Hoofdzetel van het Bain Capital College

Het gekrakeel om de hoofdzetel van de nog te fuseren regionale opleidingencentra (ROC’s) in Zeeland is amper een week nadat de scholingsinstituten besloten hebben om het fusietraject in te gaan, in alle hevigheid losgebarsten. Volgens de Zeeuwse tabloïd gaat ‘de raad van toezicht van het ROC Westerschelde in Terneuzen, gesteund door het Zeeuws-Vlaamse bedrijfsleven, met deze insteek de gesprekken in over een verdere samenwerking’.
In dat berichtje vallen drie dingen mij op.
Allereerst dat de Raad van Toezicht die gesprekken voeren gaat en niet de Raad van Bestuur, dat de raad gesteund wordt door het Zeeuws-Vlaamse bedrijfsleven (op zich niet vreemd omdat het ROC al jaren door Dow, Barbé en consorten gerund wordt) en dat er nu -en dat is puntje drie – gesproken wordt van samenwerken.
Nu weet ik dat in het verre verleden wel eens eerder gesproken over samenwerken tussen ROC Zeeland en ROC Westerschelde, maar dat die bespreking altijd tendeerden naar een simepel fusie, waarbij de grotere Zeeuwse partner het hoogste lied zou gaan zingen. Dat spel liep zou hoog dat vroegere vrienden (Toine Huijsmans en John Lilipally) amper nog door een deur konden.
Dus wat toen gold, geldt nog steeds.
Samenwerken vergeet ’t , fusie wordt het en het ROC Westerschelde gaat gewoon op in het groter geheel.
Het bedrijfsleven en de steun. Jawel, dat zijn dezelfde heren, dames die amper twee jaar geleden nog riepen dat het ROC in Terneuzen aan nieuwbouw toe was. Bij Snowbase, bij Kennedylaan-West of wellicht op het bedrijvenpark bij Dow in combinatie met de veelbelovende betacampus.
Wat toen gold, geldt nu niet meer.
Vergeet die nieuwbouw maar, vergeet die Dow-campus (of Bain Capital College) maar.
Wie de gesprekken ook mogen gaan voeren, de inzet moet zijn dat er zoveel mogelijk opleidingsmogelijkheden voor de Zeeuws-Vlaamse jeugd in Zeeuws-Vlaanderen behouden blijven of misschien zelfs nog worden uitgebreid.
De hoofdzetel.
Dat is echt zo’n doel voor politici, voor bestuurders, voor egootjes.
Zaak is dat opleidingen overeind blijven.
Dat kinderen van 15,16,17 straks niet lange busreizen moeten gaan maken om een middelbaar onderwijs te kunnen volgen. Dat ze in Terneuzen geholpen kunnen worden en niet in Goes of Vlissingen, want als dat het geval zal zijn straks, dan voorspel ik – wellicht ook nog met steun van het bedrijfsleven – dat er horden jongeren de grens overschieten om in Vlaanderenland zich verder te bekwamen of in plaats van Goes of Vlissingen kiezen voor een ROC-opleiding in West-Brabant, waar het aanbod sowieso groter zal zijn en blijven.
Maar nee, we zetten in op de hoofdzetel.
Net als destijds met het waterschap,
de KvK
en wat al niet meer.