Die prijzenoorlog binnen het supermarktwezen komt me al aardig de keel uit. Een paar keer ben ik al op pad geweest om aanbiedingen te scoren die -eenmaal bij de supermarkt aangekomen – niet te scoren waren. “Ja, meneer, alles is al weg”, zeiden brave meisjes. “Weg, die aanbieding geldt een hele week en nu al door die koffie heen, lijkt me geen juiste manier van doen…”
Nou, meneer, we kunnen er ook niets aan doen.”
U kunt dat wel naar een zaak gelokt worden voor nop. Frustrerend en niks anders.
Maar wie die hele oorlog op zijn merites gaat bekijken komt alras tot de slotsom dat wij simpele burgers, vroede consumenten, eigenlijk al jaren besodemieterd zijn. Als supermarkten nu het prijspeil drastisch kunnen laten dalen, dan zijn of de marges voor de fabrikanten enorm gedaald en kunnen we binnenkort faillisementen verwachten van vleesleveranciers, multinationals of koffieproducenten. Zo niet, dan zou het kunnen dat supermarkten genoegen nemen met hogere omzetten tegen een lagere winst. Is noch het een noch het ander van toepassing, dan zijn we dus jaren achtereen, met veel te hoge prijzen, door onze grootgrutters besodemieterd en zouden we juist een rem op de consumptie moeten zetten. Iets wat, in het licht van de voortdurende crisis, verstandig zou zijn.
Nee, ik houd aan die prijzenoorlog op verschillende manieren een raad gevoel over. Er klopt iets niet.
En het klopt al helemaal niet als je voor nop achter die aanbiedingen moet hobbelen…
