Voor ik de gemeentelijke nieuwjaarsrecepties afging maakte ik nog een stop bij mijn moeder. Ik had al een aantal dagen niets van d’r gehoord en de reden kwam al ras op tafel. Ze had niets van zich laten horen omdat ze was gevallen. De straat was een ijsmassa geworden en ze mocht dan voorzichtig richting AH zijn gegaan, amper het parkeerterrein bij d’r flat af was ze onderuitgegaan. Een niet stakende postbode en een toevallig passerende verpleegsters hadden haar overeind geholpen en al strompelend teruggebracht naar haar woning. Ik nog wat kankeren waarom ze niet gebeld had en meer van zulks, maar zij zei “Ja, het was toch al gebeurd en ja, waarom ze hier nu niet een beetje gestrooid hebben, dat snap ik niet. Het zijn allemaal oude mensen die hier wonen en bij Ter Schorre was het ook niet te doen, alsof ze denken, die oude mensen die moeten toch maar binnenblijven.”
Gelukkig viel het met moeders mee, een volledig beurse linkerzijkant en een dikke knie, maar gelukkig niks gebroken.
Het had slechter kunnen uitpakken en voor veel mensen is dat ook gebeurd.
Ziekenhuis De Honte in Terneuzen draaide zeker de laatste vorst- en eerste dooidag overuren.
Tientallen mensen met botbreuken, spierscheuringen en meer van zulks.
“We hadden zo’n aanloop dat we er straks boetes voor moeten betalen”, wist een ziekenhuisdirecteur me te vertellen.
Want tegenwoordig is het zo dat een ziekenhuis gekort wordt op het budget als bepaalde verrichtingen te weinig gedaan worden en beboet als er te veel gedaan worden. Dat is de ziekenhuiszorg in Nederland in 2011.
“Weet je”, gaf ik ‘m aan, “proberen jullie als ziekenhuis die boetes weer te verhalen op de gemeenten. Dien gewoon een claim in dat zij als instanties tekort zijn geschoten in hun taakuitoefening. Daarover is nu een hele discussie gaande in bestuurlijk Nederland. Temeer, omdat veel gemeenten waarlijk op strooigebied tekort zijn geschoten.”
Ach ja, klonk het , laat ons daar maar niet aan beginnen. We hebben elkaar ook weer te vaak nodig. Het is beter om op goede voet met elkaar te blijven.
Ja, ik denk dat mensen die momenteel met voet, knie, arm of been in het gips lopen daar toch wat anders over denken.
Follow Me!
-
RECENTE BERICHTEN
RECENTE REACTIES
TAGS
- België
- CDA
- D66
- delta
- Doel
- Dow
- economie
- Europa
- Hedwige
- Hulst
- Kennedy-West
- krimp
- Lafoma
- Lonink
- Middelburg
- Mulder
- Omroep Zeeland
- ontpoldering
- Peijs
- politiek
- Polman
- PvdA
- PVV
- PvZ
- PZC
- Robesin
- ROC
- Rutte
- Sluis
- SP
- Terneuzen
- Thermphos
- TOP
- van Hulle
- Van Schaik
- verkiezingen
- Vlaanderen
- Vlissingen
- VVD
- WCT
- Wilders
- Zeeland
- zeeuws-vlaanderen
- Zorg
- ZSP
Archieven
Niet alleen het strooibeleid van de gemeente zet tot nadenken. Als ik gewoon alleen al in mijn straatje keek was het diep droevig welke huisvader de moeite nam om enkel zijn stoepje schoon te houden. Veel klagen zonder zelf actie te ondernemen moet niet typisch Zeeuws-Vlaams worden hoor!!
Hoeveel mensen die lopen te klagen over het strooibeleid van de gemeente zouden hun eigen stoepje sneeuwvrij hebben gemaakt? Hoeveel mensen met botbreuken zullen er op de stoep zijn gevallen en hoeveel op de straat? Bij mijn weten strooit de gemeente al tientallen jaren de stoepen in woonwijken niet. Dat neemt niet weg dat de gemeente wel zou moeten strooien rondom bijv. bejaardenhuizen. Laat werkloze jongeren, of mensen met een uitkering als tegenprestatie sneeuwruimen.
Natuurlijk hebben mensen een eigen verantwoordelijkheid voor wat betreft het sneeuw-en ijsvrij houden van hun eigen stoepje en oprit. Dat staat voorop. Waar het in de beide blogposts om draait is het gegeven dat de overheden – van nationaal tot plaatselijk – de voorbije sneeuwperiode steken hebben laten vallen als het gaat om het aanleggen van voorraden strooizout en het uitrijden van de voorraden. Door die missers zijn er mensen en instellingen gedupeerd en als dat gebeurt door beleidsmatig falen kan er geclaimd worden. Daar draait landelijk de discussie om. Of het gebeurt, zie de blogpost over het ziekenhuis is een tweede.
En natuurlijk treffen mensen die de voorbije weken met gevaar voor eigen leven getracht hebben de wegen sneeuw-en ijsvrij te houden geen enkele blaam. Integendeel. Zij die uitvoerend werk hebben verricht onder moeilijke omstandigheden verdienen ondanks alles lof. Hadden ze deze mensen gevraagd om znad ipv zout te strooien dan hadden ze het ook gedaan, alleen dat is zelden gebeurd….Maar goed, de winter is nog lang niet voorbij en er zulen er nog meer volgen…