Herdenken

Ik ben van ver na de oorlog. Uit het jaar van de Hongaarse Opstand, de Suez-crisis en ander leed, maar dus van na de grote oorlog. Ik ben opgegroeid in een tijd dat Duitsers steevast Moffen genoemd werden en dat ze – volgens de mensen die de oorlog wel bewust hadden meegemaakt – niet deugden. Ik kreeg te horen van die vijf jaar bittere ellende, thuis, van familie, op school. Over Hitler en zijn SS, zijn gruweldaden, het geweld en noem maar op. Als kind belandde ik in Bastogne, vernam ik van alles over de Slag om de Ardennen, bezocht oorlogskerkhoven – later ook die van de Eerste Wereldoorlog – en las veel in de boekjes van Ome Bertus over die beroerde tijd, die nooit, nee nooit weerom mocht komen.
Op 4 mei herdachten we de doden van het oorlogsgeweld, met stilte, de kraaienmars en the Last Post. Het halve dorp liep uit.
En dat gebeurde elders ook. Even, ter herinnering.

Op 4 mei 2011 stond ik even stil bij het oorlogsmonument in mijn schone woonplaats Hulst.
Samen met pakweg honderd mensen.
Veel ouderen, weinig kinderen.
Geen schoolklas te bekennen, want meivakantie (inmiddels uitgegroeid tot een ware uittochtweekk voor velen).
Tijdens de stilte hoorde ik op de Zoutestraat auto’s razen, de een na de ander.
Gelukkig hield een verkeersregelaar ze van de Glacisweg, van het monument af, want anders waren de heren dames automobilisten zomaar doorgeraasd.
Na de doedelzak en The Last Post zei burgemeester Jan Frans Mulder de aanwezigen dank en nodigde eenieder uit voor een korte nazit bij het Bonte Hert.
Als het herdenken in Hulst de komende jaren op dezelfde voet gecontinueerd wordt, dan is het herdenken met het wegvallen der ouderen zo gebeurd. Dan is de oorlog uit de hoofden van de mensen verdwenen, heeft het besef van het groot leed plaatsgemaakt voor het gemier over klein zeer waar de beweging van Wilders en Co zo op parasiteert.
Via sociale mediavrienden vernam ik dat de herdenking in het zwaar door oorlogsgeweld getroffen Breskens meer mensen trok en bijzonder ingetogen verliep. Dat stemt me nog een beetje hoopvol.