Economisch gezien gaat het erg slecht met de gemeente Terneuzen, nog slechter met de gemeente Sluis en nog slechter met de gemeente Hulst. De drie Zeeuws-Vlaamse gemeenten bungelen in de laagste regionen van de ranglijst van de gemeente qua economische slagkracht en wel op de plekken 387, 392 en 394. Let wel, dit komt niet uit mijn koker, maar uit die van Willem van der Velden, hoofd Regionaal Onderzoek Rabobank Nederland.
Het waren cijfers uit 2011 en die van een jaar ervoor, die hij ook presenteerde zagen er nog een stuk florissanter uit. Over 2012 en 2013 zei de regionale econoom niet al te veel. Dat was ook niet nodig. Een paar passerende cijfertjes over de solvabiliteit (veel bedrijven hebben absoluut geen vlees meer op de botten)en de omzetten (in Hulst met 74 procent gedaald in een jaar tijd!) spraken boekdelen.
Alleen de horeca houdt in Hulst nog enigszins de broek op, bij de rest is de broek zelfs allang verdwenen en is straks – binnen een,twee jaar – de naakte waarheid aan de orde. Schluss, amen, uit.
Gek genoeg werd er door de aanwezige ondernemers (een kleine vijftig) tijdens de bijeenkomst in Kloosterzande amper op de cijfers van de Rabo-econoom gereageerd. Nee, ceremoniemeester Ed Peerbolte wilde het avondje feestelijk houden omdat zijn vereniging besloten had om samen te gaan werken met alle andere ondernemersverenigingen uit de dorpen om samen voordeel te kunnen behalen uit gezamenlijke inkoop en om samen sterk te staan tegen de vriend en vijand van het ondernemerschap; de gemeente Hulst.
Vreemd overigens dat de bijeenkomst vrij rap ontaardde in een avondje gemeente bashen, maar dat niemand van het gemeentebestuiur aanwezig was. Niet uitgenodigd, bekende Peerbolte.
Ik had dat als ondernemersvoorman wel gedaan. Ook al om het verhaal van Van der Velden wereldkundig te maken. Om de gemeentebestuurders eens van een bancaire regionale econoom te laten horen hoe slecht de vlag er in stede Hulst bijhangt. Dan kun je een mooi stadje hebben, een mooi Belgische achterland en een redelijk winkelareaal, maar als je in tijden van crisis -en die beleven we – achterover leunt en denkt dat alles wel weer overwaait, dan heb je daar bitter weinig aan.
De sectoren handel en zorg leveren in Hulst de meeste banen op, maar als de handel kwijnende is, dan houdt het een keer op en de zorg, die levert weliswaar banen op maar hoegenaamd geen nering. Hulst moet handelen, maar geeft geen sjoege. Komende raadsvergadering buigt het Hulster bestuur zich over het economisch beleidsplan voor de tijd tot 2016. Bepaald geen werkstuk waaruit enige schwung blijkt. Een opsomming van wat is en is geweest, een copypaste stukje over de sterke en zwakke punten van de lokale economie en dan nog hoofdstuk 3; de thema’s voor de toekomst.
In wat lees je dan: vooral in welzijn en vitaliteit liggen kansen, het uitbouwen van cultuurtoerisme, het terugbrengen van centrumfuncties in binnenstad (bieb en bios) en het uitbreiden van terrassen. Hulst pakt de crisis aan, de terrassen worden ruimer. Ja hoor…
En Hulst gaat de havens benutten en toenadering zoeken tot Antwerpen.
Antwerpen ziet Hulst al komen…
Ja, het geloof in eigen kunnen is klaarblijkelijk groot, maar daar is ook alles mee gezegd.Nee, dan Hans Goovers, voorzitter van MKB Zeeland, die is er vast van overtuigd dat Hulst mee kan liften op de prachtige dingen die staan te gebeuren in de Kanaalzone. Ik hoorde het ‘m zeggen, het middenstanderboegbeeld van Zeeland en dacht aan de prachtige dingen die hij bedoelde.
Er schoot mij waarlijk niets, maar dan ook niets te binnen…
Tja, en daar moeten we de oorlog mee zien te winnen.
