Dag Dow 5

Gerard van Harten, topman van Dow in de Benelux, stelt dat de veranderingen bij Dow nodig zijn om het voortbestaan van Dow in Terneuzen veilig te stellen. In de PZC van donderdag geeft hij aan begrip te hebben voor de onrust onder het personeel, maar ook niet meer dan dat. Was ik manager bij Dow, dan zou ik ook zo’n verhaal opdissen. Simpelweg, omdat er niets anders te vertellen valt. Dat vijf fabrieken door een investeringsmaatschappij worden opgekocht, en nog wel een van de grootste van de VS, betekent niet dat de boel in Terneuzen dichtgaat of wordt opgedoekt. Dat niet. Bain Capital, ik heb het al eerder geschreven, wil gewoon geld maken waar geld te maken valt. Bain zal echter eerder genegen zijn dan Dow voorheen om niet renderende onderdelen af te slanken of te verpatsen. Medewerkers die nu op die fabrieken werken onder de Dow-vlag zijn straks ex-Dowwers en dat maakt het werkvolk ongedurig.
Van Harten kan overigens zijn medewerkers geen zekerheid bieden voor de toekomst. Het concern zit midden in een recessie in een overgangsfase van een bulkproducent naar een mean and lean producent van chemiespecialties. Die transitie is nog maar net aan gang gezet. Topman Liveris kondigde de voorbije maand aan dat mogelijk nog meer bedrijfsonderdelen zullen worden afgestoten als dit past binnen de overgangssstrategie. Ik denk dat niemand bij Dow Terneuzen kan uitsluiten of de site Terneuzen voor zo’n actie wordt uitgesloten.
Feit is wel dat de vanzelfsprekendheid waarmee Dow altijd in Zeeuws-Vlaanderen aan de (eigen) weg timmerde lang geen vanzelfsprekenheid meer is. De tijden dat er meer dan 3000 Dowpikken waren zijn voorgoed voorbij. Sinds de operatie Blueprint in de jaren ’90 is er bij Dow Benelux alleen meer geschrapt, mensen werden vervroegd gepensioneerd, vloeiden af of konden elders emplooi gaan zoeken. Dat proces zet zich voort en nu mag het bedrijf wel doen of dat ze jaarlijks zoveel nieuwe goedgeschoolde medewerkers nodig hebben, per saldo gaan er al jaren jaarlijks banen verloren.
Van feitelijke uitbreidingen is na de renovatie van de krakers (en uitbreiding) niets meer gebeurd. De Mosselbanken, ooit de strategische reserve voor Dow, wordt beetje bij beetje verpatst aan bedrijven in de opslag en logistieke sector. Treffend voor het statusverlies van Dow in Zeeuws-Vlaanderen was een opmerking die een horeca-ondernemer onlangs maakt. “Sinds Dow zes miljoen dollar gestoken heeft in het Scheldetheater hebben ze nooit meer een serieuze donatie meer gedaan.” Ja, en dat geeft ook te denken. Punt is dat waar vroeger de “decisionmakers” nog al eens rondhingen in Terneuzen, die tegenwoordig alleen nog te vinden zijn in the States.