Mocht minister Plasterk in het kader van zijn operatie bestuurlijke schaalvergroting ooit besluiten om wat raadsvergaderingen in kleinere gemeenten bij te wonen om een in druk te krijgen van slagkracht, daadkracht en inventiviteit van dergelijke gemeenten dan is het te hopen voor Hulst dat-ie nooit in de Hulster raadszaal terechtkomt. De bewindsman kan in twee bijeenkomsten zo tot de conclusie komen van: zou moet het dus niet.
Een chaotisch verloop van beraadslagingen, praten over stukken die bewust niet aan de agenda zijn toegevoegd, raadsvoorstellen die iets beogen wat mensen in dorpen dus absoluut niet willen, onvoldragen raadsvoorstellen die staande de vergadering worden aangepast zodat niemand meer goed weet wat er aan de orde is, schorsingen zonder enig vergadertechnisch nut (of het moet een plasje doen of peukje roken zijn), raadsleden die elkander schofferen zonder duidelijke reden (naar aanleiding van verwensingen die weken eerder over en weer zijn gegaan op de Grote Markt na afloop der vergadering), een voorzitter die pas in wil grijpen als hij verwensingen hoort roepen, gekozenen die uit verveling met hun smartphones zitten spelen, dagelijkse bestuurders die heel hard kunnen spreken, maar vergeten ook te luisteren. Kortom choas completica in een maandelijkse bestuurscircus dat smalend de bijnaam van carnavalsraad, van de Raad van Elf, heeft gekregen.
Nee, het valt te hopen dat Plasterk nimmer in Hulst verschijnt met dat doel. Wat ik wel hoop is dat de modus operandi van de Hulster raad, het hoogst orgaan in de gemeente, snel verandert. Dat burgemeester Jan Frans Mulder even zijn glimlach laat varen en zijn bestuurlijke gevolg -ongeacht politieke kleur of achtergrond – op het hart drukt beter te gaan vergaderen, dat het College zelf er zorg voor draagt dat stukken voldragen zijn, goed uitgekristalliseerd en doordacht (dus niet eerst een ovonde – wat een lelijk woord voor een ovale rotonde – aanleggen en dan pas gaan denken aan het tegemoetkomen van de eisen en wensen van burgers). Dat beleefdheid en een beetje humor weer gangbaar worden in een politiek arenaatje, zodat burgers de indruk krijgen dat er serieus met hun belangen wordt omgegaan.
Gebeurt dat niet – zeg binnen een maand of vier – zo voor de zomer, dan moet Plasterk maar eens afkomen zakken naar de stad van de Vos. Voor een pittig gesprek over een herindeling van onderaf, gedreven door de bevolking of flinke delen ervan.
Heerlijk hè, die dorpspolitiek. Smullen. En tegelijkertijd te triest voor woorden. Zelf schrijf ik ook regelmatig over de politiek in een van de kleinste gemeentes van het land (Haarlemmerliede en Spaarnwoude, Noord-Holland). Iemand moet het doen. En iemand moet er iets aan doen, de minister inderdaad.
Conny, wat een mooi verhaal, vooral tegen de achtergrond van Reynaert. De operette die je hierboven beschrijft kan maar leiden tot een gedachte: trek uw eigen plan.En ik denk dat het nooit zal veranderen. Een schaalvergroting, alles bestuurd vanuit Terneuzen, helpt niks… Het schept alleen een vacuüm. Hoe verder weg het bestuur, hoe meer vrijheid en silstand je zult zien.. althans dat is mijn gevoel… Ook dan geldt: trek uw eigen plan.
Het is met enige schroom dat ik hier reageer, omdat ik zelf raadslid ben en dus medeverantwoordelijk voor de gang van zaken.
Het is inderdaad weinig verheffend en dat is zwak uitgedrukt. Hoe komt dat toch?? Heeft het “Bourgondische” karakter er iets mee te maken? Denk het niet, want daarbij past na afloop de verbroedering, en zelfs dat kennen we helaas niet meer in Hulst.
Denk dat er vooral veel oud zeer zit, het zure in de verhoudingen zat er al in toen ik aantrad als raadslid drie jaar geleden. Ik betreur het zeer maar heb het ook niet kunnen veranderen. We hebben daar collectief in gefaald.
Het dualisme dat ons is opgelegd moest ook zorgen voor meer levendigheid, het debat moest gestimuleerd worden, de macht van het college verkleind. Dat is gelukt, zelfs meer dan dat. Verder is de drempel om met voorkeur gekozen te worden verlaagd naar een kwart van het aantal dat nodig is voor een volle zetel. Dat heeft er toe geleid dat bijna elk raadslid in Hulst met voorkeurstemmen is gekozen. Voorkeursstemmen krijg je o.a. door profilering. Het is dus de kiezer en de kieswet die er voor gezorgd hebben dat de bemensing van de raad van Hulst is zoals ze nu is. Wat niet wegneemt dat het ook met de huidige bezetting mogelijk moet zijn om in een aangenamer en constructiever klimaat de gemeente Hulst te besturen. Maar of dat nog gaat lukken met de volgende verkiezingen weer al in zicht? Daar heb ik persoonlijk een hard hoofd in.
Wat betreft opschaling van gemeenten deel ik overigens de kijk van de heer Schuurman Hess. Ook dat brengt ons echt niet het paradijs op aarde.
Ik troost me met de gedachte dat ondanks het wapengekletter het beleid van de gemeente Hulst in grote lijn consistent is en ook goed. Niet zo vreemd, want het is in de kern ook niet veel anders dan dat van het oude college. De tijd moet hier zijn werk doen. Hopelijk kunnen we er over een jaar of vijf er om lachen, nu idd niet.
Mooi stuk Karel, en vast niet veel bezijden de waarheid. Ook ik heb met stijgende en vervangende schaamte de vergadering gevolgd en zowel de Voorzitter als de Raad in zijn geheel, faalden hier volkomen. Ik heb de indruk dat het in de commissies lang niet zo erg is als in de Raad zelf, al worden daar ook wel eens scherpe bewoordingen gebruikt, maar niet in die mate als in de afgelopen vergadering. Als het daar kan met zoveel dezelfde mensen, dan is er in de Raad toch geen belet dit verder te zetten? Kijk, een steekje onder water op een nette manier is niet erg, maar dat was het wel gisteravond. Gewoon een ordinaire vechtpartij, waar velen aan mee deden, van beide kanten. Geloven jullie dit niet? Awel, luister dan die vergadering maar eens terug. Toch maar Ronald eens langs laten komen? Want als we moeten kiezen uit twee kwaden, dan toch maar een fusie-tje.