De vakbond Abvakabo FNV ziet grote risico’s in de plannen van minister Edith Schippers van Volksgezondheid om ziekenhuizen open te stellen voor private investeerders. De grootste vakbond in de zorg is bang dat het maken van winst hogere prioriteit krijgt dan het leveren van goede zorg. De minister moet de zekerheid geven dat deze vrees geen realiteit wordt. Abvakabo FNV eist dat eerst de risico’s van een dergelijk financieringssysteem in kaart worden gebracht. Pas daarna kan verder worden gepraat over de voorwaarden om private partijen te laten investeren in de zorg. De vakbond gaat hier de komende tijd sterk op aandringen bij de minister en in de Tweede Kamer. Speelt dit in Zeeland? Waarschijnlijk niet, zult u zeggen. Het tegendeel is waar. Ook in deze provincie lijken andere marktpartijen zicht te gaan manifesteren aan het ziekenhuisbed. De Roompot bijvoorbeeld rukt op. Eind vorig jaar kocht Henk van Koeveringe van de Roompot het oude ziekenhuis in Zierikzee op met de bedoeling er een zorgonderneming in te vestigen. Voor de Zeeuwse ondernemers is zorg business.
In het Financieel Dagblad gaf Van Koeveringe opening van zaken over zijn plannen, zijn gedachten, zijn insteek. Wie bijgaand artikel leest begrijpt wat meer van de zorgen van de vakvereniging.
Het Financieele Dagblad 11/2/2012
“Oprichter en directeur van Roompot vakantieparken, Henk van Koeveringe, heeft zich op de medische wereld gestort. Het doel: nieuwe banen naar krimpregio Zeeland halen én aantonen dat de zorg goedkoper kan. ‘Het ziekenhuis moet weer van de Zeeuwen worden’ Het hoofdkantoor van Roompot, goed voor een omzet van zo’n € 225 mln, zit boven de receptie van het gelijknamige bungalowpark in Kamperland. Het is er rustig aan het begin van het nieuwe jaar. De weinige bezoekers die een winterse vakantie hebben geboekt schuilen in hun huisjes voor de kou. Met gespeelde bescheidenheid verontschuldigt oprichter en ceo Henk van Koeveringe (62) zich voor de sobere aankleding van zijn onderkomen. Eenmaal aan het woord ontpopt zich de zelfverzekerde ondernemer. Armen ver uit elkaar op tafel. De maarschalk die tevreden ziet dat zijn troepen de goede kant op bewegen. Financiële man Carlo ratelt een bureau verder gedurende het gesprek onophoudelijk op zijn rekenmachine, af en toe door de baas geraadpleegd: ‘Carlo, dit jaar gaan we Landal toch voorbij in omzet?’ Reden voor een bezoek aan Van Koeveringe is zijn aankondiging de gezondheidszorg in Zeeland op de schop te willen nemen. Al jaren kampt de regio met noodlijdende ziekenhuizen, waardoor de bereikbaarheid afneemt en het aantal voorzieningen terugloopt. Van Koeveringe heeft een gedeeltelijk leegstaand ziekenhuis in Zierikzee gekocht waar een zelfstandig behandelcentrum (zbc) in wordt gevestigd en hij heeft plannen ontvouwd voor de bouw van een nieuw algemeen ziekenhuis tussen Vlissingen en Middelburg. Is hier sprake van een diep gevoeld Zeeuws rentmeesterschap of ziet de man met een vaste notering in de Quote 500 een gat in de markt?
‘Ik ben niet gelovig, als u daar soms op doelt.
Ik heb altijd zo mijn twijfels gehad bij handelen vanuit een geloof, zeker als die hulp aftrekbaar bleek te zijn. Zeeland is een krimpregio. Wat we nodig hebben, zijn nieuwe hoogwaardige banen. Alleen van friet bakken en grasmaaien kunnen we niet leven. Door een meer bedrijfsmatige aanpak kunnen we naar mijn overtuiging medische voorzieningen voor de Zeeuwen behouden en nieuwe medische dienstverlening ontwikkelen voor toeristen.’
En gedurende die behandeling zitten die toeristen in een huisje van Roompot?
‘Waarom niet? Het is een groeikans voor de regio. Het is spannend te onderzoeken of mensen een vakantie in Zeeland willen combineren met een medische behandeling. Geen luxe liposucties, gewoon verzekerde zorg, zoals het trekken van een verstandskies of behandeling van een of andere hardnekkige aandoening waar ze de rest van het jaar niet aan toekomen.’
Dus toch het gat in de markt?
