Peter en Cadzand…

Sociale media zijn prima middelen om na te gaan of bepaalde politici, bestuurders in de ogen van het volk, het stemvee, hun werk naar behoren verrichten. Als je namen van bestuurders ziet oppoppen op bepaalde sites, fora of als zoekterm voor blogs en websites dan kun je er zeker van zijn dat er iets aan de knikker is. Figureert zo’n figuur dan ook nog ’s in tweetstromen, dan is het helemaal mis.
De voorbije week verstopten de moderne communicatiekanalen regionaal bij tijd en wijle verschillende keren met de naam van een verre neef van me, de Sluisse wethouder Peter Ploegaert.

Ik kon echter niet eentweedrie traceren wat Ploegaert op zijn kerfstok had. Ook al, omdat hij zelf op vakantie was en zelf de moeite genomen had om mijn vrouw en zijn voorgangster in het verre Harlingen te verrassen met een bezoekje, terwijl ik hier zijn gangen naging. Ik stak, zoals dat heet, mijn stekken, maar niemand kon me vertellen dat Ploegaert zaken verziekt had of dat hij politiek onder vuur lag. Niets van dat.
Totdat ik het Zeeuws-Vlaams Advertentieblad onder ogen kreeg en Peter Ploegaert op een foto aantrof naast gedeputeerde Marten Wiersma. In het artikel vertelde vooral de gedeputeerde dat de gebiedscommissie West-Zeeuws-Vlaanderen aardig op streek was, dat er veel bereikt was en dat weldra de beslissende fase zou aanbreken voor het project Waterdunen. Ploegaert werd niet geciteerd, in heel het stuk niet, maar omdat de scribent telkens gewag maakt van Wiersma en Ploegaert, van de gedeputeerde en de wethouder, leek het of Ploegaert met alles wat te berde werd gebracht eens was.
En dat wordt door velen in Sluis niet gepruimd.
De Gebiedscommissie is al jaren minstens de helft van de Sluisse raad een doorn in het oog of erger.
Niet alleen de boeren stapten uit het overlegorgaan, ook de raad wilde zich er niet in vertegenwoordigd zien, maar ja, het college van B en W bleef tot op heden wel aanwezig aan de vergadertafel. Je kunt per slot van rekening als dagelijks gemeentebestuur niet alle zeggenschap over je ruimtelijk en natuurbeleid overdragen aan de provincie.
En dus blijft de gebiedscommissie – die al zoveel bereikt heeft – vergaderen over rood voor groen, nieuwe natuur en veel oud zeer.
En Ploegaert zit – of ie wilt of niet – erbij.
Zoals-ie ook aanzit bij de diverse overleggroepen die doende zijn met de ontwikkelingen in Cadzand-Bad. Niet lang geleden riep ik de wethouder op vooral de regie naar zich toe te trekken en de verdere ontwikkelingen niet over te laten aan ambtenaren, dan wel het toeval. Die bijdrage leverde verschillende reacties op – deels anoniem, deels publiekelijk – maar vrijwel allemaal met dezelfde strekking.
Gemeente ga door met de gesprekken, ondernemers ga door met plannen maken en het onderbouwen ervan, instanties en initiatiefnemers sla de handen ineen om de toekomst van Cadzand vorm te geven.
Terwijl de reguliere media meldden dat de gemeente Sluis de plannen voor een jachthaven heeft afgeschoten blijkt in werkelijkheid het waterschap onderzoek te verrichten naar de mogelijke verzanding van de haven en de technische mogelijkheden om dat verschijnsel tegen te gaan, blijkt in werkelijkheid de gemeente open te staan voor alternatieve financieringsmogelijkheden (niet direct uit het fonds voor de publieke ruimte) en blijken steeds meer ondernemers in Cadzand ervan doordrongen te raken dat het ene initiatief het andere kan versterken. Middenstanders worden opeens – op nog altijd wat uitzonderingen na – ondernemers.