We gaan naar Mali, ja Mali

We gaan naar Mali, ja Mali. We gaan als Nederland die Sahelstaat redden van een zekere ondergang. We gaan Mali bevrijden van broeinesten van potentiële terroristen, die – omdat Mali op nog geen vijf uur vliegen van Nederland (uitspraak Rutte) een directe bedreiging vormen voor onze veiligheid. Het terrorisme rukt op en dat moeten we niet toestaan, zeggen ze in Den Haag. Ik zie die gewapende Toearegs al op hun kamelen het Binnenhof innemen…

We gaan naar Mali, met zo’n 400 man en vier helikopters. Misschien kunnen we alles -mensen en materieel – voor een keer kwijt op dat nodeloos gebouwde Karel Doormanschip voordat het tegen een afbraakprijsje naar Korea of Argentinië gaat, maar ja, dat is ook weer moeilijk, omdat Mali geen havens heef, geen enkele. Mali is – om een strook land langs de Niger na, woestijn. Echt woestijn, een regenloze steen-en zandbak. Een gebied waar onze jongens een ding zeker zullen doen, zweten, heel veel zweten. En of ze veel voor de bewoners van dat land zullen gaan betekenen durf ik te betwijfelen, omdat het gros der Malinezen niet in de zandbak, maar in dat zuiden woont.

We gaan naar Mali, omdat de VN dat gevraagd heeft. Ja hoor, maar de VN stuurt mensen – als het kan – naar tal van brandhaarden op onze bol en we hadden dan ook makkelijk elders in Afrika of Azië ingezet kunnen worden, maar nee, we gaan naar Mali. Zou het wellicht iets te maken hebben met het feit dat onze voormalige minister van ontwikkelingssamenwerking – Bertje Koenders -leider is van de VN-missie in Mali en die nu op zijn minst 12.000 militairen nodig heeft om in dat land de orde een beetje te herstellen. Een eigen gevolg, een hofhuishouding heeft Bertje al – zo was uit beelden op te maken – nu moet daar nog een eigen leger aan toegevoegd worden. Dus gaan we naar Mali om Bertje te plezieren? Onzin, flauwekul roept de vleesgeworden middelvinger Frans Timmermans dan. “Onze deelname heeft niets met Koenders te maken, zo werkt dat niet”, luidde zijn commentaar. En wat denkt U dan?

We gaan naar Mali, omdat aan Al Qaida-gelieerde strijders een bedreiging vormen van onze veiligheid. Welja, is dat wel zo. Is het dan niet zo dat die Toearegs al sinds het begin van de jaren ’90 ijveren en vechten voor een eigen islamitische staat in de Sahara, de republiek Azawad. En dat de regering Touré vorig jaar plots aan de verliezende hand leek. Gaat het hier dan niet om een lokaal conflict, zoals dat heet.
En waarom zijn we dan in pakweg 1996 niet bijgesprongen?

Ik denk dat RTL-verslaggever Jos Heymans het bij het rechte eind heeft als-ie stelt dat de Mali-missie Nederland weer gewoon een beetje aanzien moet geven.
“Nu, na al die jaren, gaan we dan toch op een grote Afrikaanse missie. Het zal ons aanzien in de wereld vergroten. Nadat we Uruzgan in 2010 verlieten, de PvdA wilde er niet langer blijven, deden we ineens niet meer mee op het wereldtoneel. Balkenende werd niet meer uitgenodigd aan tafel bij de G20. Ook Rutte kreeg geen invitatie meer. Timmermans zal zeggen dat dat onzin is, dat ons nooit is kwalijk genomen dat we Uruzgan hebben verlaten, dat hij daar nooit iets over heeft gehoord van buitenlandse collega’s. Het zal zo zijn dat zijn collega’s dat niet in zijn gezicht hebben gezegd, maar onze plotselinge afwezigheid op het hoogste niveau was op z’n minst opmerkelijk.
Mali moet dat weer goedmaken. We lobbyen niet voor niets voor een zetel in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties”, schreef Heymans deze week en ik denk dat er waarheid in zit.