‘Niet alleen. We trekken ons als burgers te veel terug uit het publieke domein. Daardoor dreigen er steeds meer voorzieningen te verdwijnen en is de betrokkenheid van de burgers verdwenen.
We moeten niet zeuren dat we hier geen ziekenhuis hebben en allemaal naar Gent gaan voor een medische behandeling. Ik vind het belangrijk een ziekenhuis te bouwen dat van en voor de Zeeuwen is. De Zeeuwen financieren het zelf, ze kunnen participeren door middel van obligaties van € 3000 per stuk. Is nog een aardige investering ook, want je krijgt er een rendement op van zo’n 6% à 7%. Als er klachten zijn, wordt er niet op verjaardagen gemopperd, maar kan de directeur van het ziekenhuis op de jaarvergadering kritisch worden bevraagd. Zo’n constructie houdt iedereen scherp en verhoogt de kwaliteit.’
Gaat het er echt van komen?
‘We hebben overeenstemming met de directie van het Admiraal De Ruyter Ziekenhuis (ADRZ) en kunnen in 2016 operationeel zijn. Er moet door de directie natuurlijk wel eerst getekend worden voor het bedrag, tussen de dertig en veertig miljoen. Daar gaat een disciplinerende werking van uit. Het is bij ons niet zoals gebruikelijk in de gezondheidszorg waar je halverwege de bouw kunt meedelen dat het een paar miljoen duurder wordt.’
Daar spreekt niet veel vertrouwen uit
‘Ik heb een tijdje in de raad van toezicht van een ziekenhuis gezeten. De financiële situatie was zorgelijk. Er was een tekort van vier ton. Toen ik vroeg waar dat aan te wijten was, bleef het stil. Ze hadden geen idee. Toen werd ik nerveus. In de gezondheidszorg ontkennen de verantwoordelijken verantwoordelijken veelal de zwaartekracht. “Bij ons vallen de kopjes niet van tafel”, denken ze. Wij weten dat als we vandaag geen geld verdienen, we morgen een probleem hebben. In een zorginstelling zeggen ze: dan bellen we toch naar Den Haag, hier is het telefoonnummer.Financieel denken is niet aanwezig. Gek genoeg zijn ze dan wel weer bereid om een koekje minder aan de patiënten te serveren.’
U heeft ook een ziekenhuis in Zierikzee gekocht waar een zbc, een zelfstandig behandelcentrum in komt. De kritiek is nu al: mag niet, want het gaat ten koste van de reguliere zorg.
‘Onzin. Ten eerste hebben we € 5 mln betaald waardoor de eigenaar, het ADRZ, lucht krijgt, want dit lege gebouw drukte als een loden last op hun schouders. Door deze constructie kan er op de locatie in Zierikzee bijvoorbeeld een eerstehulppost worden behouden. Verzekeraars zullen de zorg inkopen zoals ze dat in elk ziekenhuis doen. We kunnen het alleen veel goedkoper, omdat we veel minder overhead met ons meeslepen. Er wordt in een ziekenhuis maar voor de helft van het geld aan het bed besteed. De rest gaat allemaal op aan gebouwen, directie en ruzie. Heel veel geld waar je als patiënt niet veel aan hebt.’
Klopt het dat uw dochter de zaak financiert?
‘Ja, zij heeft een eigen privateequitybedrijf en maakt speciaal hiervoor een fondsje. Wat mij betreft mag iedereen meedoen.
Graag zelfs. Het ADRZ voor de helft, alle specialisten, wie dan ook. Als we het niet doen, verdwijnen die specialisten naar België of Rotterdam. Nu blijven ze hier en behoudt Zeeland hun expertise en ze creëren werkgelegenheid.
De dokters behandelen en ik zorg dat alles financieel in de pas loopt.
Laten we het zo eens proberen. Misschien wordt het niets, maar ik vind het een fijn plan.’
Waarom doet u dit allemaal? Er mag in een ziekenhuis nog steeds geen winst worden gemaakt.
‘Dat moment is niet ver weg meer, gezien het wetsvoorstel van de minister. Hoe je er politiek ook in staat, het systeem zoals we het nu hebben, is niet te betalen.’
U wilt Nederland tonen hoe het anders kan?
‘Ja. Ik hoop een model te ontwikkelen dat in de rest van het land uitgerold kan worden.’
