Het goede nieuws van en bij Dow

Mijn vriend, lezer en criticaster Ron de Kort, de verpersonifactie van Dow Chemical in Hulst en Zeeuw statenlid voor de PvdA, stuurde mij hedenmiddag een mailtje met de vraag waarom ik nog geen aandacht besteed had aan het goede nieuws van en bij Dow. Nu had ik kunnen antwoorden dat Drea Berghorst van Dow mij niet had uitgenodigd om kennis te nemen van het goede nieuws. Dat het goede nieuws alleen gedeeld werd met echte journalisten, maar dan zou ik mezelf en Drea tekort doen. Ik had ook kunnen zeggen dat ik het goede nieuws niet goed genoeg vond, maar dat is bezijden de waarheid, mijn waarheid zelfs. Het was simpelweg Ron – en anderen – omdat ik eerst een beetje voor mijn eigen nering moest zorgen. Maar alla, het goede nieuws van en bij Dow.

Dow heeft een terrein van twee hectare op de Mosselbanken verkocht aan een Indonesisch bedrijf dat handelt in palmolie. Musim Mas gaat die palmolie ter plekke verrijken tot een hoogwaardigere grondstof die dan gebruikt kan worden in shampoo en andere zeepwaren. Voor dat verrijkingsproces is weer ethyleenoxide nodig dat Dow kan leveren. Het bedrijf investeert dertig miljoen euro en hoopt over twee jaar de productie te kunnen aanvangen en dan direct werk te kunnen bieden aan 25 mensen en indirect aan een gelijk aantal. Ja, Ron, een mooi berichtje in deze toch economisch barre tijden, maar ook niet meer dan dat.
Het bedrijf moet nog het vergunningentraject in en het is bij mijn weten niet voor het eerst dat dit soort berichten worden afgekondigd.

Op 16 februari 2007 werd het volgende blijde bericht de media ingeslenterd: “Tegen de zomer begint de bouw van een biodieselfabriek op het Valuepark Terneuzen. De van huis uit Spaanse onderneming Biofueling tekende gisteren een overeenkomst met havenschap Zeeland Seaports. De nieuwe vestiging op het Valuepark, ook wel bekend als de Mosselbanken, biedt in eerste instantie werk aan dertig personen. De investering op een terrein van twee hectare bedraagt 45 miljoen euro.”
En vorig jaar juli mocht ik, als enige, berichten dat “De provincie heeft – een beetje stilletjes – de omgevingsvergunningen voor Biofueling Terneuzen bv, een biodieselfabriek op de Mosselbanken bij Dow Terneuzen, ingetrokken. Het bedrijf heeft drie jaar geen gebruik gemaakt van de vergunning, ergo, er is helemaal geen fabriek gekomen.”

Natuurlijk hoop ik van harte dat dit palmoliebedrijfje van dit Indonesische concern – een van de grotere en betere op dit vlak – er komt. In Duitsland zijn ze ook actief, maar pas nadat het Musim Mas zijn duurzaamheidscertificaten wist te behalen. Die hebben ze inmiddels, hetgeen betekent dat we hier niet met een bedrijf te maken hebben dat zonder weerga tropische wouden offert voor de productie van palmolie, maar daar gelukkig wat tegenover stelt nu. dat is alvast meegenomen.

Maar dat er weer een paar hectare van wat Dow ooit de strategische grondreserve van het bedrijf noemde gebruikt gaat worden voor opslag – na de recente uitbreiding van Oiltanking tot 24 tanks – is minder positief. Dat moet zelfs de ultieme Dowman De Kort begrijpen. Als je je strategische reserve zou verpatst betekent dat je – voor zover het de site Terneuzen betreft – geen strategie meer hebt, althans niet meer een die uitgaat van grote uitbreidingen zoals dat in de jaren ’60 tot en met ’80 gewoon was. Dow heeft zijn pijlen – voor wat de bulkproductie – gericht op het thuisland, de Golfstaten en Saoedie Arabië, waar momenteel miljarden door Dow worden geïnvesteerd. En hier in het Zeeuwse heeft Dow eigen fabrieken verkochten (aan Bain Capital) en zullen er – zo ligt in de lijn der verwachtingen – nog meer worden verkocht.
Dow zal met de verkoop van de paar hectare aan Musim Mas (en nog eens zes in optie) spreken van een win-winsituatie en dat is het ook. Maar vooraleerst wil ik even met juichen wachten tot de fabriek draait.