En al jaren prediken ze daar in die Middelburgse abdij het lof der zotheid. Samenwerken moeten we, met onze Vlaamse vrienden, met onze Belgische buren. Samenwerken dat loont. We halen hele volksstammen Vlaamse notabelen naar de Zeeuwse Oesterpartij om hen te eren, te loven, te fêteren, omdat ze met ons Zeeuwen willen samenwerken.
Gemeentebesturen van deze kant der grens gaan regelmatig naar Gent, Knokke of Stekene om daar te praten over samenwerking en en passant te vreten en te zuipen. Grootondernemers, KvK en werkgeversclubs roepen even hard, we moeten samenwerken, maar met Belgen valt hoegenaamd niet samen te werken.
Alleen als de Vlaming er voordeel aan heeft, direct of indirect, dan staat de geesten over de grens open voor associaties, corporatie en samenwerkingsverbanden, als dat niet zo is dan zegt onze Zuiderbuur er open voor te staan, maar zal bij het minste of geringste die Zeeuwen, die Hollanders (want dat zijn die Zeeuwen ook) het vel over de oren trekken.
Zie het ontpolderingsdossier, het verdiepingsdossier der Westerschelde, het gedoe rond tolvignetten, de samenwerking tussen havens (niet bestaand), het project glastuinbouw (ooit mede opgezet om Vlaamse baanlozen aan werk te helpen, niet dus) het gelijkschakelen van diploma’s (niet dus), het effenen van drempels voor grensarbeid (niet dus).
Enfin, ik heb het al vaker gezegd, grensoverschrijdende samenwerking, het wordt vaak en graag gepromoot door ons Zeeuwse bestuurders en hun Vlaamse tegenpolen, maar de realiteit is heel wat anders.
Getuige ook het laatste bericht over grensoverschrijdende afspraken in ons Halfformaat. De PZC meldt dat de Vlamingen slechts de helft van het oorspronkelijk beloofde bedrag meebetalen aan de aanleg van de Sluiskiltunnel onder het Kanaal van Gent naar Terneuzen. Dus geen 25 miljoen euro, maar een kleine dertien miljoen. Voor de rest draait nu de provincie Zeeland (wij dus met zijn allen) op.
Het zal me niet verbazen dat de Vlamingen ook de bekostiging van het onder water zetten van de Hedwigepolder, waaruit de verbreding van de Tractaatweg bekostigd zou worden, gaat traineren. Ik weet het bijna zeker.
Zeker deze keer heeft deze columnist GROOT GELIJK !!!
Er bestaat geen alternatief voor samenwerken met de Vlamingen. Maar meet iemand de effectiviteit van inspanningen?
Het enige wat door de jaren heen meetbaar is gebleken, is het aantal eetpartijen, congressen en symposia.
Echte ondernemers hebben geen overheid nodig om samen te kunnen werken en denken vaak ook niet in grenzen. Het ligt m.i. aan de verkeerde rol die de overheid speelt. Ondernemen moet je aan ondernemers overlaten, overheden moeten kaders scheppen en inspelen op de kansen die ondernemers zien: faciliteren dus.
Onze overheden staan veel te ver van de dagelijkse praktijk af om te kunnen beoordelen hoe ze dat kan doen, los van de competentie die ze vaak missen door een steeds complexere wereld..
Van de Hollanders (Rotterdam en Den Haag, voor de rest zitten we te ver weg) moeten we het anders ook niet hebben. Ik kan de strekking van deze column wel onderschrijven, maar denk dat de werkelijkheid wat genuanceerder ligt. In Vlaanderen zelf zijn er ook weer partijen die elkaar benadelen en wantrouwen. Zeebrugge en Antwerpen zijn geen vrienden en tussen Gent en Antwerpen wil het ook nooit boteren.
Daarom denk ik dat je met sommige partijen aan de andere kant van de grens best kunt samenwerken.
Sla ook het geweldig interessante boek van (de Oost-Vlaming) Edmond Reyn: ‘Rijk polderland verdwenen onder Baggerzand’ er eens op na.
Concurrenten kunnen zeker samenwerken, maar vergeet nooit dat die grens wel degelijk voor concurrentie zorgt.
Zodra er groot geld (al is het om infrastructuur, natuur, bereikbaarheid, economie en of cultuur) in het spel is speelt het eigenbelang. En Vlamingen kunnen dat prima wegen.