Vorig jaar maakte ik verschillende verhalen over de ziekenhuisgroep Zeeuws-Vlaanderen, onderdeel van de stichting Zorgsaam Zeeuws-Vlaanderen, ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van streekziekenhuis De Honte in Terneuzen. De verhalen hadden in het Zeeuwse Halfformaat moeten verschijnen in combinatie met enkele bijdragen over de (Midden) Zeeuwse ziekenhuisperikelen, maar omdat een van mijn collega’s ziek was kwam daar hoegenaamd niets van terecht. Hoe het ook zij, in het kader van die verhalenreeks interviewde ik een grote groep oudgedienden van de ziekenhuisgroep, die tot in de jaren tachtig hadden gewerkt op de verschillende ziekenhuislokaties, dus in Terneuzen, Hulst, Oostburg en Sluiskil. Het gros der mensen merkte op dat het begin van de jonge ziekenhuisgroep, dus na de fusie 1985-1989, niet bepaald vlekkeloos verliep, maar dat sinds het werkelijk ineenvoegen van de organisaties en het toetreden van de Thuiszorg Zeeuws-Vlaanderen tot het groter geheel, Zorgsaam als organisatie en werkgever fors is gegroeid. In menig opzicht.
Zorgsaam is momenteel met dik 3000 medewerkers de grootste werkgever in Zeeuws-Vlaanderen, de grootste dienstverlener en een vooraanstaande maatschappelijke onderneming (denk aan de Koesterpas). Was de vorming van Zorgsaam achterwege gebleven, zo gaven veel medewerkers aan, dan hadden zij nooit de carriere binnen de zorg kunnen maken, die ze hadden gemaakt, dan hadden ze nooit -binnen Zeeuws-Vlaanderen – de baan gevonden en gehouden die ze wilden hebben, dan waren ze de regio ontvlucht en zouden ze elders emplooi hebben gezocht.
De oud-financiële man van Zorgsaam verbaasde zich eigenlijk over de Zeeuwse ziekenhuisdiscussie en constateerde dat de Zeeuws-Vlaamse ziekenhuisaffaire klaarblijkelijk in de jaren ’80 aan de andere kant van de Westerschelde geen beetje aandacht had getrokken (en dat was ook zo Halfformaat plaatste de verhalen over de Zeeuws-Vlaamse besognes enkel in de Zeeuws-Vlaamse editie). Was dat toen wat anders geweest, dan hadden de Bevelanders en Walchenaren lering kunnen trekken uit hetgeen in Zeeuws-Vlaanderen was gebeurd. De nieuwe ziekenhuisgroep stak bij de fusie de miljoenen die ze meekregen in een nieuwe ziekenhuis en een nieuwe organisatie. Dat is wonderwel goed uitgepakt, temeer de organisatie Zorgsaam sinds de jaren ’90 jaar na jaar investeert in eigen voorzieningen en in de samenwerking met de Belgische ziekenhuizen waaronder het UZ in Gent.
Dat alles maakt de ziekenhuisorganisatie in Zeeuws-Vlaanderen tot een van de betere middelgrote ziekenhuizen in Nederland. de voorbije dagen heb ik zelf weer ’s mogen ervaren hoe relatieve kleinschaligheid, een goed verblijf-en werkklimaat, trots op eigen kunnen en een menselijke maat de hele sfeer in een hospitaal kunnen bepalen.
Natuurlijk worden er in De Honte ook fouten gemaakt, gaat er wel eens iets mis, of zijn er klachten. Ik ergerde me aan de zonneweringen die echt een eigen leven leiden en naar eigen believen op en neer gingen. Ik miste een wifi-aansluiting en vond de parkeerplaatsjes wat smal, maar dat alles weegt niet op tegen mijn positieve ervaringen, het werkelijk gedreven verpleegkundig en medisch personeel en het bijna automatistisch streven van de medewerkers om een stapje extra te zetten.
Zorgsaam maakt zijn naam meer dan waar en dat mag, denk ik ook richting dat rare Middelburg, best wel eens gezegd worden..
