Belgische tol

Laat ik voorop stellen dat ik niet zo geporteerd ben van de plannen van onze Zuiderburen om op termijn een of andere vorm van tolheffing in te voeren voor de stukken snelweg tussen Nederland en Frankrijk. Zo’n maatregel gaat ons grensstreekbewoners een behoorlijke duit kosten en – dat is het ergste – we zullen er hoogstwaarschijnlijk niet onderuit kunnen. Wie door Belgica reizen wil zal daarvoor moeten dokken.

En toch, concludeer ik na ettelijke honderden kilometers reizen over Vlaamse en Waalse paden, begrijp ik de Belgen wel.
Pak de auto en rijdt eens van Antwerpen naar pakweg Keulen en terug en zie wat er over de nog niet opgeknapte E-wegen dendert. Een eindeloze rij van vrachtwagens en lang niet meer de cowboys van de weg uit Nederland en Vlaanderen. ben je gek, Polen, Letten, Esten en Slowaken, Russen, Roemenen en Bulgaren. Goedkope transporteurs die van verre komen (soms leeg) en teruggaan (meestal vol).
Het is onvoorstelbaar om te zien hoe de internationale transportsector bijkans een volledig oostblokkarakter gekregen heeft.
Met name België – en Nederland doet er weinig voor onder – is een vergaarbak geworden van oude en nieuwe vrachwagens met ooit minder gangbare kentekens. Alles dendert door dat kleine landje, als het niet stilstaat, want dat wordt in Belgenland ook steeds meer gangbaar. Pak de Antwerpse Ring of die van grootstad Brussel. Dagelijks staat het verkeer daar uren muurvast.
En de wegen zelf?
Die waren ooit van redelijke kwaliteit toen Nederlandse weg en waterbouwers nog van in België actief waren.
De laatste jaren kunnen de Belgen vernieuwen en asfalteren wat ze willen er valt niet tegenop te boksen.
De snelweg Antwerpen-Brussel is de winter uitgekomen als een dodenroute in Verweggistan, met potholes waarin Smartjes kunnen verdwijnen. De Belgen zien het gebeuren, zien al die vreemde plakken voorbij scheuren en denken “als wij onze wegen moeten opknappen, dan mogen jullie daar best aan meebetalen”.