Volvo enzo

Een grensoverschrijdende arbeidsbemiddelaar in Terneuzen denkt op korte termijn laaggeschoolde arbeieders uit Zeeuws-Vlaanderen aan een nieuwe baan te kunnen helpen bij Volvo in Gent. Voorwaar een nobel streven, edoch bij voorbaat gedoemd weer te mislukken. Werken bij autofabrikant Volvo lijkt aardig, maar er zitten meer haken en ogen aanvast dan dat de bemiddelaar laat weten. Je vraagt nogal wat aan mensen om over d egrens te gaan werken. Ze worden grensarbeider en onmiddellijk raken ze verstrikt in een web van wetten en regels die een gewoon mens niets dan last berokkenen. Je krijgt problemen met de belastingen, de sociale verzekeraars, hypotheekverstrekkers en meer van zulks. Je wordt geconfronteerd met een papierenjungle van hier tot ginder en je raakt aan het werk bij een werkgever, die weliswaar redelijk betaalt, maar in slechte tijden net zo makkelijk honderden mensen afstoot dan dat-ie in betere tijden er honderden zoekt. Enkele jaren geleden richtte Volvo zich ook op de Nederlandse arbeidsmarkt, ook toen had het bedrijf snel veel nieuw personeel nodig. De campagne had voor zover het Nederlanders betrof hoegenaamd geen resultaat. Dat na die campagne vervolgens weer honderden mensen afvloeiden, daar rept de bemiddelaar -die feitelijk voor ‘mzelve een aardig klusje heeft gevonden – niet van.
Ook vergeet hij gemakshalve te zeggen dat ook de wervingscampagne van het Westdorpse kassencomplex om laaggeschoolde Belgen uit de grensregio aan de slag te krijgen tot op heden vrijwel niets heeft opgeleverd. De scholingskas bij het complex is de voorbije maanden door nog geen handvol Vlamingen bezocht voor een opleiding, terwijl juist dat grensoverschrijdende arbeidsmarktidee aan de grondslag lag van heel het project. Per slot van rekening zou er in de Gentse regio een potentieel zijn van 8000 werkzoekenden!!
Wie in deze tijd grensarbeid propageert is echt niet van deze wereld.
De verschillen in regel-en wetgeving aan weerszijden van de grens zouden in dat prachtige Europa minder worden, maar het tegendeel lijkt het geval. Komt nog bij dat de Belgen hun arbeidsmarkt angstvallig blijven afsluiten. Omroep Zeeland meldde deze week dat Pabo-studenten stage kunnen gaan lopen op Antwerpse scholen, maar of zij daar aan de slag zullen raken is een tweede. Ik denk het niet, omdat Belgische gemeentescholen het Belg zijn nog meewegen in sollicitatieprocedures. Werken bij overheids-en semi-verheidsinstellingen is voor niet-Belgen in Vlaanderen not done en ook heeft het Belgische bedrijfsleven nog altijd een nadrukkelijke voorkeur om samen te werken met Belgische bedrijven. Dat betekent dat ondernemers uit Zeeland vrijwel genoodzaakt zijn om in Belgie een dochterbedrijf te beginnen willen ze daar kunnen opereren.
Komt nog bij dat Belgie ook nog een stuk marktbescherming doorvoert die bealstend is voor ondernemingen uit Zeeland. Om een voorbeeld te noemen: Nederlandse patiënten kunnen zonder problemen in België medisch worden geholpen, omdat de meeste Nederlandse verzekeraars behandelingen in Vlaanderen bekostigt. Andersom, zo ervaart Zorgsaam in Terneuzen, bestaat er geen mogelijkheid voor Belgische verzekerden om in een Nederlandse ziekenhuis aan te kloppen voor hulp of behandeling. En dan staat dan nog los van de wachttijdproblematiek, die in Vlaandren vrijwel onbekend is.
Nee, arbeidsbemiddelaars, politici en onderwijsautoriteit Ed d”Hondt, die Zeeuws-Vlamingen voortdurend over de grens willen jagen moeten er eerst in gezamenlijkheid met onze buren maar eens voor zorgen dat er enige uniformiteit in regelgeving komt. Dan zou grensarbeid – net zoals in de ‘jaren ’50 en ’60 – weer een alternatief kunnen vormen. Vooralsnog is dat echt niet het geval. En dat blijkt ook uit de cijfers. De groep grensarbeiders is al jaren aan het krimpen. En dat is niet voor niets.