Windboerderij Zeeland

De Vereniging Nederlands Cultuurlandschap vond Zeeland landschappelijk maar niks. Een maand geleden deelde de vereniging rapportcijfers uit aan de provincies en had voor Zeeland een 2,2 in petto. Net zoveel als fietsprovincie Drente, net wat meer dan Flevoland. Nee, Zeeland was in de ogen van de landschapsvorsers niet meer dan een groot, vlak, leeg en windering cultuurlandschap, waar met ruilverkavelingen de laatste beetjes oude landschapselementen waren verdwenen, waar de boeren lustig konden ploegen ( zonder veel obstakels) en de wind naar hartelust kunnen waaien (vooral op Walcheren). De Zeeuwen reageerden als Zeeuwen. “Zeeland is best wel een beetje mooi”, werd het Halfformaat gemeld, schreven wat lieden op websites, maar daar bleef het verreweg bij. Enkel vriend Maas maakte zich even druk en wat langer dan gemiddeld.
Er geen geen brief op hoge poten uit het provinciehuis naar de vermaledijde stichting, recreatieondernemers onthielden zich van commentaar en de politiek hield zich even zeer afwezig.
Maar goed, nu komt de aap uit de mouw.
Zeg gewoon dat Zeeland landschappelijk niets waard is, zeg dat de wind er altijd waait en dat het feitelijk een open en grootschalig productielandschap is, dan is dat – onze provincie – bij uitstek geschikt om er grootschalige windmolenparken in te plempen. Nota bene op de dag dat de Delta-aandeelhouders zich buigen over een uitbreiding van de kernenergie in Borsele, scheiden de heren/dames van het ministerie van VROM een notitie af om een deel van Nederland te versieren met zogenaamde windlandschappen. Parken met honderden grote windturbines die ons stroomvreters in de verre toekomst moeten gaan voorzien van duurzaam opgewekte stroom. Terwijl gedeputeerde Van Beveren demonstranten voor de deur van Delta meegeeft dat kernenergie gezien moet worden als een overbruggingsalternatief blijken ze in Den Haag dat alternatief al zo goed als omarmd te hebben.
En wat is weer een geschikte lokaties om molens neer te zetten? Zo’n 500 in getal of meer? Juist Zeeland, Goeree, West-Brabant, Groningen en Friesland, alhoewel, die laatste provincie zal wel weer afvallen, omdat dit tot op heden de mooiste – landschappelijk gezien – is van Nederland.
Honderden joekels, van 120 meter hoog en meer, draaiend op de immerwaaiende zuidwester. Die peutertje van molens in het Sloegebied en de Koegorspolder zullen erbij in het niet vallen. nee, Zeeland wordt molenland. Let maar eens op.
In Tehachapi, aan de rand van de Mojave-woestijn en de Centrale vallei in California, hebben de Amerikanen sinds 1980 ook dit soort projecten van de grond getild. Bij Altamont (San Francisco) ligt ook zo’n gigantische windboerderij. Om enig idee te krijgen bij Tehachapi is het oppervlak van het bemolende gedeelte 150 vierkante kilometer. Dat is pakweg het eiland Tholen en St-Philipsland. En dat ziet er dan zo uit.