Zal het hem lukken? Met Roompot heeft Van Koeveringe in elk geval bewezen een bedrijf groot te kunnen maken. Vanaf het begin groeit de onderneming jaarlijks met zo’n 20%. Intussen zijn er bungalowparken in Frankrijk, België, Denemarken en Duitsland. Plannen voor Kroatië worden onderzocht. Het bedrijf verdubbelde de omzet meerdere malen en hoeft vanaf 2012 alleen Centerparcs boven zich te dulden. De holding telt verschillende dochterondernemingen in vastgoed, makelaardij of toeristische dienstverlening. Diverse malen al — voor het laatst nog in 2011 — is Roompot door private-equitypartijen overgenomen en die transacties hebben van Van Koeveringe en enkele van zijn getrouwen gefortuneerde Zeeuwen gemaakt.
Zijn geschat vermogen bedraagt € 115 mln. De liefde bracht Van Koeveringe eind jaren zestig naar wat toen nog camping de Roompot heette. ‘Ik werd verliefd op de dochter van de campingbaas, de vrouw waar ik nog steeds mee ben getrouwd.’ De net afgestudeerde leraar wiskunde bakte friet, verwisselde de lampen en stond achter de balie.
Wanneer nam u de leiding over?
‘Eigenlijk al na een jaar of drie. Mijn schoonvader was meer van de techniek. Die wist waar de kabels de grond in moesten. Ik ging al snel de gesprekken met de gemeente en banken voeren. Je groeit vanzelf in een andere rol. Ik vond het geweldig en mijn schoonvader vond het allang best.’
Op welk moment wist u: dit kan groot worden?
‘Kamperen werd een kapitaalintensieve bezigheid. Na de komst van de vrije zaterdag wilde iedereen een weekendje weg, maar er was niemand die het aanbood. Mensen gingen van een tent naar een caravan en vervolgens naar een huisje. Met de toename van het aantal huisjes kregen we wel een probleem. We waren gewend om in mei de slagboom open te doen en in oktober dicht. En dan gingen we wachten tot het weer zomer werd. Zo’n verdienmodel paste niet meer bij een bungalowpark. Zo valt het hele verhaal van Roompot samen te vatten: de investeringen worden steeds groter, de bezettingen moeten steeds langer zijn om die investeringen terug te verdienen. Simpel kunstje.’
Wanneer kwam de doorbraak?
‘Midden jaren tachtig met de aankoop van het vakantiepark dat de gemeente Domburg had aangelegd. Het werd door ambtenaren gerund, maar die konden er niets van. De patatbakker was ambtenaar en die nam met Koninginnedag vrij. De gemeente verloor er drie miljoen per jaar op die cash bij de bank moest worden bij geleend. Wij draaiden in het eerste jaar drie ton winst.’
Is er nog verdere groei mogelijk?
‘Ja. In onze branche, anders dan in bijvoorbeeld de kruidenierswereld, zijn er nog heel veel familiebedrijven. Kleine campings of bungalowparken. Er valt nog genoeg over te nemen.’
Gooit de crisis roet in het eten?
‘Eerlijk gezegd moet ik een beetje lachen om het gebibber van nu. In de jaren tachtig vloog de rente naar 12% en zaten we met een miljoen werklozen. Toen heb ik wel eens met samengeknepen billen gezeten. Nu komen onze klanten nog steeds en bestellen een biertje. Misschien bezuinigen ze op de bitterballen, maar dan zullen wij ons best moeten doen om ze meer biertjes te verkopen. Er zijn twee mogelijkheden: je verbetert de wereld of jezelf. De praktijk leert dat het laatste een stuk makkelijker is. Het eerste is mij nooit echt gelukt.’
Maakt het succes niet lui? Forums van consumentenprogramma’s Kassa en Radar staan vol klachten na een weekje Roompot.
‘We nemen parken over en die hebben soms niet de volgende dag al de kwaliteit die wij willen bieden. Een lastig probleem. We hebben vorig jaar in al onze parken wifi aangelegd en hebben daar ongelooflijk veel klachten over gehad. De verbindingen waren te traag. We investeren er nu tonnen in. En terecht, want we leverden niet wat we hadden beloofd. Het maakt mij niet uit of mensen klagen omdat ze het bed te hard is of juist te zacht vinden. De klant heeft altijd gelijk. Iedere klacht wordt afgehandeld. Op een miljoen klanten vind ik één procent klachten acceptabel. Nul zullen het er nooit worden.’
En als er straks klachten over de dokters in Zierikzee komen?
‘Daar hebben we duidelijke afspraken over gemaakt. De macht van de dokters geldt voor het medisch handelen, maar niet voor het omgaan met patiënten. Als daar klachten over zijn, dan is het klaar. Kan het nog zo’n goede arts zijn, maar als hij niet normaal met zijn patiënten om kan gaan, moet hij binnen twee maanden weg.’
Wordt vervolgd, vrees ik…
