De vakbonden overleggen donderdag 30 oktober met de Raad van Bestuur van zorginstelling Zorgsaam over het vorige week bekend gemaakte reorganisatieplan dat minstens 288 fulltime arbeidsplaatsen gaat kosten, een veelvoud van wat eerder voor mogelijk gehouden werd. Dat overleg, waarbij de bonden insteken op zo min mogelijk gedwongen ontslagen, een goed sociaal plan en een begeleidingsproject voor mensen van werk naar werk, zal ook duidelijkheid verschaffen over de daadwerkelijke impact van de aangekondigde reorganisatie. Bijna driehonderd fte’s zouden – vertaald naar de Zeeuws-Vlaamse situatie – wel eens het verlies van het dubbele aantal banen kunnen inhouden. Een klap die de regio amper of niet kan opvangen.
Het is dan ook mooi dat het PvdA-statenlid Frits de Kaart het provinciebestuur vraagt een mobiliteitscentrum op te richten om verpleegkundigen en thuiszorgmedewerkers te helpen zoeken naar nieuw werk, maar het geeft tegelijkertijd aan dat de bestuur weinig zicht heeft op de sociaal-economische structuur van Zeeuws-Vlaanderen. Een vraag als “Wat zijn de mogelijkheden voor het personeel om in Vlaanderen aan het werk te komen? bevestigt die tekortkoming nog eens, want wat is het geval bij Zorgsaam werken juist vrij veel Belgische verpleegkundigen, al jaren.
En het totaal aantal in België werkende verpleegkundigen is kleiner dan het aantal ontslagen dat er bij Zorgsaam te verwachten is. Vlaanderen heeft zijn grenzen altijd redelijk dicht gehouden voor verpleegkundigen van elders en hoewel dat na 2006 iets veranderde en er sprake was van een kortdurende toenemende instroom van buiten is dat de voorbije paar jaar weer opgehouden.
De mogelijkheden om elders aan de slag te geraken – al dan niet via weer een mobiliteitscentrum – zullen beperkt zijn. Zeker in Zeeuws-Vlaanderen zelf want daar is Zorgsaam in de zorg vrijwel monopolist geworden (op wat bejaardenoorden na) en aangezien de organisatie ook een leidend rol speelt op het gebied van thuiszorg valt daar ook weinig heil te verwachten. De laatste sector, de thuiszorg, wordt bovendien geconfronteerd met een rijksbezuiniging oplopend tot 40 procent waarvoor dit kabinet (dus ook Uw PvdA heer De Kaart) verantwoordelijk is. De vraag is bovendien of er in de zorg in heel zuidwest Nederland nog veel banen te vergeven zijn, omdat vrijwel alle ziekenhuizen in ons landsdeel te kampen hebben met krimpende budgetten. Ik zie dan ook de opzet van een mobiliteitscentrum als het spreekwoordelijke doekje voor het bloeden. Niet aan beginnen, temeer ook omdat eerdere centra nou ook niet echt veel hebben opgeleverd. Die 50 Neckermann mensen zouden zonder zo’n centrum ook wel een job hebben gevonden.
Waar ik me meer zorgen over maak – en ik snap niet dat De Kaart daar aan voorbijgaat – is de instandhouding van de zorgkwaliteit bij Zorgsaam. De organisatie bezuinigt op het personeel om de operationele kosten te kunnen drukken. Dat betekent niet dat er minder zorgaanbod zal zijn in de regio, dat het werk afneemt. Nee, dat is niet het geval.
Zorgsaam heeft de reputatie van een van de betere streekziekenhuizen in Nederland te zijn verworven met hard werken, met bijblijven en met samenwerking en expansie. Of die reputatie met zoveel mensen minder te handhaven is is de vraag. een dusdanige personeelsreductie moet naar mijn overtuiging gevolgen hebben voor de dagelijkse zorg die geboden wordt in de instelling en daarbuiten (ik doel dan op de thuiszorg). De vraag is of we dat als Zeeuwse gemeenschap willen…
Ik hoop dat de bonden en de Zorgsaamleiding voor het personeel dat weg moet tot een redelijk sociaal plan zullen komen. Zorgsaam heeft gelukkig nog een goede buffer. Ook is er een bij de instelling een vrij oud medewerkersbestand, zodat vervroegde pensionering van een aantal mensen het aantal gedwongen ontslagen kan reduceren. Blijft de vraag of Zorgsaam de kwalitatief goede zorg met zoveel mensen minder kan blijven bieden. Dat wordt – los van het sociaal plan- een andere grote uitdaging.
