Het gedwongen vertrek van anchorvrouw Helge Prinsen, begin vorig jaar, is niet voor niets geweest. De werksfeer binnen Omroep Zeeland is, als we het jaarverslag van de Zeeuwse Omroep mogen geloven, weer bijkans fantastisch. De omroep heeft geruime tijd een mediator binnen de poorten gehad, die de werksfeer na de gerezen onrust rond Prinsens vertrek middels constructieve gesprekken met directie, de redactie-en ondernemingsraad weer wist te optimaliseren. Deze sessies werden door eenieder als zeer positief ervaren en krijgen ook in de loop van dit jaar een vervolg. Nou, dat moet de mensch binnen de omroep wel goed doen. Ook die oud-gedienden, waarvan men meent dat zij bij bedrijfsartsen nog maar eens moeten informeren naar hun verdere carrière-verloop, maar goed, dat valt allemaal wel te regelen.
Omroep Zeeland heeft een macht mooi jaar achter de rug. Een jaar met prijzen, met mooie programma’s, schitteren activiteiten en ormidabele schoilingsprogramma’s, waardoor elke medewerker zich nu echt basis-journalist mag noemen. Mooi man. Dat het boekjaar 2012 niet als het jaar ervoor met dik 3 ton in de plus wordt afgesloten met ettelijke duizendjes in de min (9255 euro), daar kan niemand echt iets aan doen. Het is crisistijd, programma’s maken kost geld en als de advertentieinkomsten dan achterblijven, ja, daar kan niemand wat aan doen. De Omroep heeft – met een extra marketing/saleskracht erbij – gedaan wat het kon. En wie dat niet gelooft moet zijn licht maar eens opsteken bij de PZC die het qua advertentie-inkomsten nog veel en veel slechter doet.
Het jaarverslag 2012 van onze Omroep leest als een successtory, althans de stukken van de directeur en hoofdredacteur Edwin de Kort. De laatste is van mening dat de Omroep in 2012 een belangrijke ommeslag heeft gemaakt door het Zeeuwse nieuws nadrukkelijk een menselijker gezicht te hebben gegeven door op de bank bij mensen thuis te gaan zitten. Bij ontslagenen van Neckermann, bij de nieuwe burgemeester van Middelburg (en zijn vrouw). Nou mooi. Dat staat overigens wel in schril contrast met de bewering van Raad van Toezichtvoorzitter Kees Izeboud dat Omroep Zeeland er nog steeds niet in geslaagd is om een journalistieke verdiepingsslag te maken. “We zitten wel op het nieuws, maar om er in te graven om voor duiding te zorgen ontbreken de middelen.”
Ja, die middelen. jarenlang reserveren voor huisvesting en als dat dure plan om in Vlissingen in de timmerfabriek neer te strijken niet doorgaat, toch maar verder gaat met plannetjes maken voor nieuwe, ruimere huisvesting. Ja, het mag, maar het zou ook makkelijk zo kunnen om prioriteiten bij te stellen. Kijk, Frans Lievens van het theater in Terneuzen zit er niet mee, die heeft mooi weer een huurder bijgekregen dnkzij de nieuwe studio van de Omroep. Die vindt dat prima. En als het aan gedeputeerde ben de Reu ligt, dan worden de financiële problemen van omroep en halfformaat zo opgelost door hen samen te laten werken. Ja, dat ziet deze provinciebstuurder in zijn oneindige wijsheid best zitten. Dat deze vorm van samenwerking weer resulteren zal in nog een verdere verarming van de regionale journalistiek, daar zit de PvdA’er niet zo mee. Of wellicht heeft-ie er geeneens aan gedacht en wauwelt-ie gewoon na wat zijn voorganger Frisse Harry van Waveren placht te wauwelen. Nou nee, niet wauwelen. Harry wauwelde niet, die zei gewoon dingen.
Izeboud stelt in het verslag dat de Omroep staat als een huis (op mi zwakke fundering met die rode cijfers), maar dat sommige kamers nog niet volledig zijn ingericht. De Kort roept dat de Omroep doorgaat op de ingeslagen weg (naar grotere tekorten) en dit jaar zich in het nieuwsaanbod vooral wil gaan onderscheiden. En ik denk hardop: Ja, Zegt U Het Maar…” en hoop werkelijk dat Bob Lagaaij dit verslag niet gelezen heeft.
