Den Dullaert Hulst in de problemen

Den Dullaert. Je hoeft die twee woordjes in Hulst maar uit de spreken en men weet dat er over problemen gepraat gaat worden. Is het niet over geld, dan wel om bezetting. Is het niet om reparaties, dan is het wel over teveel personeel. Den Dullaert is een gemeenschapscentrum dat feitelijk al sinds de oprichting in de vroege jaren ’80 worstelt met problemen.
Problemen, dat moet nadrukkelijk gesteld worden, die niet altijd door de beheersstichting of andersbetrokkenen veroorzaakt zijn. Integendeel. Zelfs de weergoden toonden zich in het verleden vijand van het gemeenschapscentrum….

Den Dullaert. Je kunt er in het Land van Hulst beter niet over beginnen. Zeker niet als je in de politiek of het verenigingsleven zit. Bazel ook niet voorzichtig over sluiten of verplaatsen. Doe het niet. Die twee woordjes uitspreken is vragen om ellende.
Het centrum (zalen, 2 sporthallen, kantine, wat kleinere ruimten en intern een bied en wat kantoorruimte) heeft altijd al een problematische exploitatie gehad. Deels werd dit veroorzaakt door het simpele feit dat het gebouw of liever het complex opgetrokken werd in een zeer dure tijd. Voor een substantieel deel van de ruimten in het centrum konden in eerste instantie geen huurders gevonden worden, waarna de gemeente besloot om gesubsidieerde diensten in het centrum onder te brengen variërend van de bibliotheek tot algemeen maatschapplijk werk, woonwagenwerk en meer van zulks. Daarmee werd destijds ook invulling gegeven aan het begrip gemeenschapscentrum. Honore de Gucht kon als directeur het roer dankzij de subsidiënten redelijk recht houden, maar na zijn vertrek liep het al stukken moeilijker. De opvolger van De Gucht hield het niet al te lang vol. Zijn opvolging werd ook weer een probleem en toen uiteindelijk een stichtingsvoorzitter ook nog eens de exploitatie op zich ging nemen liep het spaak. Ook al, omdat meer en meer huurders verkasten, optredens duurder en duurder werden, de revenuen tegenvielen en de personeelslasten maar blijven stijgen.
De verwoesting van de Noordhal paste mooi binnen de litanie van rampen die over het centrum werd uitgestort.
Enkele jaren terug besloot het toenmalige bestuur/directie orde op zaken te stellen. De personeelslasten werden fors teruggebracht, de activiteiten werden op peil gehouden en er werd nadrukkelijk op de centjes gelet. Drie jaar lang bleef de subsidie van de gemeente Hulst voor Den Dullaert gelijk, maar niet genoeg. Dit jaar werd er een extraatje gevraagd en gegeven, maar hoeveel precies is niet duidelijk.
Vorige week werd in verschillende commissies in Hulst even gestoeid met Den Dullaert en ja hoor … problemen.
Want hoewel de directeur benadrukt dat de (financiële) problemen van Den Dullaert wel meevallen (20 mille tekort) zei wethouder Adri Totté dat de problemen bij Den Dullaert veel groter waren dan werd aangenomen. Hoe groot dan wel niet precies wilde hij niet zeggen. Vorige week niet, deze week niet.
Met als gevolg dat iedereen in het Land van Hulst en daarbuiten weet dat er problemen zijn bij Den Dullaert, maar niemand kan zeggen hoe groot en eigenlijk is dat toch een beetje raar……