Twijfels

“Kom maar naar ‘uus jong”, zei Toos. “Kom maar bie je moeder, een paar daagjes in de luwte. Even rust nemen, je herpakken. Dat kan je, daar zorg ik wel voor.” JP aarzelde. Zou hij afreizen naar Kapelle of Capelle? Hij wist ’t niet.
Ze had ‘m gezien op tv had ze gezegd, hij had mooi en waardig gesproken, maar had-ie nog een dag of wat kunnen wachten? Want nee, ze hield er niet van dat mensen bij verlies de handdoek in de ring gooiden. Dat had ze zelf ook nooit gedaan en zijn vader ook niet.
“Nou Jan Peter, wat ga je doen”, zei ze.
Hij wist ’t niet. Nee. Hij wist na de val van het kabinet onmiddellijk dat hij de kar weer wilde trekken, Hij wist zeker dat-ie geen tegenkandidaten zou krijgen, hij wist dat het moeilijk zou worden, hij wist dat ie een blunder begin toen-ie tegen die vrouw zei dat ze zo lief keek, maar hij wist niet of hij naar moeder of vrouw moest terugkeren.
Hij rommelde wat met de telefoon, mompelde wat en zei gehaast “Mam, ik moet nu gaan, Jeroen heeft me dringend nodig. Ik moet nu gaan, ik bel je nog…”