Als de slager zijn eigen vlees keurt, dan is dat altijd goed. Dus als je Zeeuwse gemeenteraadsleden vraagt hoe zij vinden dat zij functioneren zal het gros antwoorden naar behoren. Een beetje bescheidenheid past dan, dus niemand zegt prima, maar naar behoren. En als er dan cijfers gegeven moeten worden, dan rept men alras van een dikke zeven. Ruim voldoende tot goed. En dan moet ik toch een beetje lachen.
Opmerkelijk is verder dat in de enquete van Omroep Zeeland de raadsleden redelijk zelfverzekerd zijn van hun kennis en kunde. Zestig procent van de ondervraagden (dat waren er 300, maar slechts een derde stuurde de ingevulde vragenlijst in) beweert voldoende kennis van zaken te hebben van al wat op de gemeenten afkomt. Daar durf ik – vanaf de zijlijn – dik aan te twijfelen. De veertig procent die meer begeleiding en inforamtie zou willen krijgen heeft wat dat betreft een veel reëelere insteek.
Een ander onderzoek, van de Universiteit Twente in 2012, wees uit dat burgers raadsleden een stuk minder hoog waarderen. Het zijn en blijven vooral zesjes. de helft van de ondervraagde burgers is absoluut niet tevreden over het optreden van raadsleden. 21 procent van de door de Tukkers ondervraagde burgers is van mening dat raadsleden onvoldoende functioneren. En dat komt vooral doordat raadsleden niet meer functioneren als volksvertegenwoordigers, maar een rol zijn gaan vervullen van stukkenvreters. En burgers hun lak aan die commissie-en raadsstukken waarin altijd in verholen taalgebruik zaken vermeld staan die kwalijke effecten hebben voor buurt, dorp of wijk, die de burgers in de portemonnee of het algemeen welbevinden raken, alsof men dat eigenlijk niet mag weten.
Wie zo nu een dan een raad- of commissievergadering bezoekt weet het. Over bestemmingsplannen of bezuinigingen. Publieke tribunes zitten vol met betrokken burgers die eigenlijk niet begrijpen waar de leden der vergadering het over hebben. Gaat het nu door of niet? Trekken ze het in? Moeten we gaan dokken of wat? Of erger, wat een vertoning!
Die zie je dus nooit meer terug, daar worden de zesjes aan verdiend.
En vraag je aan dat soort mensen wie wat gezegd heeft, dan weten ze het niet meer zodra ze de vergaderzaal uit zijn. Het is dan ook niet vreemd dat de helft van de burgerij niet eens een raadslid van zijn gemeente bij naam kan noemen. Het zijn naamloze zakkenvullers geworden in de ogen van velen. Een weinig veliende benoeming die bovendien niet klopt, want de vergoeding voor het raadswerk – zeker in kleinere gemeenten – is laag. In Zeeland tussen de 300 en 1400 euro, het laatste bedrag in het robuuste Terneuzen.
De gemeenteraadsverkiezingen zijn in aantocht. In maart mogen de zesjesgevers de zevenverdieners gaan belonen met een plek op het pluche of niet. Ik verwacht dat dit soort onderzoeken, zeker in Zeeland- voor het stemgedrag geen effect zal hebben. Mensen in deze contreien stemmen vaak op mensen. Gewoon omdat ze bv Jos een prima peer vinden, Jos vertrouwen of van Jos kortgelee nog een pint mochten ontvangen. Dus als Jos een stem nodigt heeft, dan krijgt Jos die (en die van de bejaarde buurman en – vrouw bij volmacht) en weer andere mensen stemmen niet op Jos, maar op een partij met een gedegen programma, een landelijke backing en een ideologische grondslag (als daar nog sprake van is). Dat kan en dat mag, maar doe het vooral, stemmen.
Al is het op zesjes.
Ik ben altijd van mening geweest dat ik niet alleen de kennis, maar ook de onwetendheid van mijn medeburgers vertegenwoordig. Ik ben altijd bezig geweest met aandringen op begrijpelijke stukken en begrijpelijke taal, d.w.z. In de eerste periode was het wennen en leren waar het over ging en vooral hoe dat er over ging. Bondig en helder worden in je taal moet je ook leren. dat mijn kennis niet op wethouders- of ambtelijk niveau lag, heeft mij niet gestoord. Ik probeerde vooral toch de vragen te stellen die mijn gemiddelde medeburger zou hebben kunnen stellen.
Ik denk er soms wel eens over om lid te worden van een partij voor in de gemeenteraad. Maar ja, dan denk je aan de overvolle agenda, staand beleid, stukken lezen, politieke dwang, groepsdenken, of een landelijke fractie die met dingen instemt waarmee je zelf nooit zou willen instemmen. Stel voor dat je als lokaal PvdA-fractielid de aankoop van de JSF moet zien te verkopen??
Er moet heel veel veranderen. De vraag is wat de bestaande politiek daar aan kan en wil doen. Het draait vooral om gevestigde belangen. Ik ben heel benieuwd naar Groningen, waar de bevolking de aardbevingen en gevolgen van de crisis zo beu is dat er wel eens een serieuze opstand zou kunnen ontstaan.
Peter,
Het werkt in een politieke partij niet anders dan in de organisatie die nu zorgt voor je overvolle agenda, met dien verstande dat je bij een politieke partij niet in een hiërarchie zit maar in een omgeving waar “one man, one vote” geldt. Normaal gesproken gaat het daar om de kracht van het argument en de inhoud. En ja, binnen elke organisatie heb je groepsdenken en het probleem dat je consequent moet proberen te blijven en dan moet je soms zaken verdedigen waar je niet voor 100% achterstaat omdat er een compromis gesloten is. Geen nieuws onder de zon, dus. Het grote verschil is dat je ècht voor het algemeen belang bezig bent en er zijn niet veel posities van waar uit je dat kunt doen. Toch maar lid worden dus!
Michiel, bedankt voor uw antwoord. Ik ben zelfstandig ondernemer, dus die overvolle agenda beheer ik zelf 🙂 Bij de VVD voel ik me echter niet thuis en bij de PvdA al helemaal niet. Lokale partijen eindigen doorgaans in chaos en ruzie.
VVD-ers zijn vaak wel prettige mensen in de omgang, maar politiek gezien zie ik teveel verschillen.