Conny,
wijze woorden die ik alleen maar kan onderschrijven. Vraag is of jou visie ook de OR en N91 heeft bereikt, want zij zitten op 30 oktober aan tafel met de directie. Een verpleegkundige die nu zijn of haar baan verliest, is feitelijk gedwongen afscheid te nemen van het beroep: een kans op werk is er de komende jaren niet meer bij deze monopolist. Daarom is gedwongen arbeidsduurverkorting wellicht ook een optie om gedwongen ontslagen zoveel als mogelijk te voorkomen: zo houdt paramedisch personeel de BIG registratie en worden sociale drama’s voorkomen…..
Ik was even in de war gebracht…… Pieter noemt alleen N91. Voor mijn en jullie duidelijk maar even gecheckt. Alle bonden nemen deel aan dat gesprek op 30 oktober. In ieder geval, de visie van Conny heeft de belangenbehartiger vanuit NU91 bereikt. De link van deze blog is naar hem toe gemaild.
Mooi Erwin
Conny,
je stelt dat het werk niet afneemt. Dat is nu juist wèl het geval. De personeelsaantallen worden in lijn gebracht met de bestaande vraag naar zorg. Daarnaast spelen misschien nog wel wat zaken, maar de afname van werk is de hoofdoorzaak. En met het vooruitzicht van de reeds gestarte nieuwbouw van meer dan 1000 ziekenhuisbedden aan de Vlaamse kant, tegen tegen de grens aan (Eeklo, Westkapelle), wordt het er niet gauw beter op.
Het werk neemt niet af. Absoluut niet. Zorgsaam meldt zelf een volumegroei van 1 tot 1,5 procent dit en komende jaren. Daar staat tegenover dat Zorgsaam de uitgavegroei sinds vorig jaar en de jaren die komen structureel met 2,5 procent moet terugschroeven. Komt nog bij dat de WMO transitie, waar de VVD zich zo sterk voor heeft gemaakt, de thuiszorgbudgetten met 40 procent doet krimpen. Het lijkt me stug dat in de sector de zorgvraag ook met zoveel procent terugloopt. Duik maar eens in beleidskader Zorgsaam 2014-2018, daar wordt U een stuk wijzer van. En ja, wat betreft de Vlaams ziekenhuizen, de concurrentie daarmee zal zeker toenemen. Dat is waar.
Conny,
1) Het macrobudget voor de zorg stijgt nog steeds, er wordt dus niet bezuinigd maar de groei wordt afgevlakt.
2) De zorgvraag (“volume”) stijgt inderdaad, maar door scherpere eisen te stellen aan verrichtingen binnen een zorgprotocol (DOT), daalt toch de hoeveelheid werk in de ziekenhuizen.
3) Ook de hoogte van het eigen risico binnen de verzekering heeft de doorstroming van de eerste naar de tweede lijnszorg verder afgeknepen.
4) Voor de WMO transitie geldt dat de omschakeling naar inkomensafhankelijke verstrekkingen en de kanteling van aanbod- naar vraagsturing zijn invloed heeft; de budgetten bewegen daar in mee – dat lijkt mij niet zo stug en inderdaad, de VVD vindt dat een goede aanpak.
5) Tot slot heb ik de indruk dat het beleidskader van Zorgsaam juist de laatste maanden onderwerp van interne discussie geweest is en nog afgerond moet worden.
Kun je op basis van dit antwoord ook snappen waarom er in Terneuzen zo weinig mensen VVD stemmen?
Ik wel.
Met dit soort taal valt alles wat krom is recht te breien, maar daarmee krijg je het gelijk nooit aan je zijde.
Simpel gezegd. Zorgsaam ziet de zorgvraag groeien en het eigen budget minder, gaat dus bezuinigen, 17 miljoen vooral op personeelskosten. Dat betekent minder handen aan het bed, meer werkdruk voor de resterende mensen en een direct gevaar voor afname van de kwaliteit van de geboden zorg.
De groeiende vraag naar zorg kan niet eindeloos beantwoord worden – dat zijn we eens, hoop ik. Dat is ook op macroniveau al 2 jaar geleden duidelijk gemaakt aan de zorgbieders.
Op het niveau van Zorgsaam had men vanaf dat moment moeten beginnen met bijsturen op de kosten die je per patiënt maakt.
De zorgverzekeringen zijn daar in ieder geval sinds vorig jaar steviger op gaan controleren. De maatstaf is het gemiddelde van de Nederlandse ziekenhuizen (“de benchmark”). Alles wat je als ziekenhuis extra voor een patiënt doet wordt gewoon niet meer vergoed door de verzekering – en dat betekent voor het ziekenhuis kosten zonder opbrengsten. Dat maakt dat Zorgsaam met elke patiënt verder in het rood gaat.
