“Eerlijk,helder,Henk” Met die slogan probeert een CDA-kopstuk momenteel partijgenoten achter zich te krijgen in de strijd om het leiderschap van de partij der christen-democraten. Of het Henk Bleker, om die Henk gaat het, zal lukken durf ik te betwijfelen. Ik geloof niet dat het CDA van nu een macher met een verleden op een voetstuk gaat hijsen, maar goed, de tijd en de strijd zal het uitwijzen. En eerlijk, helder was deze week een andere Henk, de CDA-Henk van Terneuzen, Siersema van achternaam, die met een pittige brief die aan helderheid en eerlijkheid niets te wensen overliet, de Terneuzense wethouder van coalitiepartij TOP behoorlijk de les las. Frank van Hulle (grote projecten) zo schreef Henk doet al jaren, hele en halve beloftes zonder dat hij die nakomt. Siersema verweet hem verder “een totaal gebrek aan transparantie verweten en zeker geen professionele of vertrouwenwekkende houding naar de raad.” En jawel hoor, Henk had de poppen aan het dansen.
Woensdagavond was de eerste gelegenheid dat raadsbreed over het eerlijk, helder briefje van Hen kon worden gesproken. In het stadhuis rook het naar brandend hout en stro, de brandstapel smeulde. Alleen was nog niet duidelijk wie er op moest. Van Hulle wegens een gebrek aan transparantie en daadkracht of Henk Siersema wegens karaktermoord op een coalitiepartner. Dat er sprake is van een schrijven dat is ingeslagen als een bom bleek duidelijk uit de aanwezigheid van alle collegeleden bij de vergadering van de commissie Omgeving, iets wat zelden voorkomt. Terwijl de commissieleden en het publiek een plekje zochten in de raadzaal maakte het voltallige college – met strakke gezichten met uitzondering van wethouder Co van Schaik – zijn opwachting.
De sfeer ware weer eens ijzig in de Terneuzense politieke arena. Hoe lang was dat weer al geleden. Siersema zat er redelijk relaxt bij, als een soort backbencher wachtend op zijn momentje.
Bij de mededelingen nam TOP-man Giel van Boom met raspende stem het woord.
“De grote projecten hangen al jaren als een molensteen rond de nek van de gemeente Terneuzen”, stak hij van wal. “Een neutrale en waterdichte analyse van hoe dit nu allemaal zo gelopen is, is moeilijk te maken. ledereen beleeft dit op zijn eigen manier en heeft hier eigen opvattingen over.
Feit is wel dat we staan waar we nu staan en dat we hier met zijn allen politieke verantwoordelijkheid voor dragen. AI gebeurt het in de belichaming naar buiten toe dat de steen dan weer om de nek van het CDA hangt en nu dus om de nek van TOP/Gemeentebelangen.
Een beetje duiding durf ik wei te geven. Want hoewel het postuur van de verantwoordelijk CDA-wethouder destijds de indruk wekte dat het CDA de lasten van die steen wat gemakkelijker zou kunnen torsen en derhalve vaart in de projecten zou kunnen brengen, is het tegendeel waar. Er kwam niets van de grond. En dat was nog wei in de periode dat het woord krimp en economische crisis aileen nog maar in vreemde woordenboeken te vinden waren.”
Hen hoorde Van Boom de keel schrapen, hij dronk een slok koffie.
De Topper ging voorts.
“Sinds 2006 rusten deze projecten op de schriele schouders van Frank van Hulle en is er duidelijk meer vaart in gebracht. Dat is niet aileen een verdienste van hem, dat ligt ook aan beslissingen die we hier
nemen. Net zo min ligt het aan hem dat de voortgang hapert. En dan ligt er ineens deze brief van het CDA,stukken in de krant waarin het CDAaangeeft het wel gehad te hebben met deze wethouder. En spreken twitterende lippen van jonge CDA-apostelen van bestuurlijke moed door de wethouder de wacht aan te zeggen. En op de kop toe wordt de wethouder ook nog een gebrek aan dossierskennis en een professionele en vertrouwenwekkende houding verweten.
De toonzetting van de brief overschrijdt alle fatsoensnormen en omgangsregels die we in dit huis met elkaar nastreven. Het doet ook geen recht aan het bestuurlijk imago van de gemeente en evenmin aan de intenties die wij, hopelijk met zijn allen, hebben om het beste voor de gemeente Terneuzen en haar inwoners te doen.”
