Shell, de beren en de rode zalm

Mijn vrouw is al geruime tijd bevangen door de kou. Wellicht heeft haar werk daar in het hoge noorden iets mee van doen, misschien ook niet, maar goed. Na Nieuw-Zeeland (in de winter) en IJsland (in onze zomer) zouden we komende zomer naar Alaska gaan Shell gaat ook, dus als die eenmaal gearriveerd zijn, dan is het gedaan daar met die natuur, die zeehonden, walvissen, beren, zalmen en elanden. Dus snel nog even naar hinder voor het te laat is.

De tickets zijn nog niet geboekt of Shell lijkt ons al voor te zijn.
Zit ik via internet een reisje naar het bereneiland Kodiak voor te bereiden, knalt daar een booreiland tegen de rotskust. Ja, in slecht weer. Nou ja, het is daar altijd slecht weer, regent het niet, dan sneeuwt het, stormt het niet, dan hangt er een wolkendek van dikke witte smurrie over de Golf van Alaska en de Bering Zee.

En dan de media. Mannetje Mouthaan, Shell wil daar in het onherbergzame Alaska gaan boren. Ja maar Erik, niet daar hoor, niet op die plek waar dat eiland nu tegen de rotsen is gekwakt, nee, helemaal aan de andere kant van Alaska, bij Barrow aan de Noordelijke IJszee, de Artic Ocean. Het een heeft vooralsnog weinig van doen met het andere. Zuid-Alaska maakt zich zorgen om de olie die in dat platform zit, breekt de boel, dan kunnen we de eerstkomende tien jaar die mooie rode zalm uit Bristol Bay (Sockeye) niet meer op ons bordje krijgen.
En in Barrow en omgeving zijn de Inuit en andere bezorgd om het feit dat bij boringen olie onder de ijslaag terecht zal komen en vervolgens alles zal vernietigen. De boorconcessies van Shell hebben dus niets van doen met Zuid-Alaska, maar ja, RTL, het is moeilijk en zo’n groot land en televisie, hapklare brokken, een ramp dreigt…

Nou ja, gister nog wat aankopen gedaan voor het geval we toch vertrekken naar dat verre, koude, onherbergzame oord waar Sarah Palins en Kodiakberen bijna hand in hand gaan…oliejassen aangeschaft