haarlem of Den Haag, dat weet ik niet meer precies. Er stonden duizenden en duizenden kleine bruine poppetjes op de grond. Ze versperden de ingang tot de museumzaal. Maakte toen wel indruk op me.
Je schoot gisteren met je blogberichten wel twee keer raak wat mijn interesses betreft op gebied van kunst en muziek. Leuk!
Je doelt op het project Fields van Gormley, waarbij 40.000 bijna gelijkwaardige terracotta, dus kleibeeldjes in een zaal werden gezet, wat weer uitermate vervreemdend werkte. Gormley liet die beeldjes maken door meer dan honderd vrijwilligers in het plaatsje St Helens bij Liverpool en trok vervolgens – sinds eind jaren ’80 – de wereld rond met die 25 ton aan kleibeeldjes. Ik geloof dat ze momenteel in China tentoon worden gesteld.
Nog een tip in dit kader. Kunstenaar Kenji Itori maakt figuren in het verlengde van het werk van Gormley.
Zie: http://www13.plala.or.jp/etorikenji/