Hij komt, hij gaat…

Hij komt. Hij gaat naar Middelburg.
Hij heeft zijn zetel op eigen kracht verworven en ze zullen het weten in Middelburg ook. Francois Babijn, de gesel van het Westen, de strijder zonder remmingen, de trader in meningen, komt er aan.
De provinciale ambtenaren kunnen de borst (of meervoud ervan) natmaken. Het nieuwe college van GS zal het weten. Wat, de wereld zal het weten. Babijn zal er zijn.

Vorige week leek de statenverkiezing voor de Partij voor Zeeland op een kleine ramp te gaan uitdraaien. Na de tellingen in 11 gemeenten hadden Johan Robesin en de zijn slechts voldoende stemmen bijeengesprokkeld voor een zetel. Nadat tal van mensen in de abdij vergeefs geprobeerd hadden de gemeente Sluis te bereiken voor de uitslag van die gemeente kon Robesin na minuten wachten weer even lachen toen eindelijk de statistieken van Sluis in beeld kwamen en zijn partij met ruim 20 procent in Sluis als grootste uit de bus kwam.
De vier PvZ-kandidaten uit West-Zeeuws-Vlaanderen hadden hun slag geslagen en met name Babijn was goed voor een kleine vrachtwagen aan voorkeursstemmen. Of Robesin daar nu echt blij om moet zijn durf ik te betwijfelen. Met het vertrek van PvZ (ZvP) oprichter JP Hageman heeft de Partij van Zeeland een forse aderlating ondergaan. De achterban, die groeiende leek in de ontpolderingscampagne, blijkt in werkelijkheid fiks te zijn gekrompen. De opkomst van de PVV in Zeeland zal daar evenwel ook debet aan zijn geweest, maar neemt niet weg dat de PvZ verworden is tot de partij van het Westen. Van de Babijns, de Langeraerts en andere Waterdunen-Nee’ers.
Door zou nadrukkelijk achter de anti-ontpolderaars aan te lopen is de Partij voor Zeeland (ooit opgericht als reactie op een ondervertegenwoordiging van CDA’ers uit Zeeuws-Vlaanderen in de Staten van Zeeland) een one-issuepartij geworden. Tegen nieuwe natuur, tegen ontpoldering. Dat de PvZ ooit door Rinus Stoffels als clubje gebruikt werd om de economie in het Zeeuwse te pushen is niet meer. Op economisch vlak, of op het gebied van verkeer, openbaar vervoer en welzijn, heeft de PvZ de voorbije jaren niets meer te zeggen gehad en ook simpelweg niet meer gemeld. Of Robesin bij machte is of zin heeft om het roer weer om te gooien weet ik niet. Ik weet wel dat Robesin als liberaal denker best een redelijk economisch verhaal kan neerzetten en als cultuurliefhebber ook nog wel een mooi riedeltje kan afspelen, maar of zijn nieuwe kompanen daar veel voor voelen is de vraag.
Met Babijn aan zijn zijde is een ding zeker.
De koning vragenstellen wordt de keizer vragenstellen.
Babijn zal – zoals men inmiddels in Sluis gewend is – het provinciaal apparaat overvoeren met vragen , opmerkingen, eigen notities, brieven en verzoeken. Over vanalles en nog wat.
Francois zal vragen dat het een lieve lust is, maar of Zeeland daar veel mee zal opschieten. Nee.
O ja, en Babijn blijft zijn zetel in de Sluisse raad bezetten.