David Byrne, de Schotse voorman van de Amerikaanse band Talking Heads was zijn tijd ver vooruit.
Hij kon nummers maken over iets dat niets was, hij was op weg naar nergens, maar bond duizenden aan hem, zijn groep en zijn muziek.
Heaven gaat over niets,
Maar eigenlijk over Zeeland.
In het Nederlands zou hij het volgende zingen, nou ja, gezongen kunnen hebben.
Iedereen probeert bij de oesters te komen
de oesters die horen bij ons in Zeeland
de oesters in Zeeland zijn ons favoriete voer
om ze allemaal te eten is echt een hele toer.
Zeeland is een plek, een plek waar echt nooit, echt nooit iets gebeurt.
Zeeland is een plek, een plek waar echt nooit, echt nooit iets gebeurt.
Er is een feestje en ze zijn er weer allemaal
Iedereen zal straks vertrekken op exact dezelfde tijd
En wanneer het feestje over is, begint het gewoon opnieuw
Er zal niets anders zijn dan eerst, alles blijft zoals het was.
Zeeland is een plek, een plek waar echt nooit iets, echt nooit iets gebeurt.
Elke race die is gereden begint na de finish weer opnieuw.
Met dezelfde deelnemers, met hetzelfde koersverloop.
Hoe is het eigenlijk mogelijk dat iets zo voorspelbaar, toch nog leuk kan zijn.
Zeeland is een plek, een plek waar echt nooit, echt nooit iets gebeurt.
Zeeland is een plek, een plek waar echt nooit, echt nooit iets gebeurt.
En dan mag ik zeker raden wie volgens jou die zeeuwse Talking Heads zijn?
En zoals altijd Jeroen geef ik jou de vrijheid te denken wie of wat je wilt…