Wie is er bang voor de boze vos, oh nee, wolf?

Schietgraag Zeeuws-Vlaanderen, de mannen van de gezamenlijke wildbeheereenheden en meer in het bijzonder het team Vossen Coördinatie Zeeuws-Vlaanderen, wil ons met alle liefde doen geloven dat Zeeuws-Vlaanderen waarlijk gebukt gaat onder een vossenplaag. Want zeiden teamleden in de PZC: “We zijn nu zes jaar bezig. In 2005 telden we nog 28 vossen en recent 109 dieren. Om een reëel beeld te krijgen van de werkelijke populatie moet je dat met vijf vermenigvuldigen, dus komen we op bijna 550 vossen”. Als dat waar is, dan zit er op elke anderhalve vierkante kilometer in Zeeuws-Vlaanderen een rooie rakker. Dan heb je echt geen kijker nodig om dat dier gade te slaan.

Ik geloof dan ook geen barst van die tellingen.
Net zo min dat ik geloof dat een vos bij voortduring Roger van Hoeke in Zuiddorpe zijn beesten op- of aanvreet.
En nog minder dat ik geloof dat de vossen een bedreiging zouden vormen voor huisdieren en babies. Heel die hoax is er op gericht om straks met lichtbakken de polder in te trekken, het struweel op te zoeken die paar vossen die er zijn te lokken en gewoonweg neer te knallen. Net als alle andere beesten die de polder uitgeknald worden.
Zou het wildbeheer eens wat beter beheerd worden, dan zou die enkele vos ook in het weer wat meer te vreten hebben, dan zouden aanvallen op het gevogelte van kwekers ook minder worden en ik zou ook wel weer ’s een patrijs in onze polders willen zien.
Als ze dan toch willen jagen, dan mogen die schietlustigen zich weer werpen op de Wolf van Walsoorden. Ik heb begrepen dat die killer in 2005 alleen was, maar een jaar later een teefje gevonden heeft, met als gevolg dat er in 2008 22 wolfachtigen gesignaleerd zijn en dat dit aantal nu gegroeid moet zijn tot 106, dat aantal moet dan met vijf vermenigvuldigd worden, zodat er momenteel in de Zeeuws-Vlaamse grensregio zeker 530 wolfachtigen moeten zijn. Met een beetje rekenwerk kom je een heel eind.