Het is vandaag de dag van de sterrenregen. Michelin maakt bekend welke restaurants in den lande het voorbije jaar goed aan de weg hebben getimmerd en verdraaid culinair Zeeuws-Vlaanderen laat zich weer van de beste kant zien. Sergio Herman in Sluis houdt zijn drie sterren en krijgt er voor zijn Cadzandse bistro Pure C nog eentjes bij, Blanche en Edwin Vinke van de Kromme Watergang in Slijkplaat krijgen hun tweede onderscheidingsteken waar ze al enige tijd op gerekend hadden en Eric Bochove uit Koewacht heeft met zijn werk in het Koewachtse Vlasbloemken de inspecteurs van Michelin ook weten te overtuigen van zijn kunnen. Dat betekent dat de champagnefluitjes vandaag lustig geledigd worden. Het zij de koks en hun personeel – ook die – gegund.
In deze kolommen heb ik al eens vaker wat neergepend over het effect, de impact van deze culinaire meesters voor de beeldvorming van de streek. Zeeuws-Vlaanderen – het domme leegland vol met oude grijzaards – is onderhand uitgegroeid tot het walhalla van de langzame keuken. Een vorkje prikken wordt bezuiden de Westerschelde straks een -weliswaar duur – festijn voor menschen van heinde en verre. Promotioneel is deze ontwikkeling van de hoogstaande keukenkunsten voor Zeeuws-Vlaanderen van enorme betekenis. Ik heb dan ook wel eens gerept dat Herman en zijn medekunstenaars meer respect verdienen voor hun doen en laten.
Dat blijf ik volharden.
Niet alleen zij timmeren aan de weg.
Ook hun medewerkers groeien dankzij de inzet van hun patrons uit tot kleine grootheden.
Dat is in Pure C inmiddels gebleken.
Met meer klassetenten in een regio krijgt ook de kwaliteit van het horecapersoneel een boost, want wie niet aan de kwaliteitseisen voldoet zal elders zijn gading moeten zoeken. Wat resteert zijn prima krachten.
Het is dan ook van belang dat het ROC – in gefuseerde vorm – zorg draagt voor het intact houden van de opleidingen voor horecapersoneel. Gebeurt dat niet, dan stuiten de ondernemers die zich nu in alle gidsen manifesteren op termijn op problemen, dan vallen de sterren in plaats van dat ze de lucht inschieten.
Vooralsnog is dat niet aan de orde, alhoewel het personeelsprobleem, toch zeker in de West-Zeeuws-Vlaamse hogere horeca, groeiende is. Op deze feestelijke dag toch iets voor de sector om in gedachten te houden…
Ik vind het eigenlijk veel belangrijker dat een horecagelegenheid het bijvoorbeeld 30 of 40 jaar volhoudt en geen ster heeft, dan dat ze pas bestaan en al 1 ster hebben. De smaak van de bevolking zegt mij meer dan van zo’n elitair clubje als Michelin, die alleen maar verdienen aan al deze aandacht. Mond op mond reclame is immers gratis en als de kwaliteit niet goed is hou je het nooit lang vol. Daar heb je echt geen sterrensysteem voor nodig.
Ik deel je mening ten dele. Voor een goed eethuis met traditie is een ster of wat voor onderscheidingsteken niet echt een noodzaak.
In deze samenleving is het echter gewoongoed om zowat alles te classificeren, in lijstjes onder te brengen, te rangschikken.
De journalistiek – om maar ’s wat te nomen – kickt daar tegenwoordig op.
De Mixchelinbeoordeling is in mijn ogen echter geen nieuw fenomeen in deze, maar inmiddels ook traditie. Als het gaat om waarde en impact weegt het sterrensysteem zwaar , naar de consumenten toe, maar ook naar collega’s in het horecaveld. Komt bij dat voor een ster echt kwaliteit geleverd moet worden, als ondernemers aan dit spel willen meedoen is dat hun zaak. Er zijn er ook die deze wedkamp om kwaliteit – want dat is het – aan zich voorbij laten gaan. Dat is hun goed recht en ja, je hebt gelijk, onder hen zitten er ook die voor wat ze brengen of opdienen een onderscheiding zouden (moeten) verdienen.
Ik ben dol op lijstjes, dus daar hou ik wel van, mara dit is een elitair feestje, waardoor ook al die etablisementen elk jaar nog duurder worden dan ze al zijn, en voor de gewone man nauwelijks nog te betalen. Laat ze dan een branchebreed sterrensysteem invoeren, dus ook voor de simpele snackbar en goedkopere eettenten. Dit huidige systeem is alleen maar prijsopdrijvend en zegt niks over de werkelijke kwaliteit en smaak, maar vooral aan welke voorwaarden is voldaan om zo’n ster te halen, en dat moet nou eenmaal terug verdiend worden.
@Mark
Er zijn al zoveel lijstjes die je kan raadplegen. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de Guilt of de Grootspraak. Allemaal lijstjes waar ook de minder kostbare restaurants worden geclasseerd. In ieder geval leuk dat de krimp daar nog niet toeslaat.
@Tom
Maar feit blijft dat het de smaak van 1 organisatie is, en niet de smaak van het individu of de massa.