Vorige week trof ik Paul Rademacher op de Oesterpartij in Middelburg. De algemeen-directeur van Zorgsaam zag er vermoeid uit. En dat was niet het enige wat opviel. Hij klaagde wat, iets wat de anders zo joviale Limburger nooit publiekelijk. Nee hij kankerde zelfs wat, in zijn algemeenheid over het kabinet, de zorgmaatregelen en meer bijzonder over de problemen waar hij zelf voor stond. Zes miljoen bezuinigen, meer dan 80 mensen ontslaan. Hij gaf er onmiskenbaar blijk van dat hij daar weinig zin in had.
En over de Zeeuwse zorgverkenner die was aangetreden was hij nog redelijk mild.
„Het had erger kunnen zijn. Ab Klink bijvoorbeeld…” liet hij zich ontvallen voor hij voortging naar een andere groep Zeeuwse notabelen.
Een week later maakt Zorgsaam bekend dat Paul Rademacher plaats moeten maken voor een interim-manager. Volgens de Raad van Toezicht van de zorgorganisatie is in onderling overleg besloten dat Paul Rademacher zijn taken neerlegt. Over de reden was voorzitter Toine Huijsmans tegenover Omroep Zeeland duidelijk. “We weten al een tijdje wat er moet gebeuren om de financiën weer op de rails te krijgen. Als Raad van Toezicht (RvT) zagen we dat er onvoldoende werd ingegrepen door Rademacher en dus is het dan aan ons om aan de bel te trekken”, zei Huijsmans.
Het is duidelijk dat Rademacher tijdens de Middelburgse netwerkbijeenkomst al wist hoe de vlag erbij hing. Het moest alleen nog wat meer gaan waaien. En dat gebeurde.
Deze wisseling van de wacht komt Zorgsaam niet gelegen. Het is allerminst zeker of een inhuurkracht er wel in slaagt om zes miljoen op het budget te bezuinigen. En het voorziene ontslag van 88 fte’s zal ook niet van een leien dakje gaan. Zeker nu niet. De grootste werkgever van Zeeuws-Vlaanderen gaat problematische tijden tegemoet en ik sluit niet uit dat de nu ontstane situatie in Terneuzen door allerhande figuren aan de overkant (in Middelburg en Goes) gebruikt zal worden voor eigen gewin. Druk op samenwerking in het Zeeuwse, pressie om te fuseren, gemanipuleer en gemarchandeer in en door politieke clubjes. Het is jammer, maar het zal gebeuren.
Maar ook in Zeeuws-Vlaanderen dreigen zaken te ontsporen. De voorziene fusie tussen Zorgsaam en Curamus – begin dit jaar afgeschoten – had wellicht beide organisaties en de regionale zorg in het geheel wat efficiency-voordelen kunnen opleveren. Dat zit er nu niet in en de fusie ook niet, schat ik in.
De bouwer Rademacher wil dus niet slopen wat hij sinds 1993 -toen hij aantrad – heeft opgebouwd. Dat is begrijpelijk. Onbegrijpelijk is dat Rademacher door wat ik maar noem het ZegtUmaar-geteisem vanalles wordt nagedragen. Zakkenvuller is nog het minste…
Rademacher en zijn vroegoverleden collega Gerard Ramaekers (2000) hebben de wat eerst heette Ziekenhuisgroep Zeeuws-Vlaanderen verandert van een ietwat chaotisch fusie-organisatie (ziekenhuizen van Hulst, Terneuzen, Sluiskil en Oostburg) met een slechte reputatie (zowel op medisch als op personeelsgebied) in een gedegen en betrouwbare zorginstelling met een redelijk goede naam in menig opzicht. De ziekenhuisgroep fuseerde in 2000 met Thuiszorg Zeeuws-Vlaanderen, waarna de nieuwe organisatie Zorgsaam vorm en inhoud kon gaan geven aan de ketenzorg in de hele regio. Rademacher heeft daarin jarenlang een prominente rol gespeeld.
Ook was hij de man die de samenwerking met het UZ in Gent in 2004 initieerde, in 2005 zorgde hij voor een nierdialysecentrum in Terneuzen, een jaar later werd het ziekenhuis in Oostburg vernieuwd, in 2007 kreeg Hulst een eigen kliniek, kwamen er kraamsuites in Terneuzen en in 2008 breidde het Terneuzense hospitaal fiks uit. Later kwam er nog een hartkliniek bij. Rademacher bouwde voort.
Tot vandaag.
Het wachten is op een sloper….
Om 1 van de beste perifere ziekenhuizen in Nederland te amoveren heb je nu eenmaal een andere management stijl nodig. Logisch toch? Om zo iemand te vinden, heb je geen headhunter of oesterpartij nodig. Die is zo gevonden.
Zorgsaam is iets om in ZVL trots op te zijn, en ik vind het echt verschrikkelijk dat Rademacher nu afgeschilderd wordt als graaiers en mismanager. We zouden hem juist moeten bedanken voor wat nu is aan mogelijkheden.
Ik ben dan heel benieuwd welke ratten hun kans nu zien.En die zullen er ongetwijfeld zijn. Bah!
Met Paul Rademacher heb ik jarenlang in Limburg mogen samenwerken. Hij was in de begin tachtiger jaren een uitermate deskundig financieel adviseur van het Overleg Limburgse Ziekenfondsen (OLZ), een advies- en staforganisatie van en voor 4 samenwerkende Limburgse ziekenfondsen.
Paul was een prettige, integere collega. Het komt zelden of nooit voor dat degene die belast is met de dagelijkse leiding van een ziekenhuis gedurende een zo lange periode in staat wordt gesteld leiding te geven aan een ziekenhuisorganisatie. Jammer dat zijn werken zo onverwacht is beëindigd door leden van de Raad van Toezicht die vanaf het begin hebben toegezien op wat er is gebeurd.