Voor al het volk – en vooral de mannen – dat de Kamerling-depressie van de voorbije dagen even te boven wil komen een beetje Beau Arno. Een ordinair en balorig nummer, dat de Oostendse bon vivant op zijn – ik weet niet – nuchtere manier de zaal in walst. Voor de dames die inloggen, het is Arno maar, als-ie nuchter is verontschuldigt hij zich zeker en vervolgt hij met gezang over de ogen van zijn moeder. Al dertig jaar houdt Arno zijn reputatie van eeuwige twijfelaar staande. De dood heeft de chanteur in de ogen gekeken – via drank en drugs – maar Arno zei telkenmale “neeneenee, non, pas moi… en zong zich weer bij de levenden. Al dan niet in the bathroom….
Bathroom singer – Arno Hintjens, van het album Charlatan, 1988