Het gaat bij deze reorganisatie dus niet om minder handen aan het bed, maar om minder verrichtingen per ziektebeeld, denk aan ligdagen en extra onderzoeken. Of daarmee de kwaliteit van de geboden zorg in het geding komt, durf ik niet te zeggen, maar als het zo is, dan zou dat zou dan voor heel Nederland gelden.
Dat is de draai die Zorgsaam moet maken en gelukkig is de immer stijgende vraag naar zorg daarbij een zegen voor de werkgelegenheid hier.
Ik ben het niet altijd met Michiel eens, maar in deze discussie zeker wel. Ook de analyse van Harmen van der Werf vandaag in de PZC is in grote lijnen hetzelfde. Het management van Zorgsaam (inclusief RvT) heeft zitten slapen en onvoldoende en tijdig gedaan wat nodig was.
De RvB van Zorgsaam heeft niet zitten slapen. Ze constateerde nota bene zelf twee jaar terug dat er moest worden ingegrepen. Dat is echter niet gebeurd. Daarover ging de discussie ook bij het vertrek van Rademacher..
Michiel bestreed in eerste instantie dat het werk voor de verpleegkundigen bij Zorgsaam afnam. Daarover verschilden wij van mening, niet op het vlak van dat er eerder had moeten worden ingegrepen.
Zonder specifiek in te gaan op Zorgsaam, want daar weet ik onvoldoende van af, valt het me op dat er bij zorginstellingen altijd wel geld is om peperdure interim-managers in te huren. Aan ‘de overkant’ (Walcheren dus) is dat zeker het geval. Natuurlijk zijn dat louter briljante geesten met uitmuntende helikoptervisie, die dienovereenkomstig moeten worden betaald, ook al blijkt nogal eens dat ze elders met grote bonje of met achterlating van enorme puinhopen zijn weggegaan.
De gevestigde politiek hoor je daar over het algemeen niet over. Die praat liever over uit de hand lopende behandelkosten, prikkels en efficiëntie, zonder op de uit de hand lopende overhead in te gaan.
Subliem verwoordt !!
En idd geen enkele Gemeente-, Provinciale- of Landelijke bestuurder interesseert het de belachelijke bedragen die voor deze kneuzen wordt betaald.
Ze zijn meestal aangesloten bij een ‘bekend’ landelijk bureau wat dan de lading zou moeten dekken.
We zijn allemaal stoethaspels, maar zij zijn overbetaalde stoethaspels.
De vraag is op welke wijze je je druk over moet maken over de prijs van goed management. Als een ziekenhuismanager om en nabij de €200.000 verdient en en hij richt door verkeerde keuzes voor €17.500.000 schade in de organisatie aan (zie Zorgsaam nu), dan kun je je ook afvragen of je tegen een hogere vergoeding niet een betere manager had kunnen krijgen die het niet zover had laten komen.
Ik schat dat Zorgsaam aan kosten voor de Raad van bestuur 0,004% van de omzet uitgeeft en met de kennis van nu kun je zeggen dat dat misschien te weinig is geweest.
Wat ik maar wil zeggen is dat goed bestuur zich zelf terug betaalt, dat lijkt ook de les van het gebeuren bij Zorgsaam te zijn
Wel ja, we hebben er een bak geld tegen aan gegooid en het is toch mislukt. Weet je wat, nu gooien we er nog een grotere bak geld tegen aan en dan lukt het vast wel.
Waarom waren er vroeger, toen ziekenhuizen een soort voorziening waren die in dienst stonden van de gemeenschap, de mensen zelf, niet zulke peperdure zorgbobo’s nodig?
Vroeger is voorbij en onder welke steen heeft u de laatste tientallen jaren doorgebracht? Kwaliteit kost geld.
Waarom verbaast het niemand dat er nauwelijks uitwisseling is tussen management van bedrijven en het publieke domein? Als het een keer gebeurt (Mark Rutte/Unilever, Frits Bolkestein en Wouter Bos/Shell, Jan Kees de Jager/DGA ISM of Hans Weijers/AKZO), dan praat je over mensen die de publieke zaak een dusdanig hart toedragen dat de ze de financiële achteruitgang blijkbaar voor lief nemen. Dat kun je niet van iedereen vragen en daardoor heb je vaak niet de kwaliteit die je zou willen. Een engels spreekwoord zegt:
“pay peanuts and you get monkeys”.
Dat laatste zal ik zeker onderschrijven. Maar het gaat wat mij betreft op voor vakmensen en niet om omhoog gevallen bobo’s.
Het soort kwaliteit waar u het over heeft is niet meetbaar en eerlijk gezegd soms twijfelachtig.
