OM passief

In het laatste Villamedia-magazine, het vakblad voor journalistiek, krijgt mr Andrë Beckers, de advocaat van Checkpoint weer eens vrij baan om het OM in Middelburg en het Terneuzense gemeentebestuur verbaal van bil te geven. Niet voor het eerst. En hoe gaat dat dan. Journalist Raymond Krul stelt dan aan de hand van wat knipsels vragen in de trant van “De gemeente Terneuzen krijgt er flink van langs, zowel in het vonnis als in de media Hoe kan een openbare ordebeleid, dat bedoeld is om overlast te bedwingen omslaan in een soort industriepolitiek die Terneuzen tot softdrugshoofdstad van Noordwest-Europa maakte, vroeg de NRC zich af.” En Beckers heeft dan het volgende antwoord klaar: “Een terecht punt. Alleen vind ik het jammer dat de media het OM met rust laten, terwijl het OM zich de afgelopen jaren uitermate inactief heeft opgesteld. Men had al veel eerder kunnen ingrijpen, sterker nog; mijn cliënt heeft al verschillende keren contact gezocht om de problematiek bij de bevoorrading te bespreken.” Of het laatste waar is durf ik te betwijfelen. Had Willemsen de achterdeurproblematiek bij justitie willen aankaarten, dan had onherroepelijk gebleken dat de man veel grotere stashes (dan de toegestane halve kilo) achter de hand had en dan hadden politie/justitie vrijwel zeker gehandeld, maar goed dat is niet gebeurd. Wat mij altijd verbaasd heeft, en Beckers heeft ’t daar ook over, is de uiterst passieve houding van het OM.
Dat Terneuzen niets gedaan zou hebben om de uitwassen van Checkpoint (de groei, de verkeersoverlast) te beteugelen is gewoon onzin. Du moment dat Checkpoint zo in trek bleek nam Terneuzen verkeersmaatregelen, legde een extra parkeerterrein aan, zorgde met borden ervoor dat de drugstoeristen uit de wijken bleven. Allemaal maatregelen die in de optiek van de anti-gedogers verkeerd mogen zijn; ze werden genomen. Om vervolgens de coffeeshops uit de bebouwde wereld te krijgen zijn diverse onderzoeken gehouden, locaties zijn gezocht, gewikt en gewogen. Dagen zijn er gaan zitten in dit bestuurlijke probleem. Jan Lonink zelf hobbelde stad en land of om het gedoogbeleid nieuw en ander leven in te blazen. Samen met Gerd Leers (Maastricht) probeerde Lonink nationale en internationale aandacht voor de problemen (de achterdeur en het drugstoerisme) te genereren.
Diverse malen heb ik gemerkt dat met name crime-fighter Jo Valente niet zo van Loninks lobbywerk en zijn Terneuzense steun geporteerd was. Waar Lonink openheid zocht bij symposia over de softdrugsproblematiek, probeerde Valente de deuren dicht te houden voor derden (cq de pers). Verschillende keren is gebleken dat het OM Terneuzen niet welgevallig was. Na de eerste inval bij Checkpoint duurde het nota bene negen maanden voor Lonink over processsen verbaal beschikte waarmee hij handelend tegen Checkpoint kon optreden. De sluiting op bestuursrechtelijke gronden volgde, zodra Lonink de verbalen had. Beckers heeft gelijk als hij zegt dat het vreemd is dat de media het OM in deze hele affaire uit de wind houden.