Trouwe bezoekers aan deze site zullen zich wellicht afgevraagd hebben waar de scribent van dienst de voorbije weken gebleven was. Zat-ie vast? In en of andere cel wegens natiegevaarlijke praktijken of erger. Was-ie ziek, had hij iets ernstigs onder de leden? Of erger? Welnee, niets van dat. Grem moest er even uit. De poolkap gaan bekijken, zien of Shell in Alaska de toendra aan het vervuilen was en meer.
Duizenden kilometers liggen inmiddels achter me, veel gezien, veel ervaren, wijzer en grijzer teruggekomen in de lage landen aan de grauwe zee. Het zit er weer op, voor even en we pakken de draad weer op om – zoals een trouwe lezer het omschreef – de kluwen weer verder te ontrafelen.
Ik hoop u alleen hier weer te treffen.
Een blogger die niet schrijft wordt minder en minder gelezen. Dat is het lot van elke chroniqueur. De maand mei scoort dan ook een bescheiden lezerspubliek, een dikke 4300 om precies te zien. Net iets meer dan in de laatste decembermaand toen de feestdagen en een Romereis mij van het schrijven afhielden.
Goed gelezen de voorbije maand waren de bijdragen over nieuwe klappen bij de Zeeuwse (en andere Wegener) bladen, die van de Vlissingse gastschrijver over de kapers in den verre, de toestanden in en rond De Braakman en het oude verhaal over het vermeende lijk in een burgemeesterstuin.
Tijd voor nieuw voer.
Ik ga ervoor zitten de komende tijd.
De header toont de Alaska-range in de gelijknamige staat, met als hoogste top Mount McKinley, op een zonnige meidag, die het eind van de winter daar inluidde…