Ik ben zelf zzp-er en doe mijn werk graag. Maar ik zie ook wat de gevolgen zijn van steeds verder terug lopende kwaliteit en de uitverkoop van vitale maatschappelijke en economische infrastructuur.
Vroeger is voorbij en vroeger was het ook niet alles, maar er is de afgelopen decennia veel goeds verkwanseld uit naam van marktwerking en privatisering. Modegrillen en holle vaten.
Ik geloof niet dat we het eens gaan worden. Maar ach, wat maakt het uit? Op bepaald moment komen de mensen vanzelf terug pakken wat ooit van hen was.
Ik ben niet zo van de complottheorieën, maar soms lijkt er wel een complot van de zich elite wanende bovenlaag tegen de middenklassen enn vooral de onderlaag te bestaan. Dat nieuwe boek van Ewald Engelen ga ik maar eens bestellen.
Een land dat één-derde van zijn begroting aan sociale zekerheid en één-derde aan zorg uitgeeft kan ik niet van een complot tegen de onderlaag verdenken (de rest gaat naar onderwijs, veiligheid, cultuur etc.).
En Ewald Engelen associeert zich met de SP, een partij die zich niet laat betrappen op werkbare oplossingen voor de samenleving.
Nee, van de partijen die er de afgelopen decennia een puinhoop van hebben gemaakt kunnen we oplossingen verwachten.
Bij de SP zitten een hoop vakmensen uit de zorg en het onderwijs, ook in de Tweede Kamer. Ze hebben gezien hoe managers, zorgverzekeraars, de politiek en de overheid hun werk verziekten, terwijl allerlei bobo’s en managers en er met het geld vandoor gingen. De fracties van de andere partijen worden hoofdzakelijk bevolkt door ex-ambtenaren en leden van allerlei lobbyorganisaties.
De SP is jarenlang stelselmatig overal buiten gehouden en nu kunnen de oude krokodillen zeggen dat ze geen werkbare oplossingen hebben. Argumenten en een goede onderbouwing waarom hun oplossingen niet werken hoor ik zelden. Intussen bestuurt de SP in steeds meer gemeenten mee, ook al gaat dat met vallen en opstaan.
Ewald Engelen is misschien van de SP, maar welke economen zijn geen lid van de andere partijen? Eiffinger en Van Wijnbergen zijn bv van de CDA. Niemand die daar over valt. De VVD kan zich op de borst kloppen als partij met de meeste schandalen en meestal draaide het om geld.
Een derde van de begroting naar sociale zekerheid en een derde naar zorg is natuurlijk waanzin. Er zitten enorme weeffouten in het systeem. De zorgverzekeraars maken miljardenwinsten, deels bekostigd uit de zorgpremies. Die premies worden weer betaald dankzij de zorgtoeslag. In wezen is het dus verkapte staatssteun. Hetzelfde trouwens voor de huurtoeslag.
Probleem is dat zorgpremies eigenlijk te duur zijn voor veel Nederlanders om op te kunnen brengen, net als de huren. Zonder die toeslagen zou -cru gezegd- een groot deel van de bevolking onverzekerd zijn tegen ziektekosten en geen woning hebben.
Als ik ziek wordt heb ik meer aan goed betaalde en bekwame artsen en verpleegkundigen aan mijn bed, dan aan dure bestuurders of managers. Het is toch al zeer de vraag of die zorgbobo’s werkelijk van zo’n onschatbare waarde zijn als zij zelf en hun geloofsgenoten denken. Als zorgmanagers alleen komen als je ze een voldoende grote zak geld voor houdt vraag ik me af of dat de juiste mensen zijn. Maar er bestaat in die wereld een ingenieus (ik geef het toe) systeem van elkaar banen toeschuiven en tarieven hoog houden.
Het is diep en diep treurig hoe respectloos de PVDA met de ouderen omgaat. Aan Samsom en Spekman hebben de ouderen te danken dat zij verder genivelleerd worden. Nu weer een nabetaling. En deze partij stond ooit voor de Arbeid. Door ene Klijnsma wordt er door geperst dat de gepensioneerden en naar hun indexatie kunnen fluiten, maanden na hun 65e AOW krijgen en tien jaar geen enkele verhoging van pensioen krijgen. Ook Van Rijn breekt het zorgstelsel af en wel zodanig dat zijn eigen ouders klagen. En dit is de van schandalen bolstaande PVDA met de slappe premier Rutte. Laten alle gepensioneerden nu dezer twee partijen links liggen en maak een groot feest voor Hans Spekman door deze bejaardenberovers politiek te nivelleren tot een nog kleinere splinterpartij. Wij worden geregeerd dat een regering met een minderheid van 38 procent bevolkingssteun.