Dat Zorgsaam-directeur Arnold Schelfhout uiteindelijk zou opstappen lag in de lijn der verwachtingen. Vorig jaar werd al aangekondigd dat hij medio 2015 zou vertrekken als de fusie met Curamus in Hulst effectief zou worden. Dat laatste, die fusie, is uitgesteld maar niet afgesteld. Eerst zou Zorgsaam in Terneuzen de eigen begrotingsperikelen hebben willen oplossen en ja, daar wordt nu aan gewerkt. Een bezuinigingsoperatie van 17 miljoen euro en een banenverlies van circa 400 arbeidsplaatsen komt er aan en half december zal precies duidelijk worden wie en wat er getroffen wordt door deze enorme ingreep. Schelfhout (64) zei – ten overstaan van medewerkers en medici – mede verantwoordelijk te zijn voor deze zware klap voor de organisatie en dat hij daarom terugtreedt.
Voor Arnold Schelfhout moet het pijnlijk zijn geweest om zijn terugtreden onder de huidige omstandigheden kenbaar te maken. Ik weet zeker dat hij zijn vertrek anders had voorgesteld. Nee, het zal ‘m zwaar gevallen zijn, die voorbije weken en die nog komen gaan. Wat er geschreven wordt over Zorgsaam, over de organisatie en over hem zal ‘m pijn doen. Daar ken ik Arnold Schelfhout goed genoeg voor. In de reactierubrieken der kranten en op websites van media en sociale media rept het schuim der natie weer over zakkenvullers, mismanagement, graaiers, over opzouten en kapotmaken en over wat al niet meer. En passant wordt even vergeten dat die kleine Belgische man een staat van dienst heeft waar weinig Zeeuwen aan kunnen tippen. Hij zorgde ervoor dat maatschappelijk werk in Zeeuws-Vlaanderen een goedlopende dienst werd met deskundige mensen die de zwakkeren in dit vergrijzende landsdeel daadwerkelijk ondersteunden. Hij stond aan de basis van het bureau Schuldhulpverlening dat inmiddels ter ziele is en waarvoor – nu de taak gemeentelijk is – geen vervanging is gekomen (met alle kwalijke gevolgen van dien). Schelfhout zette, in een andere functie, samen met een klein team de Thuiszorgorganisatie voor Zeeuws-Vlaanderen op, die tot op heden (nu het ook weer een gemeentelijke zaak wordt) prima functioneerde in die grijzer wordende land. Uiteindelijk werd die stichting onderdeel van zorgorganisatie Zorgsaam, waardoor Schelfhout mededirecteur van de koepel werd.
Een zorgkoepelorganisatie die naar mijn overtuiging een redelijke reputatie heeft weten opbouwen in het getergde zorgland.
Zeker, Schelfhout zal best fouten hebben gemaakt, hij kruipt daar ook niet voor weg, maar hij verdient in algemene zin respect voor zijn verdiensten .
Ik trof op Facebook (en elders) een reactie van SP-statenlid Ger van Unen op diverse berichten aan die me opviel. Ze schreef: “Normaal reageer ik nooit op krantenartikelen, ik vind dat ik andere manieren heb om te reageren, maar nu kan ik het echt niet laten. Ja, Arnold verdiende teveel. Hij wist ook dat ik dat vond. Ik heb ook nooit nagelaten om daar vragen over te stellen. Maar Arnold wist wel waar het in Zeeuws Vlaanderen om ging. Wij zaten samen in de bus om te demonstreren als er weer een nieuwe bezuiniging vanuit Den Haag op ons af kwam. Waar waren jullie? Want vergeet niet wie hier de schuldigen zijn! Die zitten in Den Haag en heten tijdens deze periode PVDA en VVD. Het is niet normaal wat de ouderenzorg in Nederland in de laatste jaren voor z’n kiezen krijgt! Nadat alles voor de meest kwetsbaren in onze samenleving al helemaal was uitgekleed nu nog eens 5 miljoen minder. Het is op deze manier echt niet mogelijk een fatsoenlijke ouderenzorg te garanderen. Voor degene die zo enthousiast zijn over wat er nu gebeurt is, alleen de kille saneerder blijft over. De mensen met hart voor de zaak zijn weg. We raken alles kwijt in Zeeuws Vlaanderen! Wordt toch eens wakker! Kom toch eens in actie! Geef niet de verkeerden de schuld! Tot slot alle respect voor iemand die aftreedt omdat hij vindt dat hij ook schuld heeft. Ik vind dat niet. Arnold je hebt je uiterste best gedaan.”
Ik kan in wat deze rooie politica stelt een heel eind meegaan.
Conny, ik weet niet langs welke lat jij meet om ‘het schuim der natie’ vast te stellen.
