Binnenlands Bestuur meldt vandaag dat ouderen het platteland overnemen. Echt nieuws is dat niet. In provincies als het vergrijsde Zeeland is het aantal 65plussers in diverse gemeenten al ruim de dertig procent gepasseerd en houden die mensen het nog even vol dan hobbelt dat percentage langzaam hoger en hoger. En de jeugd blijft niet langer in Zeeland, die vliegt uit, om te studeren, om te werken, om te leven.
BB signaleert voorts een toenemende vraag in die grijze regio’s aan zorg en zorgwerkers, maar geeft zelf al aan dat mantelzorg daarvoor slechts tijdelijk een uitkomst kan bieden. Zoek het in technologische mogelijkheden adviseert het tijdschrift voor bestuurders en politici, maar ja, daar zit ‘m nu juist het probleem. Toch zeker hier in Zeeland. Om digitale zorg te kunnen verlenen, de programma’s zijn er, de techniek bestaat ook inmiddels, is er wel een degelijke basisinfrastructuur – bij voorkeer een snel breedbandnetwerk – nodig en daarvoor ontbreken de middelen bij gemeenten, provincie en andere instellingen.
Ook moeten de geesten van zorgverstrekkers rijp zijn voor digitale zorgverlening en dat is in Zeeland ook niet echt het geval. Er wordt wat gespeeld, geëxperimenteerd, maar daarmee houdt het ook wel op. Niet lang geleden sprak ik met een directeur van de grootste zorginstelling in Zeeuws-Vlaanderen die zei wel iets in een verdere digitalisering van de zorgverlening te zien, maar die geen middelen had om personeel voor deze specifieke tak van sport te scholen. Ik denk dat daar toch binnen de instellingswereld een serieus over nagedacht moet worden. Ik ben zelfs bereid aan dat denkproces een steentje bij te dragen indien gewenst, maar dat er wat gebeuren moet staat vast.
En niet alleen op het gebied van de zorg overigens.
Ook op het vlak van woningen en woningbeheer gaat een vergrijsde regio als de onze problemen tegemoet. Grote problemen, al zullen makelaars ons rap doen willen geloven dat de woningmarkt langzaam aan het herstellen is. Vergeet het maar, de woningmarkt ontwricht zichzelf door de vergrijzing wel verder. Nu al krijgen mensen woningen niet verkocht, zijn ze gevangenen van hun hypotheek en als de ouderdom voortschrijdt en men overlijdt, dan komen er nog meer woningen leeg, te koop te staan. Het aanbod zal groeien, terwijl de vraag zal afnemen.
Wie nu in bepaalde Zeeuwse dorpen een kijkje neemt zal zien hoeveel te koop-bordjes er staan en hangen. En het is niet alleen in dorpen zo. De binnnenstad van Terneuzen bijvoorbeeld loopt langzaam leeg. Potentiële huizenkopers kunnen daar nu al Monopoly spelen, zo ook in Sas van Gent, in Schoondijke…
Meneer Van Koeveringe schijnt veel digitaal te willen doen in en rond het zorgcomplex dat in de Vlissingse zeevaartschool tot stand moet komen. Inspelend op de steeds duurder wordende zorg en de enorme technologische ontwikkelingen. Hoorde zulks althans waaien.
Ik heb het nieuwe licht al gezien.
We draaien momenteel proef met een aantal state of the art draadloze domotica installaties voor huishoudens en andere kleinzakelijkeverbruikers waardoor we in staat zijn om de omgeving “intelligent” te maken. ook in Zeeland, Zeeuws-Vlaanderen om meer specifiek te zijn.
Draadloos maakt het aanleggen van speciale bekabeling overbodig, dit scheelt direct vele euro’s op installatiekosten waarmee het ook toegankelijk wordt voor (ver)oudere woningen. Langer thuis wonen of (tijdelijke)zorg op afstand wordt daarmee werkelijkheid.
Inderdaad, de techniek is er klaar voor EN het wordt betaalbaar.
Digitale zorg gaat niet enkel over 65+’ers, …iedereen wil het kunnen benutten indien nodig “any place, any time” en we willen meer, meer gemak, betere beveiliging en we moeten met ons allen verduurzamen dwz. bewuster worden van ons eigen energieconsumptie.
De directeur van de grote zorginstelling die je aanhaalt heeft er wellicht nog iets te beperkte over nagedacht, zoals je aangeeft “de geest is nog niet rijp”.
Digitalisering brengt weliswaar vernieuwing maar waar het daadwerkelijk om gaat is de noodzaak om in de toekomst succesvol te kunnen zijn. Organisaties die de boot missen worden de dinosaurussen van morgen.
Met minder meer bereiken, ook voor de zorg liggen er kansen genoeg.
Ha, Conny, hier een groet uit Kats… Ik begrijp het verhaal hoor en zie zo overal de aansporingen om ook de zorg te digitaliseren. Weet je waar ik nu naar uit kijk… naar het moment dat ik niet meer hoef te werken en de computer met het grof vuil kan mee geven, om het zo te zeggen… Echt waar… Weg er mee, straks… niks meer met de computer, en niks slimme telefoon. Rust om de kop, zogezegd… Zou dat nog mogen, straks? Wat denk je?