Het lijkt wel Zeeuws-Vlaanderen

Mensen met een positieve levenshouding als Petra de Boevere (het meisje van de slijterij) en Koen Verhagen (de creatieve strategist uit Hulst) proberen het een hashtag-actie #hetlijktwelzeeuwsvlaanderen op Twitter hun regiogevoel tot gospel te verheffen. Voorwaar een nobel uitgangspunt. Een stukje in de Provinciale gazet levert gelijk een reactie op die ik ook zou scharen onder het motto #hetlijktwelzeeuwsvlaanderen. Ik wil u hem niet onthouden. Natuurlijk anoniem, natuurlijk zeikerig van toon, natuurlijk weer zelfbevestigend :
“Zwarte kousen, zondagsrust koste wat het kost, de klant die geen koning is maar soms moet bedelen om een beetje service. Een enorm ons-kent-ons machtsblok, angst voor verandering en vernieuwing, en een ontzettend ondoorzichtig en krom drugsbeleid.
Het lijkt wel Zeeuws-Vlaanderen…
DD – 14-04-2010 | 12:01”
Ik geef toe, zelf ben ik ook nog wel ’s negatief gestemd als het gaat om politiek/bestuurlijke of economische zaken in deze prachtige streek. Ik kan me ook – net zoals de twitterkonigin overigens – druk maken om het vervloekte cliëntillisme dat in deze streek nog steeds zoveel opgang maakt, over kortzichtigheid van lokale en provinciale bestuurders en het ontbreken van sterke lobbypartijen voor het algemeen. Neemt niet weg dat ik van deze streek houd en me er ook verbonden mee voel. Na elke verre reis is het een zegen weer thuis te komen. Terug in dat stukje Nederland waar het leven -afgezet tegen elders – redelijk aangenaam verloopt.
Ik ben geen typje dat achter een vlag aanloopt, dat zwelgt in het Calimero-denken, maar ook niet hardop Hulst Hoera gaat roepen (als ik struikel over reclameborden in de Hulster binnenstad). Ik zal ook niet direct inhaken op een sociale mediacampagne als deze, maar ik voel er ook niets voor om er negatief tegenover te staan. Zeeuws-Vlaanderen verdient in deze moeilijke tijden alle steun. Als deze campagne een beetje helpen kan, dan is dat meegenomen.