Yes we scan

“You can’t have a hundred percent security and also then have a hundred percent privacy and zero inconvenience. We’re gone have to make some choices as a society”.
En dat zegt president Barack Obama in een prachtig staaltje van Orwelliaanse Newspeak ter verdediging van het feit dat Amerikaanse Veiligheidsdiensten de voorbije jaren enorme hoeveelheden dataverkeer van gewone burgers (vooral buiten de VS) hebben verzameld via grote interentbedrijven als Apple, Google en Microsoft die daar -naar eigen zeggen – geen weet van hadden. Ook werden telefoongegevens van miljoenen mensen onderschept, geanalyseerd en opgeslagen.
Ergo, Big Brother bestaat en hij resideert in Washington DC.

Edward Snowden, de medewerker van het National Security Agency in Hawaii, die deze week het grootschalig spionageschandaal middels een 41-pagina’s tellende powerpointpresentatie via de Britse krant The Guardian wereldkundig maakte, weigerde nog langer zijn werk in het geheim te willen blijven doen, omdat hij meende dat privacygrenzen werkelijk overschreden werden door de Amerikaanse overheid. Dat hij zijn verhaal de wereld inblies vanuit Hong Kong was opvallend, maar zijn verhaal zelf leek mij authentiek en gemeend.

Snowden riskeert een behoorlijke gevangenisstraf net als de militair Manning die zaken onthulde over het militair optreden in Afghanistan, omdat hij bewust details naar buiten heeft gebracht over een geheim programma dat de naam Prism meekreeg en dat tot doel had overheidsfunctionarissen toegang te geven tot zaken als privé-emails, chats, gegevens over bestandsoverdrachten en de zoekgeschiedenis van internetters. Prism was een voortzetting van een omstreden afluisterprogramma dat onder president Bush werd gestart en onder Obama verder werd uitgebreid. Volgens The Washington Post werden de servers van bedrijven als Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, Skype, Apple en YouTube gebruikt. Het gros van de betrokken bedrijven ontkent het servergebruik of zei er niets van te weten, wat mij op zich zeer verbaasd. De know-it-alls die niets zouden weten.

Raar is ook de reactie van EU in deze, die het afluisterschandaal afdoet als een interne Amerikaanse aangelegenheid, terwijl nota bene vooral gegevens van niet-Amerikanen werden verzameld. Dat geeft te denken, zeker in een tijd dat in Europa een debat gevoerd wordt over nieuwe privacyregels met data-en telefoonverkeer.

Hoe het ook zij, we hebben met zijn allen nu weer eens nadrukkelijk weet gekregen, dat zij -overheden- alles over ons kunnen weten en willen weten.
Wat zij met die informatie is niet duidelijk, maar dat ze info hebben is zeker en alles wat u nu zegt of doet kan later tegen u gebruikt worden. Dat is ook wat de klokkenluider zegt:
“You don’t have to have done anything wrong, you simply have to eventually fall under suspicion from somebody even by a wrong call and then they can use this system to go back in time and scrutinize every decision you have ever made. Every friend you have ever discussed something with and attack you on that basis.Sort of to derive suspiscion from an innocent live and they can place anyone in the context of a wrong doer.”
Iedereen kan verworden tot een wrongdoer, een bedreiging, een element dat uitgeschakeld moet worden.
En dat is op zich beangstigd.
Nieuwe communicatiemiddelen hebben de mogelijkheden van kennis-en informatieoverdracht zeer verruimd. Laatstelijk met het machtige internet.
Maar ook hier geldt dat kennis macht is en dat macht misbruikt kan worden. In het boek “The Filter Bubble” waarschuwt Eli Pariser voor dat misbruik door de grote internetbedrijven.
Nu zijn we zover dat die op hun beurt weer door overheidsinstanties kunnen worden misbruikt. Terecht dat die Snowden wat heeft losgemaakt. Ik ben zeer benieuwd wat het effect op termijn zal zijn als de storm in de media is gaan liggen.