Holle woorden vullen Oesterpartij

De Nationale Oesterpartij van 25 september 2013 zou best wel eens de laatste kunnen zijn. Wat wijlen Ed van Dantzig elf jaar geleden begon, een minisymposium in combinatie met een netwerkbijeenkomst voor Zeeuwen en buren, waarbij nadrukkelijk de Zeeuwse (zilte) zaligheden gepromoot werden, is niet meer wat het geweest is. Maakte Van Dantzig zelf vorig jaar bij de jubileumeditie nog mee dat de Grote Kerk van de abdij tot in de nok gevuld was met bestuurders, werkgevers, instellingsvertegenwoordigers en prominenten uit het Vlaamse achterland, dees maal was een vleugel van de kerk leeg, onbezet, met rijen lege stoeltjes. Kon in voorgaande jaren een sprekers – zoals bijvoorbeeld de Antwerpse havenschepen Marc van Peel voor deining en opschudding zorg, dees maal was de forumdiscussie over grensoverschrijdende samenwerking die nooit een discussie werd (dat krijg je met vier gezapige gelijkgestemden op een podium en een onbekwame discussieleidster ervoor) het simpelst samengevat worden als één langgerekte natte scheet.
Als verloren tijd in een mooie entourage. Zelfs de muziek viel tegen.
En fatsoenshalve had ook wel even aandacht besteed kunnen worden aan het heengaan van de oprichter van het evenement, maar niets van dat.

Veel holle woorden. Ook van Han Polman, de nieuwe Zeeuwse gouverneur, die zich de litanie der halve waarheden over het hele biobased economy project al volledig tot de zijne heeft gemaakt. Daar moet volgens de Zeeuwse kroonvertegenwoordiger blijvend aandacht aan besteed worden, dat is de toekomst, terwijl Zeeuwse notabelen van naam inmiddels allang door hebben dat al die biobased initiatieven in de Kanaalzone niet of amper van de grond komen. Van glastuinbouw tot biodieselfabriek, van ethanol uit maissludge tot het scholingsinstituut voor operators zowat alles is geflopt of draait marginaal en de Zeeuwse bestuurders durven – op een enkeling na – niet toegeven dat het project een mislukking is. Erger nog, ze durven het niet aan om op hun schreden terug te keren. Polman niet, Ben de Reu (gedeputeerde economische zaken) niet, Zeeland Seaports niet, de gemeente Terneuzen niet. Niks en niemand. We gaan verder met lullen over successen die normale weldenkende mensen mislukkingen zouden noemen.
En dan wil het nog niet eens hebben over de kweek van tong aan land.

En er wat ook veel gezegd over samenwerking. Althans er werden veel woorden aan gewijd, maar ze waren nietszeggend.
Samenwerking tussen de Zeeuwse en Vlaamse havens (vergeet het maar, vergeet het maar, vergeet het maar). Zo lang Rotterdam en Antwerpen grote concurrenten zijn, en dat is gewoon zo, kunnen al die haventjes er tussen praten over samenwerking, maar zal er nooit daadwerkelijk sprake zijn van samenwerking. Daan Bruinooge en Ron Barbé begrepen dat bijna 20 jaar geleden buitengewoon goed. Zij vonden dat de Zeeuwse havens moesten meeliften met die van mainport Rotterdam. Gebruik maken van de kennis en kunde van Rotterdam, profiteren van de lobbykracht van Rotterdam en in ruil daarvoor Rotterdam laten participeren in de groei en bloei van de Zeeuwse havens. Met dat doel werd de Exploitatiemaatschappij Schelde Maas in 1995 opgericht.

Maar toen Bruinooge en Barbé toen jaar terug van het politieke toneel verdwenen waren bleken er veel Zeeuwse bestuurders te zijn die van mening waren dat de samenwerking met Rotterdam Zeeland te weinig had opgeleverd en dat ESM beter kon worden opgedoekt. Dat de breuk met Rotterdam Zeeland uiteindelijk ook nog eens iets van 14 miljoen kostte daar mocht en mag nog steeds niet over gesproken worden. Maar waar we sindsdien wel over praten – zeker op Oesterpartijtjes enzo – is samenwerken met de Vlaamse havens. Samenwerken, we moeten samenwerken. Wie echter de moeite neemt eens goed naar trouwe gast in het Zeeuwse Van Peel te luisteren hoort al jaren het verhaal van concurrerende havens, die samen zullen werken als er wederzijds voordeel te halen valt. En als Van Peel dat zegt, dan doelt hij eigenlijk – zonder het te zeggen – op het ontpolderingsdossier. Oftewel Wij, Antwerpen, een diepere Schelde en jullie -in ruil daarvoor – wat nieuwe zilte natuur op -ook een slimme – op eigen grondgebied.

Samenwerkend havens?! Zie je het al voor je. Gent en Terneuzen, samenwerken. Een verbintenis tussen de flamboyante socialist Daniel Termont voor wie elke zondag een feestdag en de gereformeerde Zeeuwse haven-ceo Hans van der Hart voor wie de Dag des Heeren heilig is. Water en vuur. Twee geloven op één kussen met de duivel er tussen. Samenwerken! Ja, dan wordt er gezegd we werken samen aan een nieuwe zeesluis bij Terneuzen. Nee, dat klopt, we betalen samen voor een nieuwe zeesluis die de haven van Gent absoluut nodig heeft om zich in de Hamburg-Le Havre range te handhaven. Dat is de noodzaak.

Nee, de Nationale Zeeuwse Oesterpartij is niet meer wat het was. Geruchten deden zelfs de ronde dat bepaalde types bij de provincie het evenement de nek al wilden omdraaien, omdat het toch beschouwd werd als een feestje van en voor Karla Peijs. Nou zit daar wel een kern van waarheid in, omdat de vroegere commissaris zonder moeite zich tot middelpunt der festiviteiten wist te maken (ook dat is een gave), maar ook voor het tijdperk Peijs bestond de netwerkbijeenkomst al. Er zouden ook strubbelingen geweest zijn tussen de provincie en Cees Siermann en zijn mensen van het bureau dat het failliete Van Dantzig en Partners deze zomer overnam. Hoe het ook zij, de elfde editie ging toch door, maar was vergeleken met alle voorgaande benedenmaats.
Gelukkig waren de zeevruchten nog wel prima te verteren.