Ik ben een ZEEUWS-Vlaming!

“DNA: het is celmateriaal dat bij ieder mens uniek is. Maar ook elke streek, elke stad of elk dorp heeft een uniek DNA. Het is de blauwdruk van een regio. Het geeft aan hoe je er woont en werkt en hoe de mensen in het leven staan. Het Zeeuws-Vlaams DNA is samen met inwoners, ondernemers en bestuurders vastgelegd in een prachtig boekwerk. Een boek dat het ware gezicht van de regio laat zien. Het DNA van Zeeuws-Vlaanderen laat zien dat de streek écht anders is. De ligging nabij België speelt daarbij een grote rol. Zeeuws-Vlamingen zijn een beetje Vlaams, Bourgondisch en ook wel een volkje van vrijbuiters. Ze leven in alles ‘op de grens’.”

Dat is de boodschap die taskforce UwNieuweToekomst samen met het provinciale DNA-team (zonder dat daar overigens een Zeeuws-Vlaming inzit) de wereld in heeft geslingerd. Of die boodschap ergens aankomt, weet ik niet. Ik betwijfel het ten zeerste.
Ik zal over een week of tig wat Belgische passanten in Hulst eens vragen of ze kennis hebben genomen van het DNA van onze mooie streek. Ik zie de gezichten al. “Ëeeh, wadde, D&A die drogiest?”
“Neenee, de genetische blauwdruk van de streek, van Zeeuws-Vlaanderen..”
“Ooo jaja, en wat wa moe’k daar mee?”
Met dat soort respons lijkt het me ook niet verstandig om komend voorjaar de Duitse toerist nog te confronteren met dit soort vragen.
Want ja, wat moet je ermee en wat moet je met de antwoorden.
Even resumeren. Een paar Walcherse en Bevelandse communicatiemedewerkers en marketinglieden hebben dus bepaald dat ik, een echte Zeeuws-Vlaming, van teen tot verloren kruin, Bourgondisch ben, lief, Vlaams en een beetje een vrijbuiter.
Voor mezelve gaat die vlieger ten dele op. Ik heb een Vlaamse naam en evenzo Vlaamse roots, ik ben zeker lief – als het uitkomt – maar voel me geen Bourgondiër en ben ook niet echt een vrijbuiter. En ik denk dat heel wat van origine Walcherse protestantse Zeeuws-Vlamingen met bekende namen als Hamelink, Dees en De Jager zich nu ook niet direct aangesproken zullen voelen met de omschrijvingen van de taskforce en het DNA-team. En dan wordt het toch een beetje moeilijk om nader te definiëren, omdat dan bijna de helft van de Zeeuws-Vlamingen eigenlijk niet als Zeeuws-Vlamingen kan worden aangemerkt.
Ik vind dit hele DNA-gedoe dan ook maar wat spielerei van een groep mensen die weliswaar het beste voor de streek wil, maar ook niet precies weet hoe dat goede, die impulsen voor meer inwoners, toeristen en bedrijvigheid gevonden kunnen worden. De sterke kanten van de streek zijn nog steeds wat ze al jaren waren, rust en ruimte, een redelijk leefklimaat, mooie stranden, aardige plaatsjes en een prachtig (Vlaams) achterland.
Jaren geleden werd door het toenmalige Toeristische Bureau Zeeuws-Vlaanderen voor de toeristische promotie de term Het Landje Apart gelanceerd. Een prima kreet die promotioneel zijn waarde bleek te hebben, ook al, omdat de bevolking van de streek zich hiermee op een of andere manier gestreeld voelde. Het Landje Apart kwam tussen de oren te zitten.
Alleen en helaas wordt die kreet tegenwoordig te vaak gebezigd door lieden bezuiden de Westerschelde die Zeeuws-Vlaanderen hiermee politiek-bestuurlijk willen definiëren als een aparte streek, die apart behandeld moet worden, die apart gehouden dient te worden en waar een zekere mate van apartheid getolereerd moet worden. Wat begon met een afscheiding van het CDA werd een politieke beweging (De Zeeuws-Vlaamse Volkspartij, nu Robesins Partij voor Zeeland), vervolgens kwam er een eigen vaandel (een volkslied was er al) en nu is er ook al een eigen volksfeest in voorbereiding om 200 jaar Zeeuws-Vlaanderen te vieren.
Dat afzetten tegen (vooral tegen Middelburg, de provincie Zeeland) heeft de streek de voorbije jaren echt geen goed gedaan.
En dat nu een stel Zeeuwse communicators ook nog eens genetisch technisch gaan bepalen dat Zeeuws-Vlaanderen echt afwijkt van de rest van Zeeland, dan kan daar weinig goeds uit voortkomen.
Daarom, hoewel ik weinig met de Orangist Pattist van doen heb, blijf ik waarde hechten aan de refreinregels van het Zeeuws-Vlaamse anti-annexatielied, het volkslied.
“Van d’Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadsand,
dat is ons eigen landje maar deel van Nederland.”

Zo en niet anders, dus ook deel van Zeeland.
Mijn voorouders zijn potdomme niet voor niets Vlaanderen ontvlucht voor een beter bestaan aan deze kant van de grens.