Het waren de jaren ’70. We waren jong en dachten de wereld aan te kunnen. We hadden idealen en idolen, energie en sentimenten. Die jaren zijn geschiedenis. De helden zijn verdwenen, uit beeld, gesneuveld of gewoon oud geworden. De wereld is veranderd, harder geworden, de huidige demonstranten in de westerse wereld demonstreren luidruchtig zonder precies te weten wat de doelen zijn. Ze bezetten Wall Street en het Malieveld en waarom, daarom, omdat het anders moet. “We used to high fly but we crashed out the sky…”
Herinneringen aan toen. Stardust van David Essex
Stardust
Ah look what they’ve done to the rock’n’roll clown
Ah rock’n’roll clown, look he’s down on the ground
Well he used to high fly but he crashed out the sky
In a stardust fling, hey rock ’n roll king is down
Roll on up, won’t you come and take a look at me
Roll on up, come one at a time, and see me
See my painted-on grin as a stand up to sing
In a stardust fling, hey rock’n’roll king is down
But he’s the leader of the band
He is a lonely man
Don’t you wanna take his hand
Yes you know you can, can, can
Well he used to high fly but he crashed out the sky
In a stardust fling, hey rock’n’roll king is down
In a stardust fling, hey rock’n’roll king is down
In a stardust fling, hey rock’n’roll king is down
De tijd gaat snel en de wereld is vele malen complexer geworden, dan in de tijd dat ik in de 70-80er jaren acties ondernam voor emancipatie van vrouw en man. Het bleek een illusie te denken dat wij toen precies wisten waar we naar toe wilden en gelukkig hadden we de flexibiliteit om bij te stellen, te nuanceren i.p.v. stug door te gaan.
Natuurlijk wil ik vandaag graag precies weten wat #Occupy wil….vanmorgen begreep ik dat ik te snel wil, een noodzakelijk groei- en ontwikkelproces wil overslaan. In Nrc-next las ik hoe Robin van den Akker (webzine metamodernism.com) #Occupy vergelijkt met Wikipedia. Occupy beschrijft als zich onderscheidend van de vroegere bewegingen door consequente toepassing van het ‘opensource’ model. Het is ‘a movement that anyone can edit’ . Het finale lijstje met concrete eisen komt later wel, eerst maar eens een tent opzetten.
Mijn botten verdragen geen kamperen meer, ik kan wel warme soep koken voor kille tijden.
Er zitten (bewust of onbewust) enorme ontwerpfouten in het monetaire globale piramidespel van overheden en banken en de macht weigert deze fundamenteel aan te pakken door gebrek aan visie en te grote eigenbelangen.
Ook al nemen naieve idealisten door gebrek aan kennis en ervaring voor de verkeerde redenen het voortouw: elke technicus weet het: alleen door beweging verandert er iets.
It’s the endresult at the output that counts, not the dirty process.
Helaas ben ik het met je eens dat de focus en de massa ontbreekt om een succesvol resultaat te bereiken; het spel van de brood en de spelen om het volk dom en tevreden te houden werkt net als in de gehele wereldgeschiedenis nog steeds perfect. En de breuklijntjes zijn te lijmen, tenslotte is de massamedia nog steeds in handen en ook dat weten we: de beste leugenaar wordt gelooft.
De crisis is nog te klein, eerst maar even wachten op de eerste hongersnood, want dan gaat het snel.
All the worlds a stage…
Evelien Tonkens, hoogleraar actief burgerschap in Volkskrant 19 oktober 2011: “Occupy is nu al groter dan de beweging van de jaren zestig, aan het begin toen Provo krenten uitdeelde aan het publiek op het Spui in Amsterdam. Later werd dat een beroemde daad van verzet tegen het gezag. Zo zal 15 oktober 2011 later het begin worden van een brede culturele revolutie. Er komen andere tijden.”
Natuurlijk wil ook ik het snel maar ook goed.
Gras groeit niet sneller door eraan te trekken, wel door luchten, bemesten en snoeien.
Of zoals Paulo Freire zei: “Bevrijding kan slechts MET het volk, niet VOOR het volk. Een bevrijding waarin het volk alleen object is, of toeschouwer of meeloper, resulteert slechts in een verandering van de heerschappij”