Over verliezen, winnen en een groot rijbewijs

Het slotakkoord van de gemeenteraadsverkiezingen maakte ik mee in Terneuzen. Ik was nieuwsgierig naar de voorspelde aftakeling van de PvdA in onze grootstad, de groei der lokalen, de terugkeer van lastpost Cees Freeke en het mogelijke herstel van het CDA. De catacomben van het stadhuis waren gevuld met kandidaten, bestuurders, oud bestuurders, belangstellenden en wat gemeentelijk personeel dat zich uit de naad werkte. Het ging allemaal niet zo vlotjes met de computergestuurde uitslagen, maar goed dat werd verholpen. Dat kan helaas niet gezegd worden van die oud-Omroep Zeeland-coryfee met dat houten been en dat verschrikkelijke Bevelandse accent die door de gemeente Terneuzen was ingehuurd om de uitslagen en wat dies meer zei aan elkaar te praten. Dat hadden ze in mijn optiek – en niet alleen de mijne – beter overgelaten aan iemand die wel wist wie wie was in Terneuzen, maar goed. Aan ergernissen heb je ook niet veel.

Toen de eerste uitslagen binnenkwamen en de blauwe staaf die TOP/Gemeentebelangen voorstelde enkele malen dik boven de rest uit had getorend wist ik eigenlijk al vrij zeker dat de grootste lokale partij in Terneuzen afstevende op een goede verkiezingsuitslag, op winst. Of dat verdiend is of was? Ben je mal, vier jaar had die partij zich verscholen achter de rug van PvdA’er Co van Schaik, vier jaar lang hadden de wethouders van die club voor Jo Baart gespeeld (of liever, ze stonden onder feitelijke curatele van -ja juist – Van Schaik). We niet doet maakt evenwel ook geen fouten moeten ze bij TOP gedacht hebben en ja, dat bleek. De blauwe staaf bleef bij de uitslagen van vrijwel elk stembureau pieken. En de PvdA, die verloor, verloor dik.
Het CDA had ik – zeker met die groep nieuwe mensen – een kleine winst toegedicht, maar die bleef uit. Sterker nog, er ging zelfs een zetel verloren.
Freeke boerde – met een big smile op het gezicht – goed. Vrij vroeg op de avond had-ie zijn eerste zetel binnen. En roepen dat-ie deed. “Je had het voorspeld, de luis is terug…” Uiteindelijk kwam Freek op twee zetels uit, net als D66 die het wat mij betreft verdiend had. Bert van Leerdam leuterde maar door mweh,mweh…

“En”, vroeg men mij de dagen er op, “zijn de verkiezingen geworden wat je ervan verwacht had?”
Nou ja, winst voor de lokalen, verlies voor PvdA en VVD (wat minder), ja eigenlijk wel wat ik verwacht had.
En ik ben blij dat nog iets meer dan de helft van de kiezer de moeite nam de stem uit te brengen, maar ja, dat neemt niet weg dat onze politiek stelsel toch een behoorlijk boost kan gebruiken. Is het failliet, nee, dat denk ik niet.
Maar er moet wel wat gebeuren.
Mensen moeten toch weer een beetje – op zijn minst – het gevoel gaan krijgen dat hun stem waarde heeft, ertoe doet. En ja, zo’n PvdA, die dan bij monde van heer Samsom het nodig vindt om de schuld van het enorme verlies in de schoenen van de kiezers te schuiven. Ja, dat moet je dan vooral doen.

En weet je wat ook zo schrijnend is; die Belgenmop in Hulst.
Die Jan van Puyvelde ging het met zijn Hulst Anders wel eens even anders doen. Nou dat bleek.
Van Puyvelde had uit pure kolere zijn partijtje opgericht om Hulst – dat uit was op de onttakeling van zijn Den Dullaert – wel eens anders te leren. Alleen de Belg – hij woont in De Klinge – had verzuimd de Gemeentewet er even op na te slaan en had dus geen oog gehad voor artikel 10 van de Gemeentewet, waarin duidelijk staat dat alleen ingezetenen van de gemeente raadslid kunnen worden. En dan mag je natuurlijk wel alles anders willen in Hulst, maar dat artikel staat op zich en geldt overal in elke gemeente. Meedoen aan verkiezingen mag – ook als Belg, maar wil je uiteindelijk in de raad gaan zitten, dan hoor je ook in de gemeente waar je verkiesbaar bent geweest wonen. En die Belg was daar aan voorbijgegaan. En daar stemt dan ook nog zo’n 600 mensen op. Arm volk!?
Een coalitie was in de Reynaertstad snel gesmeed. Overwinnaar Algemeen Belang Groot Hulst speelde het spel nu wat slimmer dan vier jaar geleden. DE VVD werd gedag gezegd, CDA, Groot-Hontenisse en PvdA mochten aanschuiven voor wat heette een brede coalitie. ABGH had ook wraak kunnen nemen voor 4 jaar voor spek en bonen in de raad te hebben gezeten. Het is niet gebeurd.
In het westen moddert men nog wel even verder. De opties voor een meerderheidsfront worden naarmate de dagen verstrijken kleiner. Tholen en Goes gaan -op aanbevelen van oldskool CDA’ers Van Waveren en Verbree – op de rechts-confessionele toer, zoals deze twee de provincie Zeeland helaas ook eens vier jaar opgestuurd hebben. Of het die twee gemeenten goed zal doen, ik betwijfel het. Op Noord-Beveland mag heer Faasse met zijn makelaarspartijtje in de coulissen blijven spelen, in Middelburg gebeurt er weinig (maar in Middelburg gebeurt er altijd weinig) en in Vlissingen, het ooit zo rooie bolwerk, schijnt de komende dagen de zon en loopt de schuld dagelijks op met pakweg dertig mille. Wie wil die stad nu nog besturen?
Iemand met een groot rijbewijs?