Steeds vaker krijg ik als oud-redacteur van PZC en BN/De Stem te horen dat de kranten niet meer genegen zijn bijdragen van mensen, instellingen of organisaties op te nemen in de kolommen. De bijdragen, meestal opiniërende stukken, zijn dan of te lang of te specifiek en niet bestemd voor een groot publiek of men wil er gewoon niet aan, zonder daar een reden of argumentatie aan te verbinden. Meestal krijg ik dan de waarom-vraag toegespeeld. Tja, waarom Halfformaat geen podium meer wil of kan zijn, daarover kan ik moeilijk uitsluitsel geven. Vaak -en dat zeggen ze in Middelburg liever niet- is ruimtegebrek gewoon de reden.
In deze tijd, met al zijn nieuwe mediamogelijkheden, hoeft de gedrukte krant overigens niet meer beschouwd te worden als het enige platform voor meningen, visies of andere uitingen. Wie zijn ei kwijt wil kan op het internet elk ei leggen. Dit blog is een van de vele mogelijkheden en ik aarzel niet om mensen die wat kwijt willen een platform te bieden. Zo kon het gebeuren dat de avonturen van de Roompot in deze kolommen breed werden uitgemeten, zo ook het geschil over het ruimen van de graven in Terneuzen en diverse andere niet voor de reguliere media interessante zaken of voorvallen.
Vandaag volgt een bijdrage van oud-ROC-Westerschelde-directeur Toine Huijsmans over zijn en onze toekomst. Doe er uw voordeel mee.
““It’s the economy, stupid”.
(Slogan die bij elke Amerikaanse presidentsverkiezing terugkomt).
Kijkend naar de toekomst van Zeeuws Vlaanderen zijn wat observaties te maken; misschien ook wel verwachtingen die al dan niet uitkomen.
Om te zien hoe zaken samenhangen kunnen we matroesjka’s gebruiken; de Russische pop met daarin weer een kleinere pop met daarin een nog kleinere pop; enz. Kenmerk is dat de kleinere pop binnen het kader van de grotere moet passen, anders werkt het niet.
Goed, de eerste grote pop, in feite de buitenkant: de wereld, zogezegd. Wat zien we nu en in de nabije toekomst?
Grote politiek-economische eenheden zullen de economische toekomst bepalen. Denk aan de Verenigde Staten, Rusland, China, India, Brazilië, Europa en mogelijk daarachter Nigeria, Zuid-Afrika, Australië.
Hoe krachtig deze eenheden zijn hangt af van:
• Kwantiteit: de massa
• Kwaliteit: de innovatieve kracht; de infrastructuur en mensenrechten
Binnen deze grote pop zit een kleinere: Europa; beter gezegd: het verenigde Europa van de euro. Als het grote kenmerk van de politiek-economische eenheden is dat er één economisch blok is met één munt binnen één politieke eenheid, dan zien we gelijk waar het nu in Europa misgaat: er is wel één munt, maar die wordt niet aangestuurd door een éénvormige politiek. Dat is de werkelijke hervorming die in Europa nodig is.
Op naar de volgende pop! Binnen de Europapop zien we de verschillende landen, maar iets geks begint op te doemen. Omdat geregeld is dat Europa één munt met één politieke aansturing is, vervalt het begrip van de grenzen zoals ze nu zijn. Nu wordt het echt interessant!
Bij weer een kleiner popje constateren we dat er allerlei transnationale regio’s ontstaan, die het lak hebben aan grenzen, maar die hun erkenning ontlenen aan datgene waar ze voor zijn. Semi-publieke instellingen of organisaties hoeven zich niets meer aan te trekken van grenzen. Waarom geen grensoverschrijdend onderwijs; waarom geen waterschap dat de hele Scheldedelta beheert; en: waarom geen havenschap dat zowel de haven van Antwerpen als die van Rotterdam en de eromheen liggende havens omvat? Eén economisch havenblok!
Dit laatste was in feite ook de boodschap die ik enkele jaren geleden hoorde van een Chinese wethouder in Shanghai, die desgevraagd antwoordde op mijn vraag hoe hij de toekomst van de grote zeehavens zag: “ Over enkele jaren zal de hoofdwereldhandel zich afspelen tussen 8 of 9 supergrote havens, van waaruit de verdere distributie gebeurt”. Op mijn vervolgvraag wat dat betekende voor Rotterdam of Antwerpen antwoordde hij: Als die als de sodemieter er niet voor zorgen dat zij met één mond spreken ,doen ze niet meer mee!!!”. Zie hier dus de urgentie van samenwerking die Antwerpen, Gent, Zeebrugge, Terneuzen, Vlissingen, Moerdijk, Dordrecht en Rotterdam moeten realiseren: één havenschap!
Zo worden weer al kleiner, die poppetjes. Nu zitten we op het Zeeuws Vlaamse niveau. Indachtig het voorgaande, zou hier een grensoverschrijdende economische insteek kunnen worden gekozen. Eén gemeente Antwerpen, inclusief Hulst en één gemeente Gent inclusief Terneuzen.
Waarschijnlijker is dat dan toch vanuit de cultuurhistorie wordt geredeneerd. Dan zou echter zeker ingezet moeten worden op één Zeeuwsvlaamse gemeente. Verwacht kan worden dat gemeenten minstens 100.000 inwoners moeten hebben, om ervoor te zorgen dat gemeenten de taken die ze steeds meer krijgen op het gebied van zorg, onderwijs, cultuur, wonen, enz., aan kunnen.
Voor de volledigheid kunnen nog twee kleinere poppetjes worden vermeld.
Onder het gemeentelijke niveau zit het poppetje van de wijk- en dorpsraden, die dan wel een formelere invulling (eigen budget!) moeten krijgen.
Tenslotte komen we uit bij u en ik, het kleinste poppetje, maar via het stemrecht de basis van het geheel!”
Reacties zijn natuurlijk meer dan welkom.
Sympathiek, Cornelis, dat je publicatieruimte weggeeft im Cyberspace. Maar ik kan me levendig voorstellen waarom tabloïds de lezer maar liever niet vermoeien met dit soort schrijfsels uit het wereldje van onze vroeg-, en grijsbetaalde pensionado’s. Zelfs mij lukte het niet deze weinig inspirerende beschouwing geheel en al uit te lezen. Zoals het spreekwoord zegt: de beste stuurlui staan aan wal. Daarmee is niet gezegd dat zij niet af en toe de spijker op de kop slaan. Maar als dat hier het geval is, dan is het er een die op laag water is gezocht.
Blijkbaar zijn de bovenstaande denkrichtingen helemaal nog niet zo gek.
In Het Laatste Nieuws vandaag een artikel Vlaanderen en Nederland bereiden gemeenschappelijke toekomst voor.