Je geeft nogal wat stellingen, die in feite vooral jouw beelden zijn. Aannames zonder navragen bij de juiste groep en misschien is dat wel ‘het schuim der natie’.
Laat ik, zover het mogelijk is, andere info toevoegen.
De door jou genoemde organisaties koesterden (net als KLM) het familie gevoel. Was je opgenomen had je het goed met de restrictie ‘geen vuile was naar buiten’ en ‘we doen elkaar geen pijn’ In ZeeVla repte je niet over bestuursleden/politici die te druk waren/zijn voor besturen, niet over trage managers die zich overuren uitbetaalden, over vrijdagmiddagborrels van uitvoering tegenover wachtlijsten. Of je conformeerde je aan deze cultuur of je vertrok.
‘Kwaliteit is een verbindingsvraagstuk’. Daniel Ofman bedoelt hier niet alleen de verbinding van de happy family die ook in Zeeuws Vlaanderen steeds groter en onbetaalbaarder werd.
Ofman bedoelde ook ….verbind je met ‘het schuim der natie’ je klanten. Zij betalen je door hun belastingcenten, hun verzekeringen.
Zij kloppen op het raam wanneer je op vrijdagmiddag borrelt en zij nog een goedkeuring voor de voedselbank willen. Zij zien wanneer bestuurders, politici, directieleden en managers vol en aangeschoten de vele aangeklede recepties verlaten.
Punt is, al die organisaties waren ten behoeve van ‘het schuim der natie’.
En niet voor de ‘happy few’ die steeds maar groeide en nam en namen en neemt.
Het schuim der natie is boos en schreeuwt over misbruik en ellende.
Geef niet af op hun ongecontroleerde woede maar beschrijf hoe het geld besteed werd wat voor hulp aan hen bedoeld was.
Met het schuim der natie Gerda bedoel ik vooralsnog niet meer dan de internettrollen die Peter opmerkt. De zg Zeeuws-Vlaamse cultuur die je signaleert tref ik ook elders aan, van Heerlen tot Harns, helaas…
Klopt Conny….ik maakte al de vergelijking met KLM. Het is op veel plaatsen en plekken erg, net als hier. Laten we dat ook benoemen en door alle onfatsoen van ‘het schuim der natie’ , de trollen, de anoniemen ook proberen hun onderliggende boodschap te (h)erkennen.
Een getergde hond vergeet ook zijn opvoeding.
Woorden kunnen mensen bewuster maken, er is nog veel te doen.
O yes…
Ik ben het helemaal met Conny eens. Dat getetter over zakkenvullers wordt voor 99% gedaan door anoniem scheldende types. Dat heten trollen in internetland. Ik heb Schelfhout ervaren als een enthousiaste integere gast.
Denk dat je helemaal gelijk hebt. Verdiensten worden gauw vergeten. Hij heeft idd beter verdiend dan onder deze omstandigheden afscheid te moeten nemen.
Beetje eenzijdig stuk. Arnold Schelfhout heeft zeker vele strepen verdiend. Dit zal vast niet worden vergeten. Hij blijft echter (mede)verantwoordelijk voor het ontslag van zo’n 500 mensen die, zonder dat er sprake is van enig dysfunctioneren, op straat komen te staan. Zij hebben dat helemaal niet verdiend!
Hij heeft die verantwoordelijkheid ook zonder reserves toegegeven. Ik zeg ook in het stuk dat hij fouten heeft gemaakt, maar hij staat daarin niet alleen. De wezenlijke veroorzakers van de situatie bij Zorgsaam zijn evenwel het kabinet en de miljardenwinsten draaiende verzekeraars.
Dhr. Schelfhout is een gedreven man, een ter zaken kundig persoon met de prettige bijkomstigheid van zijn eenvoudige benaderbaarheid. Een perfecte manager voor Zorgsaam. Maar juist zulke gedreven personen, verdienen een goed klankbord, een even ter zaken kundig team aan ‘consultants’ die het té enthousiaste en bevlogene ombuigen naar het technisch of financieel haalbare. Zo een groep heet Raad van Toezicht, en niet alleen bij een ziekenhuis. Het met raad én daad terzijde staan van de directie en met een helikopter vieuw ondersteunen van de beleidsvorming. U mag nooit de positieve activiteiten van een manager die ‘misschien’ niet alle financiële consequenties kan overzien nu afstraffen vanwege diezelfde activiteiten. Het is (was) zijn taak. De taak van een RVT is (was) om daar controle en sturing op los te laten. Geef niet de verkeerden de schuld, zoals Conny schrijft. Niet veranderende wetgeving mag hiervan de schuld krijgen want die is voor iedereen gelijk het zijn juist de ‘interpreters’ van die wetgeving naar lokaal effect die erger hoorden te voorkomen.