Rijtijdgeleuter

Delen van Zeeland liggen langer dan drie kwartier rijden van de spoedeisende hulp in het ziekenhuis, meldt de Zeeuwse Courant hedenvandage. Het een en ander valt op te maken uit een overzicht van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) dat door minister Edith Schippers naar de Tweede Kamer is gestuurd. Oud nieuws in een nieuw rapportje. En wat gaat de bewindsvrouwe en het parlement ermee doen? Niets valt te vrezen.

Over een jaar of wat volgt er weer een inventarisatie en zullen verschillende delen van Zeeland nog steeds ver van de ziekenhuizen af blijken te liggen. Een concentratie van de ziekenhuizen in Midden-Zeeland zal daar weinig aan veranderen. Och en weer zullen een stel Zeeuwen – al dan niet terecht – wat verongelijkt zijn. Soit, het zij zo.
Maar moeten we ook niet eens ophouden met al dat gemekker?
Op de wereld zijn talloze plekken die verder dan drie kwartier rijden van een ziekenhuis afliggen en daar leven ook mensen.
Op de wereld zijn talloze plekken die verder dan drie uur rijden van een ziekenhuis afliggen en daar leven ook nog mensen. Nee,
op de wereld zijn zelfs talloze plekken die verder dan drie dagen lopen van een ziekenhuis afliggen en daar leven zelfs ook nog mensen, soms.
In ons sterk vergrijsde Zeeland is het zorgstelsel – ondanks alle kritiek op AdR-ziekenhuizen – lang niet slecht. De eerste eerste lijnszorg is prima georganiseerd en functioneert ook als zodanig. De ziekenhuiszorg is ook lang niet zo slecht als wordt geventileerd. Met name in Zeeuws-Vlaanderen is na de opschaling van 1985-1989 die zorg aanmerkelijk verbeterd in kwalitatieve en kwantitatieve zin. Ik sluit niet uit dat dit ook in Midden-Zeeland gebeuren gaat.
Zeeland zit in een proces dat zich in andere regio’s alle voltrokken heeft.
Ik mag nog wel eens in Friesland komen en daar is de belangrijkste klinische zorg bijkans geheel in Leeuwarden te vinden. De kleinere ziekenhuizen zijn verworden tot poli’s waar overigens prima werk verricht wordt. En zo zijn er wel meer gebieden te vinden waar het concentratieverhaal inmiddels verleden tijd is, maar waar de zorg voor de mens in zijn algemeenheid prima verzorgd is.
Kijk eens buiten de grenzen van onze gewesten. Naar dunbevolkte gebieden in het buitenland. Daar is het proces van opschaling ook gepasseerd en er leven nog steeds mensen in de Schotse Hooglanden en langs de westkust van Noorwegen.
We hebben het geluk in een samenleving te wonen die technisch goed ontwikkeld is.
Als spoedeisende hulp niet rijdend binnen drie kwartier te bereiken valt zijn er andere opties, zoals bijvoorbeeld door de lucht. Per helikopter. Menig leven is gered door de traumahelikopters uit Brugge, Rotterdam en Moerdijk. Laat minister Schippers voor nu en in de toekomst maar wat meer investeren in het goed optuigen van deze reddings-en hulpdiensten, dan zijn we in een keer verlost van dat steeds terugkerende rijtijdgeleuter…