Van Boom ging nog even door en eiste uiteindelijk dat Siersema publieke excuses zou aanbieden voor zijn schrijven.
Van Boom kreeg bijval van PvdA’er Rien de Regt die ook Siersema’s toonzetting niet was bevallen (daarmee aangevend dat wethouder Van Schaik binnen het college de TOP-mannen vooralsnog niet zal laten vallen ten faveure van het CDA). VVD en D66 vonden het woordenspel wel aardig en wilden dieper op de verhoudingen binnen het college ingaan, Van Hulle’s zwakheden nog eens nadrukkelijker beklemtonen, maar kregen daar – althans in deze vergadering – niet de kans toe.
En Henk? Het raadslid vond dat hij alle recht had om de geschetste problematiek aan de kaak te stellen. Hij maakte gewag van een verpaupering in de Terneuzense binnenstad en klagende inwoners, die met een kluitje in het riet worden gestuurd door een collegelid. Hij vond dat de wethouder die mensen maar eens moest bedienen met nuttige info in plaats van halve antwoorden. En over de reactie van TOP en PvdA, nou, daar zou hij het nog wel eens met zijn fractie over hebben, net als over dat gevraagde excuus.
En wethouder Van Hulle, tja, die bewees met zijn antwoorden over de woonvisie en het bestemmingsplan Axelse Vlakte feitelijk het gelijk van heldere Henk. Heel veel woorden had hij nodig om schier nietszeggende antwoorden te offreren en dan ook nog drie keer.
En tot overmaat van onmacht kreeg Henk Siersema van wethouder Van Hulle te horen dat hij nog eens met de binnenstadbewoners gaat praten over het uitblijven van actie aan de Kop van de Noordstraat en de voortschrijdende verpaupering.
Ik schat in dat dit verhaal zeker nog een vervolg krijgt…
Verruwing van taalgebruik ben ik geen voorstander van. De toonzetting van de brief ken ik niet en maakt me wel nieuwsgierig. Net zo nieuwsgierig als de genoemde fatsoensnormen, de omgangsregels en het bestuurlijk imago. Echter… kritiek of kritische vragen wegwimpelen op basis van de toonzetting klinkt wel als voortborduren op de relatie, zwijgen en het typische ‘wij vallen elkaar niet af’ cultuurtje.
Het is een relationele escape zoeken terwijl de vragen betrekking hebben op uitvoering en resultaten van functionele taken. Applaus nemen politici en bestuurders graag in ontvangst, voor vragen of feedback vinden vooral zij zichzelf te goed. Enkele maanden geleden hoorden wij in Terneuzen het verhaal van een 55+ manager in een lifestyle winkel. Mevrouw was blij gezien haar leeftijd in die zaak nog een kans gekregen te hebben, nadat hun eigen zaak aan de Kop van Noord al jaren geleden gesloten moest worden voor sloop ivm ambitieuze politieke plannen. Het verdriet in mevrouws verhaal over deze gedwongen keuze was hoorbaar. Het meest trieste zei mevrouw, was dat hun winkelpand nog steeds stond en de plek totaal verpauperd. Geen nieuwbouw, al jaren niets.
Dit soort persoonlijke verhalen en persoonlijk verdriet zijn de consequenties van snelle politieke jongens/meisjes ambities en besluiten zonder toetsing op haalbaarheid in de realiteit.
Eerlijk is eerlijk, verhalen over politieke dromen en ambities worden meestal positief verwoord.
Vanuit een negatieve realiteit een mooi verhaal verwachten is fictie.
Verder lijkt me dat de relatie tussen bestuurders, politiek en burgers vooral functioneel moet zijn en gevrijwaard van snoezelige, smoezelige, verdoezelende vriendenpraatjes. Daarbij zijn dat soort vriendschappen net zo hol als de politieke praatjes.
Eerlijke Henk had, zo zeggen de leden der andere coalitiepartijen, zijn grieven moeten spuien in het reguliere overleg tussen de partijen en niet in een brief moeten vastleggen, die ook nog ’s bij de media terechtkwam. Ok, laat er afspraken zijn en zijn geschonden. Neemt niet weg dat bijkans iedereen weet dat Siersema met zijn kritiek de waarheid aan zijn kant heeft. Dan mag je wat mekkeren over de toon, de bestuurders zouden beter even stilstaan bij de inhoud…
En bovendien een beetje duaal besturen mag onderhand in Terneuzen ook wel ’s van de grond komen.
Henk moet maar ’s denken aan een brievenreeks en zeker geen excuses…